مقایسه امام حسین(ع) با حضرت عیسی(ع) در مسئله فداشدن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در پاسخ به این سؤال باید بگوییم از آموزه‌های معروف فرهنگ دینی مسیحی آن است که ابنای بشر به دلیل عصیان آدم و حوّا محکوم به گناه و ناپاکی اند، از این رو غسل تعمید، برای طهارت از نجاست و ناپاکیِ گناهی است که نسل انسان برای خطای پدر و مادر نخست، گرفتار آنند (متی ۱۹:۲۸، مرقس ۱۶:۱۶) چنان‌که مشاهده شد، آدم، پدر تمام نسل بشر است همه ما از طریق تولد طبیعی از او به وجود آمده‌ایم. بر این اساس است که همه گناهکار به دنیا آمده‌اند؛ زیرا آدم قبل از تولد اولین پسرش، گناه کرده بود… کتاب مقدس همگانی بودن گناه را به‌طور صریح روشن می‌سازد: «انسانی نیست که گناه نکند» (اول پادشاهان ۴۶:۸)، «زیرا همه گناه کرده‌اند و ما از جلال خدا قاصر می‌باشیم.» (رومیان ۲۳:۳)<ref>ر. ک. هنری تیسن، الهیات مسیحی، ترجمه طاطه ووس میکائیلیان، بی جا، انتشارت حیات ابدی، بی تا، ص۱۶۲ و ۱۷۸.</ref>
در پاسخ به این سؤال باید بگوییم از آموزه‌های معروف فرهنگ دینی مسیحی آن است که ابنای بشر به دلیل عصیان آدم و حوّا محکوم به گناه و ناپاکی اند، از این رو غسل تعمید، برای طهارت از نجاست و ناپاکیِ گناهی است که نسل انسان برای خطای پدر و مادر نخست، گرفتار آنند (متی ۱۹:۲۸، مرقس ۱۶:۱۶) چنان‌که مشاهده شد، آدم، پدر تمام نسل بشر است همه ما از طریق تولد طبیعی از او به وجود آمده‌ایم. بر این اساس است که همه گناهکار به دنیا آمده‌اند؛ زیرا آدم قبل از تولد اولین پسرش، گناه کرده بود… کتاب مقدس همگانی بودن گناه را به‌طور صریح روشن می‌سازد: «انسانی نیست که گناه نکند» (اول پادشاهان ۴۶:۸)، «زیرا همه گناه کرده‌اند و ما از جلال خدا قاصر می‌باشیم.» (رومیان ۲۳:۳)<ref>ر. ک. هنری تیسن، الهیات مسیحی، ترجمه طاطه وس میکائیلیان، بی جا، انتشارت حیات ابدی، بی تا، ص۱۶۲ و ۱۷۸.</ref>


