۲٬۱۵۱
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۲: | خط ۲: | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
لطفاً معنای تفسیر علمی قرآن و اقسام آن را بیان فرمایید؟ | لطفاً معنای تفسیر علمی قرآن و اقسام و رویکردهای آن را بیان فرمایید؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
تفسیر علمی قرآن | برای روشن شدن مفاد و محتوای یک آیه، از علوم تجربی، مثل فیزیک، علوم پزشکی و امثال آن استفاده میشود، که نتایج حاصل از آن را تفسیر علمی قرآن مینامند. | ||
تفسیر علمی قرآن به دو قسم اعتدلالی(استفاده از علم برای فهم بیشتر آیات) و افراطی(تحمیل یافتهها و فرضیههای بر قرآن) تقسیم میشود. | |||
سه رویکرد برای تفسیر علمی بیان شده است: استخراج علوم از قرآن؛ تحمیل و تطبیق بر قرآن؛ استخدام علوم در فهم قرآن؛ دو رویکرد اول مورد نقد بوده و به عنوان روش غیرصحیح بیان شده و روش سوم مورد تأیید اکثر مفسران است. | |||
== اقسام تفسیر علمی == | == اقسام تفسیر علمی == | ||
علوم تجربی از ابزار تفسیر علمی قرآن است. استخدام علوم تجربی برای فهم آیات قرآن نتایج مشخصی را به دنبال دارد. تفسیر علمی گاه برای تأیید محتوای آیات است که به آن تفسیر «علمی اعتدالی» گفته میشود. در این روش با استفاده از برخی علوم روز، به تبیین آیاتی که متضمن مباحث علمی است پرداخته میشود. زمانی که قرآن میفرماید: {{قرآن|رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ | [[علوم تجربی]] از ابزار تفسیر علمی قرآن است. استخدام علوم تجربی برای فهم آیات قرآن نتایج مشخصی را به دنبال دارد. | ||
'''تفسیر اعتدلالی''' | |||
تفسیر علمی گاه برای تأیید محتوای آیات است که به آن تفسیر «علمی اعتدالی» گفته میشود. در این روش با استفاده از برخی علوم روز، به تبیین آیاتی که متضمن مباحث علمی است پرداخته میشود. زمانی که قرآن میفرماید: {{قرآن|رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ | |||
| سوره = الرحمن | | سوره = الرحمن | ||
| آیه = ۱۷ | | آیه = ۱۷ | ||
خط ۱۵: | خط ۲۳: | ||
}} مطابق تفسیر علمی، بحث مشرقها و مغربهای متعدد در این آیه با کروی بودن زمین مرتبط است. | }} مطابق تفسیر علمی، بحث مشرقها و مغربهای متعدد در این آیه با کروی بودن زمین مرتبط است. | ||
'''تفسیر افراطی''' | |||
قسم دوم در تفسیر علمی قرآن، شکل افراطی است که برخی تفسیرهای علمی از این روش بهره بردهاند؛ در این روش تطبیق آیات قرآن با یافتهها یا حتی فرضیههای علمی است. میتوان [[تفسیر طنطاوی]]<ref>نگاه کنید به الطنطاوی جوهری، الجواهر فی تفسیر القرآن.</ref> و تفسیر علی فکری<ref>نگاه کنید به علی فکری، القرآن ینیوع العلوم و الفرقان.</ref> را یکی از نمونههای این روش دانست. | |||
[[علامه طباطبایی(ره)]] معتقد است در این روش نتایج بحثهای علمی یا فلسفی و غیر آن، از خارج گرفته شده و بر مضمون آیات تحمیل میشود. در این روش بسیاری از حقایق قرآن، مَجاز جلوه داده شده و آیات تأویل میشود.<ref>طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۷.</ref> | |||
== رویکردهای تفسیر علمی == | == رویکردهای تفسیر علمی == | ||
رویکردها به تفسیر علمی،<ref> | رویکردها به تفسیر علمی،<ref>رضایی اصفهانی، محمدعلی، درآمدی بر تفسیر علمی قرآن، ص۳۷۴–۳۸۰.</ref> سه نوع است: | ||
'''استخراج علوم از قرآن'''<ref>غزالی، جواهر القرآن، ص۳۷، فصل خامس.</ref> | '''استخراج علوم از قرآن'''<ref>غزالی، جواهر القرآن، ص۳۷، فصل خامس.</ref> | ||
خط ۲۶: | خط ۳۶: | ||
نظر مفسران در این نوع روش تفسیری به آیاتی مانند {{قرآن|تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْءٍ|سوره = نحل|آیه = ۸۹|ترجمه=بیانگر همه چیز}} است؛ زیرا قرآن بیانکننده همه چیز است، پس همه مطالب باید در ظواهر قرآن وجود داشته باشد. | نظر مفسران در این نوع روش تفسیری به آیاتی مانند {{قرآن|تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْءٍ|سوره = نحل|آیه = ۸۹|ترجمه=بیانگر همه چیز}} است؛ زیرا قرآن بیانکننده همه چیز است، پس همه مطالب باید در ظواهر قرآن وجود داشته باشد. | ||
زرکشی در تفسیر | [[زرکشی]] در [[تفسیر البرهان]] آورده است که برخی از آیه شریفه {{قرآن|إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها | ||
| سوره = زلزال | | سوره = زلزال | ||
