معنای آیه «عرش خدا بر آب قرار دارد»: تفاوت میان نسخه‌ها

خداوند در [[سوره هود]] از عرش خود با این بیان که بر روی آب است، یاد کرده است. عرش به نوع کاملی از احاطه بر دیگران که از علم و قدرت ناشی شده، ‌اشاره دارد. کلمه ماء (آب) نیز به ماده اولیه همه چیز، که حیات همه چیز به آن وابسته است، معنا شده است. معنای آیه را چنین دانسته‌اند: خداوند با علم و قدرت خویش به وسیله آب تمام عالم را خلق و آماده زیستن کرده است و آب را عامل حیات عالم قرار داده است.

عرش در اصل به معنی سقف یا شیء سقف‌دار است و به تخت‌های بلند همانند تخت‌های سلاطین گذشته گفته می‌شد. اما این کلمه بعدها به معنی قدرت نیز به کار رفت. در احادیث و روایات وارده از [[ائمه اطهار(ع)]] به دو تعبیر علم و قدرت برمی‌خوریم که به نوع کاملی از احاطه بر بندگان و مخلوقات اشاره دارد.<ref>نگاه کنید به کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، تهران، دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج۱، ص۱۳۱.</ref> تعبیر{{قرآن|الرحمن علی العرش استوی}} (طه / ۵.) به معنای قدرت و علم بر مخلوقات است. در زبان فارسی نیز زمانی که می‌گویند پادشاه بر تخت نشست کنایه از این است که به قدرت رسید.

برخی مفسران ماء را کنایه از مایع دانسته‌اند. برای نمونه در [[سوره مرسلات]] راجع به [[خلقت انسان]] می‌فرماید: {{قرآن|الم نخلقکم من ماء مهین| ترجمه= آیا ما شما را از آب بی‌ارزش نیافریدیم؟|سوره=مرسلات|آیه=۲۰}} از این آیه استفاده می‌شود که کلمه ماء برای غیر از آب متعارف نیز به کار می‌رود.

  |شاخه فرعی۱ = آفریدگار

  |شاخه فرعی۲ = اسماء و صفات الهی

  |شاخه فرعی۳ =