۶۰۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
مفاهیمی که روحانیت در جامعه به آن شهرت دارند و به آن نام گذاری شده‌اند عبارت است از آخوند، طلبه، روحانی، حوزوی و... | مفاهیمی که روحانیت در جامعه به آن شهرت دارند و به آن نام گذاری شده‌اند عبارت است از آخوند، طلبه، روحانی، حوزوی و... | ||
اصطلاح آخوند | == اصطلاح آخوند == | ||
آخوند واژه‌ای فارسی به معنای دانشمند، پیشوای دینی و معلم است. درباره اشتقاق این کلمه آرای مختلفی وجود دارد که هیچ‌یک خالی از اشکال تاریخی و زبان‌شناسی نیست. درباره اصل و ریشه این کلمه، توافق کلی حاصل نشده است. گفته شده که نخستین مورد کاربرد واژه آخوند به مثابه عنوانی احترام آمیز، برای روحانیون دانشمند در ایران به دوره تیموریان برمی‌گردد. در دوره صفویه حرمت این کلمه حفظ شد و بر مردمان بسیار دانشمند اطلاق گردید. در عصر قاجار کاربرد این کلمه گسترش بیشتری یافت و مدرسان مکتب خانه‌ها را نیز در بر گرفت. البته این کلمه در میان دانشمندان آن روزگار جایگاهی والا داشت؛ برای مثال به مشهورترین فقیه اواخر عصر قاجار یعنی محقق خراسانی (ره)، «آخوند» گفته می‌شد. اکنون این کلمه به گونه عام به معنای پیشوای دینی به کار می‌رود.<ref>دایره المعارف بزرگ اسلامی، تهران: نشر مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۶۹، ج۱، ص۱۵۰</ref> | |||
== اصطلاح طلبه == | |||
طلبه اصطلاح دیگری است که روحانیت با آن نامیده می‌شود؛ هرچند در معنای لغوی به معنای طالب است و معنای گسترده‌ای را در برمی‌گیرد که شامل طالبان علوم و غیر آن می‌گردد؛ اما در خصوص طلاب علوم دینی به کار برده می‌شود و به اصطلاح عَلَم برای آنان است و در بسیاری موارد نیز با پسوند و قید «علوم حوزوی» یا «علوم دینی» آورده می‌شود البته این اصطلاح بیشتر در مورد محصلین سطوح اولیه حوزه استفاده می‌شود. | |||
طلبه به معنای خواهندگان، دانش‌پژوهان، طالبان علم در فارسی هریک از دانشجویان علوم دینی را طلبه می‌گویند. تا نیمه قرن چهاردهم هجری، طلبه وارد مکتب خانه‌ها می‌شد و پس از آشنایی با حروف الفبا به فرا گرفتن قرآن کریم می‌پرداخت و پس از آشنایی مختصری با مقدمات صرف و نحو و غیره به حوزه داخل می‌گردید. امروزه با گشایش مدارس جدید و انقراض مکتب‌خانه‌ها، دانش آموزان پس از تکمیل دوره راهنمایی یا متوسطه پس از امتحانات ورودی و گزینش و مصاحبه وارد حوزه می‌گردند.<ref>دائره المعارف تشیع، زیر نظر احمد صدر، حاج سید جوادی، کامران فانی و بهاء الدین خرمشاهی، تهران: نشر شهید سعید محبی، ۱۳۸۳، ج۱۰، ص۵۱۲-۵۱۳</ref> | |||
طلبه به معنای خواهندگان، | |||
== اصطلاح روحانی == | |||
روحانی واژه دیگری است که به محصلین، مدرسین و محققین علوم دینی در حوزه‌های علمیه گفته می‌شود. روحانی در لغت به معنای «دانشمند دینی، پیشوای مذهبی»<ref>معین، محمد، فرهنگ فارسی معین، تهران: امیر کبیر، ۱۳۷۶، ج۲، ص۱۶۸۴</ref> آمده است. | روحانی واژه دیگری است که به محصلین، مدرسین و محققین علوم دینی در حوزه‌های علمیه گفته می‌شود. روحانی در لغت به معنای «دانشمند دینی، پیشوای مذهبی»<ref>معین، محمد، فرهنگ فارسی معین، تهران: امیر کبیر، ۱۳۷۶، ج۲، ص۱۶۸۴</ref> آمده است. | ||