ملاقات سید بن طاووس با امام زمان(ع)
سید ابن طاووس از عالمان شیعه قرن هفتم قمری است، که گزارش‌هایی از ملاقات وی با امام مهدی(ع) ذکر شده است.
از سید بن طاووس نقل شده که سحرگاهی در سرداب مطهر، که محل زندگی امام هادی(ع)، امام عسکری(ع) و امام زمان(ع) بوده، از امام زمان(ع) این مناجات را شنید: «خدایا شیعیان ما را از شعاع نور ما و طینت ما خلق کرده‌ای. آنها گناهان زیادی به اتکا بر محبت و ولایت ما کرده‌اند. اگر گناهان آنها گناهانی است که در ارتباط با تو است از آنها درگذر، که ما را راضی کرده‌ای و آنچه از گناهان آنها در ارتباط با خودشان و مردم است، خودت بین آنها را اصلاح کن و از خمسی که به حق ما است به آنها بده تا راضی شوند و آنها را از آتش جهنم نجات بده و آنها را با دشمنان ما در خشم خود جمع نفرما!»
سید بن طاووس ملاقات‌هایی از دیگران با امام مهدی(ع) نیز نقل کرده است. او در کتاب جمال الاسبوع از شخصی گزارش کرده که امام زمان را در یکشنبه (روزی که متعلق به امام علی(ع) دانسته‌اند)، مشاهده کرده که امام علی(ع) را با عباراتی خاص زیارت می‌کرده است.[یادداشت ۱] همچنین از فردی نقل کرده که پیوسته از امام مهدی(ع) می‌خواست با او ملاقات کند و از این نیت کسی را باخبر نکرد. تا اینکه رشید ابوالعباس واسطی، در ۲۹ رجب ۶۳۵ق، بدون مقدمه به او گفت: «به تو می‌گویند ما جز محبت، نظر دیگری به تو نداریم. اگر خود را با صبر و بردباری تسکین دهی، مقصودت حاصل می‌شود.» وقتی پرسید این پاسخ را از جانب چه کسی می‌دهی، گفت: «از جانب مولایمان امام مهدی(ع) می‌گویم.»
نقل شده سید تاج‌الدین محمد آوی (درگذشت ۷۱۱ق)، که همسفر سید بن طاووس بود به وی گفت: «در خواب دیدم لقمه‌ای در دست تو است و می‌گویی این لقمه از دهان مولایم مهدی(ع) است. آنگاه قدری از آن را به من دادی.»[۱]
منابع
- ↑ کتاب امام زمان و سیدبن‌طاووس، سید جعفر رفیعی، همراه با تلخیص و تکمیل؛ علامه مجلسی، انیس العابدین؛ علامه نوری، نجم الثاقب، ص۲۸۵؛ سیدبن طاووس، علی، کشف‌المحجه لثمره المهجه، ترجمه، ص۱۳۶.
- ↑ زیارتی که سید بن طاووس از آن شخص نقل کرده چنین است: «السلام علی الشجره النبوه و الدوحه الهاشمیه المضیئه المثمره بالنبوه المونقه بالامامه و علی ضجیعیک آدم و نوح علیهما السلام. السلام علیک و علی اهل بیتک الطیبین الطاهرین. السلام علیک و علی الملائکه المحدقین بک و الحافین بقبرک. یا مولای، یا امیرالمؤمنین هذا یوم الاحد و هو یومک و باسمک و انا ضیفک فیه و جارک فاضفنی یا مولای واجرنی فانک کریم تحب الضیافه و المامور بالاجاره فافعل ما رغبت الیک فیه و رجوته منک بمنزلتک و آل بیتک عند الله و منزلته عندکم و بحق ابن عمک رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم.»