معنای آیه «عرش خدا بر آب قرار دارد»: تفاوت میان نسخه‌ها

{{قرآن بزرگ|وَكَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاءِ|ترجمه=و عرش او بر روى آب قرار دارد|سوره=هود|آیه=۷}}

عرش در اصل به معنی سقف یا شیء سقف‌دار است و به تخت‌های بلند همانند تخت‌های سلاطین گذشته گفته می‌شد. اما این کلمه بعدها به معنی قدرت نیز به کار رفت. در احادیث و روایات وارده از [[ائمه اطهار(ع)]] به دو تعبیر علم و قدرت برمی‌خوریم که به نوع کاملی از احاطه بر بندگان و مخلوقات اشاره دارد.<ref>نگاه کنید به کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، تهران، دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج۱، ص۱۳۱.</ref> تعبیر{{قرآن|الرحمن علی العرش استوی}} (طه / ۵.) به معنای قدرت و علم بر مخلوقات است. در زبان فارسی نیز زمانی که می‌گویند پادشاه بر تخت نشست کنایه از این است که به قدرت رسید.

برخی مفسران ماء را کنایه از مایع دانسته‌اند. برای نمونه در [[سوره مرسلات]] راجع به [[خلقت انسان]] می‌فرماید: {{قرآن|الم نخلقکم من ماء مهین| ترجمه= آیا ما شما را از آب بی‌ارزش نیافریدیم؟|سوره=مرسلات|آیه=۲۰}} از این آیه استفاده می‌شود که کلمه ماء برای غیر از آب متعارف نیز به کار می‌رود.

برخی دیگر مانند [[علامه طباطبائی]]، ماء در سوره هود، را آب معمولی دانسته‌اند که حیات همه موجودات به آن وابسته است.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمد باقر، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۲۲۴.</ref>

مفسران در تفسیر آیه {{قرآن|و کان عرشه علی الماء}} معتقدند بر آب بودن عرش؛ کنایه است از اینکه مالکیت خداوند در آن روز (خلقت آسمان‌ها و زمین) مستقر بر آب بود که این آب، مایع حیات و زندگی است. اصل زندگی و حیات در جهان به آب وابسته است و البته این هم نشانی از علم و قدرت خداوند است.