با این همه انسان با تلاش خود راه به سوی رهایی و نجات ندارد، از این رو خدا پسر خود را برای فدا و نجات انسانها فرستاد.<ref>همان، ص۴۳ و ۲۰۴.</ref> «او آمد که با قربانی کردن خود، گناه را بردارد.» (عبرانیان ۲۶:۹)، پسر انسان نیز نیامده تا مخدوم شود، بلکه برای این آمده است تا خدمت کند و جان خود را فدای بسیاری کند (مرقس ۴۵:۱). مسیحیت پولسی به این حد اکتفا نکرد بلکه همه تکالیف و آداب شریعت را مردود دانست و آزادی مطلق را جایگزین آنها نمود و مرگ عیسی را فدیه همه گناهان دانست. «خدا فقط با توبه گناهکار نمی‌تواند گناه او را ببخشد. چنین کاری برای خدای عادل امکان‌پذیر نیست. خدا فقط وقتی می‌تواند ببخشد که جریمه آن پرداخت گردد. برای اینکه بتواند ببخشد و در عین حال عدالت او خدشه دار نگردد، حضرت مسیح (با مرگ خود) جریمه گناهکار را پرداخت فرمود.»<ref>همان، ص۲۲۰.</ref>
با این همه انسان با تلاش خود راه به سوی رهایی و نجات ندارد، از این رو خدا پسر خود را برای فدا و نجات انسانها فرستاد.<ref>هنری تیسن، الهیات مسیحی، ترجمه طاطه وس میکائیلیان، ص۴۳ و ۲۰۴.</ref> «او آمد که با قربانی کردن خود، گناه را بردارد.» (عبرانیان ۲۶:۹)، پسر انسان نیز نیامده تا مخدوم شود، بلکه برای این آمده است تا خدمت کند و جان خود را فدای بسیاری کند (مرقس ۴۵:۱). مسیحیت پولسی به این حد اکتفا نکرد بلکه همه تکالیف و آداب شریعت را مردود دانست و آزادی مطلق را جایگزین آنها نمود و مرگ عیسی را فدیه همه گناهان دانست. «خدا فقط با توبه گناهکار نمی‌تواند گناه او را ببخشد. چنین کاری برای خدای عادل امکان‌پذیر نیست. خدا فقط وقتی می‌تواند ببخشد که جریمه آن پرداخت گردد. برای اینکه بتواند ببخشد و در عین حال عدالت او خدشه دار نگردد، حضرت مسیح (با مرگ خود) جریمه گناهکار را پرداخت فرمود.»<ref>هنری تیسن، الهیات مسیحی، ترجمه طاطه وس میکائیلیان، ص۲۲۰.</ref>


حال مسئله «فدا شدن» را برخی از جاهلان به امام حسین(ع) نسبت داده‌اند و گفتند او کشته شد برای اینکه گناهان ما بخشیده شود و کفاره گناهان امت باشد. در حالیکه این اتهامی است ناشایست و دروغی است بزرگ به حسین بن علی(ع)؛ چرا که آن حضرت دلیل نهضت و قیام خود را این گونه بیان کرده است: «انی لم اخرج اشراً و لا بطراً و لا مفسداً و لا ظالماً و انما خرجتُ لطلب الا صلاح فی امه جدّی»<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۲۸، باب ۳۷.</ref> در کمال صراحت می‌گوید دنیای ما را فساد گرفته است، امت جدّم فاسد شده‌اند، قیام کردم برای اصلاح در امت جدّم. «ارید ان آمر بالمعروف وانهی عن المنکر و اسیر بسیره جدی و ابی»<ref>همان.</ref> هدف من امر به معروف و نهی از منکر است و برای از میان برداشتن بدعتها و انحرافات و تخریفاتی که حکام بنی امیه در شریعت محمّدی(ص) درآوردند.
حال مسئله «فدا شدن» را برخی از جاهلان به امام حسین(ع) نسبت داده‌اند و گفتند او کشته شد برای اینکه گناهان ما بخشیده شود و کفاره گناهان امت باشد. در حالیکه این اتهامی است ناشایست و دروغی است بزرگ به حسین بن علی(ع)؛ چرا که آن حضرت دلیل نهضت و قیام خود را این گونه بیان کرده است: «انی لم اخرج اشراً و لا بطراً و لا مفسداً و لا ظالماً و انما خرجتُ لطلب الا صلاح فی امه جدّی»<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۲۸، باب ۳۷.</ref> در کمال صراحت می‌گوید دنیای ما را فساد گرفته است، امت جدّم فاسد شده‌اند، قیام کردم برای اصلاح در امت جدّم. «ارید ان آمر بالمعروف وانهی عن المنکر و اسیر بسیره جدی و ابی»<ref>همان.</ref> هدف من امر به معروف و نهی از منکر است و برای از میان برداشتن بدعتها و انحرافات و تخریفاتی که حکام بنی امیه در شریعت محمّدی(ص) درآوردند.
۱۱٬۸۷۷

ویرایش