مفهوم ظن و گمان به خدا در دعای کمیل: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
'''ظن در دعای کمیل''' در دوجا بیان شده و مراد از ظن را می‌توان به دوگونه تعبیر نمود، یکی به معنای شک و دیگری علم با تدبر و تحقیق است. در دعای کمیل ظن را باید با توجه به سایر متن‌های موجود در دعا مشاهده و بررسی کرد. این اشاره به ظن به معنای این است که با توجه به امید به [[فضل و رحت الهی]] یقین به بخشیده شدن بندگان در صورت توبه کردن دارد.
'''ظن در دعای کمیل''' در دوجا بیان شده و مراد از ظن را می‌توان به دوگونه تعبیر نمود، یکی به معنای شک و دیگری علم با تدبر و تحقیق است. در [[آموزه‌هایی از دعای کمیل|دعای کمیل]] ظن را باید با توجه به سایر متن‌های موجود در دعا مشاهده و بررسی کرد. این اشاره به ظن به معنای این است که با توجه به امید به فضل و رحمت الهی یقین به بخشیده شدن بندگان در صورت توبه کردن دارد.


==جایگاه دعای کمیل==
==جایگاه دعای کمیل==
خط ۱۵: خط ۱۴:
در دعای کمیل در دو جا چنین می‌گوید: خدایا [[یقین]] من به تو این نیست: {{متن عربی|ما ذٰلِكَ الظَّنُ بِكَ}} و {{متن عربی|مَا هَكَذَا الظَّنُّ بِكَ}} در مرحله اول باید دید ظن به چه معنا است.
در دعای کمیل در دو جا چنین می‌گوید: خدایا [[یقین]] من به تو این نیست: {{متن عربی|ما ذٰلِكَ الظَّنُ بِكَ}} و {{متن عربی|مَا هَكَذَا الظَّنُّ بِكَ}} در مرحله اول باید دید ظن به چه معنا است.


ظن در لغت گاهی به معنی گمان و شک آمده و گاهی به معنی علمی که هیچ شک و شبهه‌ای در آن نباشد و گاهی نیز تفاوت آن با علم در این است که علم آشکار است ولی ظن، یقینی است که بعد از تدبر و تعقل به دست آید.<ref>کتاب العین، ج۸، ص۱۵۱، ذیل کلمه ظن، و رک:ابن منظور، لسان العرب، ج۳، ص۲۷۲، ذیل کلمه ظن، و رک: مجمع البحرین، ج۶، ص۲۷۹، ذیل کلمه ظن.</ref>
ظن در لغت گاهی به معنی گمان و شک آمده و گاهی به معنی علمی که هیچ شک و شبهه‌ای در آن نباشد و گاهی نیز تفاوت آن با علم در این است که علم آشکار است ولی ظن، یقینی است که بعد از تدبر و تعقل به دست آید.<ref>کتاب العین، ج۸، ص۱۵۱، ذیل کلمه ظن؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۳، ص۲۷۲، ذیل کلمه ظن؛ مجمع البحرین، ج۶، ص۲۷۹، ذیل کلمه ظن.</ref>


در قرآن نیز ظن گاهی به گمان و پندار و برداشت شخصی اشاره دارد که این‌گونه ظن، باطل، گناه، بی‌فایده دانسته شده‌ است.<ref>بقره / ۷۸ و ۲۳۰؛ آل عمران / ۱۵۴؛ نساء / ۱۵۷؛ انعام / ۱۱۶ و ۱۴۸؛ یونس / ۳۶</ref> گاهی نیز ظن به معنای علم و یقین به کار رفته که مؤمنان و مخلصان درگاه الهی به این یقین می‌رسند و این‌که خداوند به این‌گونه یقین‌ها علم گفته، به این دلیل است که چنین یقین‌هایی بعد از تدبر و تفکر و تعقل بدست می‌آید.<ref>بقره / ۴۶ و ۲۴۹؛ توبه / ۱۱۸؛ کهف / ۵۳؛ ص/ ۲۴؛ حاقه / ۲۰؛ جن / ۱۲ و ….</ref>
در قرآن نیز ظن گاهی به گمان و پندار و برداشت شخصی اشاره دارد که این‌گونه ظن، باطل، گناه، بی‌فایده دانسته شده‌ است.<ref>بقره / ۷۸ و ۲۳۰؛ آل عمران / ۱۵۴؛ نساء / ۱۵۷؛ انعام / ۱۱۶ و ۱۴۸؛ یونس / ۳۶</ref> گاهی نیز ظن به معنای علم و یقین به کار رفته که مؤمنان و مخلصان درگاه الهی به این یقین می‌رسند و این‌که خداوند به این‌گونه یقین‌ها علم گفته، به این دلیل است که چنین یقین‌هایی بعد از تدبر و تفکر و تعقل بدست می‌آید.<ref>بقره / ۴۶ و ۲۴۹؛ توبه / ۱۱۸؛ کهف / ۵۳؛ ص/ ۲۴؛ حاقه / ۲۰؛ جن / ۱۲ و ….</ref>
۲٬۱۵۱

ویرایش