۷٬۰۶۳
ویرایش
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
|شاخه فرعی۱ = شیعه امامیه | |شاخه فرعی۱ = شیعه امامیه | ||
|شاخه فرعی۲ = عقاید شیعه | |شاخه فرعی۲ = عقاید شیعه | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
با توجه به مناظره امام رضا(ع) با | با توجه به مناظره امام رضا(ع) با علی بن جهم، نظر شیعه در مورد عصمت حضرت داود و آدم را بنویسید. | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
در | در این مناظره که میان حضرت امام رضا(ع) و علی بن محمد بن جهم در حضور مأمون عباسی انجام شده است، امام(ع) در مورد عصمت انبیاء استدلال فرموده است؛ و نظر شیعیان همان است که امام(ع) فرموده است. | ||
==حضرت آدم== | == حضرت آدم == | ||
امام رضا(ع) درباره حضرت آدم(ع) | امام رضا(ع) درباره حضرت آدم(ع) میفرماید که این معصیت آدم(ع) در بهشتی که قرار نبود در آن بماند، انجام شده است. اما واجب است که او در زمین معصوم باشد و لذا وقتی که او را بعد از هبوطش در زمین حجّت و خلیفه خود قرار داد، معصومش گردانید. | ||
علامه | علامه طباطبایی در المیزان نوشته است که واقعه حضرت آدم(ع) قبل از تشریع اصل دین اتفاق افتاده، و بهشتی که آن حضرت در آن ساکن بود، بهشت برزخی بوده که در زندگی غیر دنیوی و مادی تمثل داشته است. نهی خدا نیز ارشادی بوده است، نه مولوی، و مخالفت نهی ارشادی معصیت شمرده نمیشود. آنچه معصیت بر آن مترتب میشود، مخالفت امر مولوی و تکلیفی است.<ref>تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۲۲</ref> همه انبیاء از مخالفت در امر مولوی معصوم میباشند و کلام حضرت امام رضا(ع) نیز به همین معنا اشاره دارد. | ||
==حضرت داوود== | == حضرت داوود == | ||
در مورد حضرت داوود(ع) | در مورد حضرت داوود(ع) که امتحان و خطاء آن حضرت در سوره ص آمده است، امام رضا(ع) ارتباط این ماجرا را با افسانه تمثل شیطان به شکل پرنده را نفی نموده است و دیدن زن اوریا در حال استحمام و عاشق شدن آن حضرت، و قتل اوریا، که از تورات نقل شده است را، کذب محض دانسته است. | ||
علامه | علامه طباطبایی در المیزان میگوید حضرت داوود وقتی متوجه غیرعادی بودن ورود متخاصمین -که از فرشتگان بودند- شد دانست که مورد امتحان خدا قرار گرفته است، و به این دلیل که در قضاوت عجله کرده بود، استغفار و توبه نمود. این خطای حضرت داوود(ع) مستلزم معصیت او نیست، زیرا این واقعه غیرعادی بوده و در عالم غیر تکلیف و غیر مادی شبیه عالم رؤیا رخ داده است و همانند خطیئه حضرت آدم، قبل از هبوطش به زمین است. اگر هم این واقعه در عالم ماده واقع شده باشد قضاوت و حکم حضرت داوود(ع) تقدیری خواهد بود یعنی در فرض اینکه در این دعوا مدعی علیه حجت نداشته باشد به مظلومیت مدعی حکم میشود و در هر دو فرض هیچ معصیتی برای حضرت داوود(ع) ثابت نمیشود.<ref>تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۹۶</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
==مطالعه | |||
* | == مطالعه بیشتر == | ||
* العصمه، | * تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۲۲ به بعد و جلد ۱۷ ص۱۹۶ به بعد. | ||
* العصمه، تألیف سید علی میلائی. | |||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس}} | |||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
خط ۳۵: | خط ۳۶: | ||
| تیترها = شد | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینکدهی = | | لینکدهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} |