منازل آخرت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱. نخستين منزل، جريان سكرات مرگ و سختي جان دادن است، اميرالمؤمنين(ع) در تبيين سكرات مرگ مي فرمايد: «مرگ را ورطه ها و دشواري هايي است سخت تر از آن كه بتوان وصفش كرد، يا عقل هاي مردم بتواند آن را بفهمد.»}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۲۱.</ref>

طبق اين كلام حضرت، سكرات مرگ بگونه اي سخت است كه اساساً هرگز قابل وصف نيست، و اگر بتوان آن را وصف كرد، كساني كه در دنيا هستند توان درك و فهم آن را ندارند.        

۲. منزل ديگر، قبر است، اميرالمؤمنين(ع) درباره اين منزل مي فرمايد:«فيا لَهُ مِن بيتِ وحدهٍٍ، و منزل وحشهٍ و مفرد غربَهٍٍ»<ref>همان، خطبه ۱۵۸.</ref> يعني وای براو از خانه تنهايي، و سراي وحشت، و جايگاه بي كسي و غربت.

در روايتي آمده روزي رسول خدا _ صل الله عليه و آله و سلم _ بر سر ميتي كه او را دفن مي كردند حاضر شد، و در حالي كه اشك از چشمان حضرت به شدّت سرازير بود به مردم فرمود:«اخواني لمثل هذا فاعدّوا» يعني اي برادرانِ من، از براي همچو منزلي خود را آماده سازيد.<ref>قمي، شيخ عباس، منارل الآخره، نشر مؤسسه در راه حق، قم، ۱۳۶۵ ش، ص۲۰.</ref>

۳. گر چه از يك نظر قبر همان عالم برزخ است،<ref>موسوي خميني، سيد روح الله، معاد از ديدگاه امام خميني، نشر مؤسسه نشر آثار امام (ره)، ۱۳۷۸ ش، تبيان دفتر ۳۰، ص۱۷۱.</ref> از لحاظ ديگر برزخ را مي توان يكي از منازل قيامت تلقي كرد، برزخ واسطه ميان دنيا و آخرت است، انسان پس از مرگ از جهت اعتقاداتي كه داشته و اعمال نيك و بدي كه در اين دنيا انجام داده مورد بازپرسي خصوصي قرار مي گيرد و پس از محاسبه اجمالي طبق نتيجه اي كه گرفته شده به يك زندگي شيرين و گوارا يا تلخ و ناگوار محكوم گرديده و با همان زندگي در انتظار روز رستاخيز عمومي بسر مي برد. روح انسان در برزخ در يک قالب مثالي که اوصاف ماده (رنگ و شکل و اندازه) را دارد ولي مادي نيست. به سر مي برد اگر از نيكان است از سعادت و نعمت و جوار پاكان و مقربان درگاه خدا برخوردار مي شود و اگر از بدان است در نقمت و عذاب و مصاحبت شياطين و پيشوايان ضلال مي گذراند.<ref>طباطبايي، سيد محمد حسين، شيعه در اسلام، تهران، نشر دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۴۸ ش، ص۱۰۰.</ref>  

درباره انسان در عالم برزخ سخن بسيار است، از جمله اينكه بر اساس آموزه هاي ديني انسان ميت در آن عالم سخت نيازمند كارهاي نيك از قبيل دعا و صدقه دادن به نيت او از طرف بستگان است, در روايتي آمده هر كسي كه صدقه به فقيري به نيت ميتي بدهد، فرشته اي آن را در ظرفي از نور كه بسيار درخشنده است مي گذارد و در عالم برزخ آن را به ميت مورد نظر هديه كننده مي رساند و مي گويد اين هديه را فلان كس براي شما فرستاده است، ميت آن هديه را مي گيرد و از آن بهره مند مي شود.<ref>قمي، شيخ عباس، منارل الآخره، نشر پيشين، ص۴۳.</ref>  

۴. منزل ديگر مرحله اي است كه از آن در آموزه هاي ديني به «نفخ صور= فرياد مرگ و حيات» ياد شده است، و در آيات فراواني از قرآن مجيد اشاراتي به مسأله نفخ صور شده است، از مجموع آن آيات به خوبي استفاده مي شود كه دو بار در صور دميده مي شود، يك بار در پايان جهان كه همه خلايق مي ميرند و اين نفخه مرگ است، و بار ديگر در آستانه رستاخيز كه همه مردگان زنده مي شوند و اين نفخه حيات است، در حقيقت توقف و از كار افتادن اين جهان و آغاز حركت جهان ديگر تشبيه به توقف و حركت لشكرها و قافله ها شده است كه با صداي شيپور مخصوص يا صداي بلند ديگري همگي با هم از راه رفتن باز مي ايستند و متوقف مي شوند و با صداي ديگر به پا مي خيزند و حركت مي كنند.<ref>مكارم شيرازي، ناصر، پيام قرآن، تهران، نشر دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۷۷ ش، ج۶، ص۴۶.</ref> در قرآن كريم درباره اين مرحله و منزل انسان در مسير سفر آخرت چنين آمده: {{قرآن|وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ إِلاَّ مَنْ شاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْري فَإِذا هُمْ قِيامٌ يَنْظُرُونَ<ref>زمر/ ۶۸.</ref> يعني و در صور دميده مي شود و تمام كساني كه در آسمان ها و زمين هستند مي ميرند مگر كساني كه خدا بخواهد، سپس بار ديگر در صور دميده مي شود ناگهان همگي به پا مي خيزند و در انتظار هستند.  

از اين آيه به دست مي آيد که نفخ صور در حقيقت يك صاعقه و صيحه عقلي است كه تمام آسمان و زمين را پر مي كند و سبب مرگ ناگهاني همه موجودات زنده مي شود و يا همه را به حركت و جنبش در مي آورد و سبب حيات و زنده شدن آنها مي شود.}}<ref>مكارم شيرازي، ناصر، پيام قرآن، نشر پيشين، ج۶، ص۶۷.</ref>

 

۵. منزل ديگر كه جزء مواقف هولناك مسير آخرت است، منزل سنجش اعمال انسان است. در قرآن كريم بحث هاي گسترده اي درباره اين مرحله از سفر آخرت مطرح شده و با تعبيرات گوناگون از آن موقف و مرحله ياد شده است كه در اينجا به نمونه هايي از آن آيات اشاره مي شود تا چيستي و چگونگي اين منزل تا اندازه اي معلوم شود:<ref>همان، ص۷۵.</ref>

 

فرمود: {{قرآن|وَ تَري كُلَّ أُمَّه جاثِيَه كُلُّ أُمَّه تُدْعي إِلي كِتابِهَا الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ<ref>جاثيه/ ۲۸.</ref> يعني هر امتي را به زانو در آمده مي بيني، هر امتي به سوي كارنامه خود فرا خوانده مي شود و بديشان مي گويند: آنچه را مي كرديد امروز پاداش مي يابيد. و در آيه ديگر فرمود:«اما كسي كه نامه اعمالش به دست راست او داده مي شود از خوشحالي فرياد مي زند كه اهل محشر نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد و اما كسي كه نامه اعمالش بدست چپ او داده شده مي گويد: اي كاش هرگز نامه اعمال به من داده نمي شد.»<ref>الحاقه/ ۱۹، ۲۵، ۲۶.</ref>