| آیه = ۱ | | آیه = ۱ | ||
| ترجمه = هنگامى كه زمين شديداً به لرزه درآيد | | ترجمه = هنگامى كه زمين شديداً به لرزه درآيد | ||
}} و براساس حروف ابجد پیشبینی نمودهاند که در سال ۷۰۲ زلزلهای صورت میگیرد و این اتفاق رخ داده است. همچنین آنجا که خداوند از قول ابراهیم(ع) نقل میکند: {{قرآن|إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ|سوره = شعرا|آیه = ۸۰|ترجمه=و هنگامی که بیمار شوم مرا شفا میدهد.}} علم پزشکی را از آن استخراج کردهاند<ref>غزالی، جواهر القرآن، ص۲۷.</ref> و از حروف مقطعه اوایل سورهها علم جبر را استفاده کردهاند.<ref>ذهبی، التفسیر و المفسرون، ج۲، ص۴۸۱.</ref> این روش، از نگاه برخی مفسران، روش صحیحی نیست؛ زیرا علوم، ریزهکاریها، ظرافتها و فرمولهای مختلفی دارد که نمیتوان آنها را در ظواهر قرآن یافت. | }} و براساس [[حروف ابجد]] پیشبینی نمودهاند که در سال ۷۰۲ زلزلهای صورت میگیرد و این اتفاق رخ داده است. همچنین آنجا که خداوند از قول [[حضرت ابراهیم(ع)]] نقل میکند: {{قرآن|إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ|سوره = شعرا|آیه = ۸۰|ترجمه=و هنگامی که بیمار شوم مرا شفا میدهد.}} علم پزشکی را از آن استخراج کردهاند<ref>غزالی، جواهر القرآن، ص۲۷.</ref> و از [[حروف مقطعه]] اوایل سورهها علم جبر را استفاده کردهاند.<ref>ذهبی، التفسیر و المفسرون، ج۲، ص۴۸۱.</ref> این روش، از نگاه برخی مفسران، روش صحیحی نیست؛ زیرا علوم، ریزهکاریها، ظرافتها و فرمولهای مختلفی دارد که نمیتوان آنها را در ظواهر قرآن یافت. | ||
'''تطبیق نظریههای علمی بر قرآن''' | '''تطبیق نظریههای علمی بر قرآن''' | ||
برخی مفسران سعی کردهاند نظریههای اثبات شده علوم را بر آیات قرآن تطبیق دهند. برای نمونه عبدالرزاق | برخی مفسران سعی کردهاند نظریههای اثبات شده علوم را بر آیات قرآن تطبیق دهند. برای نمونه [[عبدالرزاق نوفل]]، نویسنده مصری، درباره آیه {{قرآن|هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَه وَ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها لِیَسْکُنَ إِلَیْها | ||
| سوره = اعراف | | سوره = اعراف | ||
| آیه = ۱۸۹ | | آیه = ۱۸۹ | ||
خط ۴۰: | خط ۵۰: | ||
}}؛ میگوید: «انفسکم»، یعنی پروتون، و «زوجها»، یعنی الکترون و «لیسکن الیها»، یعنی حالت آرامشی که بین این الکترون و پروتون برقرار شده و در نتیجه، این اتم از هم نمیپاشد و الکترون بهطور مرتب به دور مرکز اتم که پروتون و الکترون است میچرخد.<ref>عبدالرزاق نوفل، قرآن و العلم الحدیث، ص۱۵۶.</ref> | }}؛ میگوید: «انفسکم»، یعنی پروتون، و «زوجها»، یعنی الکترون و «لیسکن الیها»، یعنی حالت آرامشی که بین این الکترون و پروتون برقرار شده و در نتیجه، این اتم از هم نمیپاشد و الکترون بهطور مرتب به دور مرکز اتم که پروتون و الکترون است میچرخد.<ref>عبدالرزاق نوفل، قرآن و العلم الحدیث، ص۱۵۶.</ref> | ||
این سخن با ظاهر آیه و با معنای لغوی و اصطلاحی آیه سازگاری ندارد. علامه طباطبایی در مقدمه المیزان به مسئله تطبیق میپردازد و آن را رد میکند؛ و میفرماید: اینگونه تفسیر علمی در یک قرن اخیر در مصر و ایران رایج شد و موجب بدبینی بعضی دانشمندان مسلمان نسبت به مطلق تفسیر علمی گردید.<ref>محمد حسین طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۱، ص۶.</ref> | این سخن با ظاهر آیه و با معنای لغوی و اصطلاحی آیه سازگاری ندارد. علامه طباطبایی در مقدمه [[تفسیر المیزان]] به مسئله تطبیق میپردازد و آن را رد میکند؛ و میفرماید: اینگونه تفسیر علمی در یک قرن اخیر در مصر و ایران رایج شد و موجب بدبینی بعضی [[دانشمندان مسلمان]] نسبت به مطلق تفسیر علمی گردید.<ref>محمد حسین طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۱، ص۶.</ref> | ||
'''استفاده از علوم برای فهم بهتر آیات قرآن''' | '''استفاده از علوم برای فهم بهتر آیات قرآن''' | ||
خط ۶۴: | خط ۷۴: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = تفسیر | | شاخه اصلی = تفسیر | ||
|شاخه فرعی۱ = تفسیر علمی | | شاخه فرعی۱ = تفسیر علمی | ||
|شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
خط ۷۲: | خط ۸۲: | ||
| تیترها = شد | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینکدهی = | | لینکدهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = |
ویرایش