|
|
| (۲۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{شاخه
| |
| | شاخه اصلی =
| |
| |شاخه فرعی۱ =
| |
| |شاخه فرعی۲ =
| |
| |شاخه فرعی۳ =
| |
| }}
| |
|
| |
|
| {{سوال}} | | {{سوال}} |
| آيا اهل بيت (ع) براي اثبات مقام امامت، معجزه انجام داده اند و آيا حضرت زهرا (سلام الله عليها) همانگونه كه حضرت مريم كه نه نبي و نه امام ولي معجزه سبز شدن درخت ... را داشت، معجزه اي داشته اند يا نه؟
| | آیا امامان(ع) برای اثبات مقام امامت، معجزه نموده‌اند؟ |
| {{پایان سوال}} | | {{پایان سوال}} |
|
| |
|
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}} |
| معجزه كاري است بر خلاف مجاري طبيعت كه با اتكاء به قدرت الهي انجام مي گيرد و داراي اين دو علامت است: اولا از راه تعليم و تعلّم حاصل نمی شود. ثانیا مغلوب عامل ديگري واقع نمي گردد.<ref>مصباح يزدي، محمد تقي، راه و راهنما شناسي، دفتر انتشارات اسلامي، چ دوم، ۱۳۷۹، ص ۶۰.</ref> مرحوم آيت الله خويي(ره) در این مورد مي فرمايد: معجزه عبارت است از دليلی كه براي اثبات مقام ارائه مي گردد. اين مقام، چه مقام نبوت باشد و يا امامت، دليل بر صدق مدعا را معجزه مي گويند كه به عنايت الهي صادر شده باشد.<ref>خوئي، ابوالقاسم، البيان، قم، چاپ حوزه علميه، ۱۳۹۴ هـ .ق، ج۱، ص ۴۵.</ref>
| | انجام [[معجزه]] دلیل و برهان است برای اثبات یک مقام الهی و [[امامان]] شیعه در مواردی که خود صلاح دیده‌اند با هدف اثبات مقام [[امامت]] خود برای برخی افراد معجزاتی انجام داده‌اند. |
| | |
| پس معجزه همانطور كه گذشت عبارت است از دليل و برهان بر اثبات یک مقام الهي. بي گمان امامان معصوم (ع) نيز براي اثبات مقام الهي خود در مواردي كه صلاح مي ديدند از خود معجزاتي نشان مي دادند. ذیلا به چند مورد، اشاره مي گردد:
| |
| | |
| از اصبغ بن نباته نقل شده است كه روزي درمحضر اميرالمؤمنین (ع) بودم، عده اي از اصحاب، كه از آن جمله ابوموسي اشعري، عبدالله بن مسعود، انيس بن مالك، ابوهريره و... وارد شدند، به آن حضرت گفتند: از معجزاتي كه خداوند به شما اختصاص داده است نشان دهيد. حضرت فرمود: شما چگونه هستيد و اين چه سؤالي است كه شما كرديد...، خداوند فرموده است: «اگر كسي بعد از حجت ايمان نياورد به عذاب سخت گرفتار خواهد شد... سپس آنان گفتند: يا اميرالمؤمنين، ما به خدا و رسولش ايمان آورديم و به او توكل مي كنيم. و بعد حضرت فرمود: به نام خدا و بركات او با من برخيزيد، و ما با آن حضرت برخاستيم. و درجايي بوديم كه هيچگونه آبي در آنجا نبود، در همان حال ناگهان در برابر خود باغ سرسبزي كه نهرهايي از آب در آن جاري بود را مشاهده كرديم. به امام علي عليه السّلام عرض كرديم: يا اميرالمؤمنين، به خدا قسم اين نشانه امامت است. و غير آن را نيز به ما نشان دهيد حضرت فرمود: اين مرا كافي است و خداوند نيكو وكيل است...<ref>مجلسي، محمد باقر، بيروت، مؤسسه الوفاء، بحار، ج ۴۲، ص ۵۴،</ref>
| |
|
| |
|
| از قطب رواندي نقل شده است كه روزي ابوصلاح كناني به خانه امام باقر (ع) مي رود، در را كوبيده، كنيز و خدمتكار امام (ع) مي آيد. در اين هنگام دست به سوي او برده و اهانتي مي كنند. در اين زمان امام (ع) از خانه صدا مي زند و مي فهماند كه ديوار خانه مانع از ديدار آن حضرت نمي گردد. و سپس وارد خانه شده به حضرت مي گويد: به خدا قسم اين كار از روي بي اعتنايي و قصد اهانت نبود. بلكه مي خواستم بر يقينم بيافزايم. امام (ع) فرمود: اگر گمان داري كه اين در و ديوار وسيله اي حائل بين من و شما مي شود، پس فرق ميان من و شما چه خواهد بود. و بپرهيز كه ديگر عملي اينگونه ناشايست به جا نياوري.<ref>قمي، شیخ عباس، منتهي الامال، انتشارات هجرت، ۱۳۷۱، ج ۲، ص ۱۹۹.</ref>
| | ==حقیقت معجزه== |
| | معجزه کاری است که بر خلاف قوانین طبیعت و با اتکاء به قدرت الهی انجام می‌گیرد و دارای دو علامت است: |
| | * از راه تعلیم و تعلّم حاصل نمی‌شود و نمی‌توان برای انجام آن آموزش دید. |
| | * مغلوب عامل دیگری واقع نمی‌گردد.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، راه و راهنماشناسی، دفتر انتشارات اسلامی، چ دوم، ۱۳۷۹، ص۶۰.</ref> |
|
| |
|
| در خصوص معجزات حضرت زهرا (س) باید گفت: صدّيقه طاهره – سلام الله عليها – در عين اينكه نبي و امام نمي باشد. ولي جزء حجج الهي بوده، فعل، قول و تقرير او حجت است. و در طول زندگي آن حضرت نيز نشانه ها و علاماتي از او ظاهر گرديده است. از جمله:
| | مرحوم آیت الله خویی(ره) در این مورد می‌فرماید: معجزه عبارتست از دلیلی که برای اثبات مقامی ارائه می‌گردد. این مقام، چه مقام نبوت باشد یا امامت، دلیل بر صدق مدعا را معجزه می‌گویند که به عنایت الهی صادر شده باشد.<ref>خوئی، ابوالقاسم، البیان، قم، چاپ حوزه علمیه، ۱۳۹۴ هـ. ق، ج۱، ص۴۵.</ref> |
| | بنابراین معجزه عبارتست از دلیل اثبات یک مقام الهی و امامان معصوم(ع) برای اثبات مقام الهی خود در مواردی که صلاح می‌دیدند از خود معجزاتی نشان می‌دادند. |
|
| |
|
| ابن عباس مي گويد: روزي پيامبر اكرم (ص) وارد خانه فاطمه زهرا (س) شد. و حسنين (ع) در خواب بودند و بيدار شدند و در اين هنگام علي (ع) وارد شد، رسول خدا (ص) رو به طرف آسمان نموده فرمود: خدايا، اينها اهلبيت من اند هر پليدي را از آنان دور گردان. در اين حال حضرت زهرا (س) در خلوتگاه رفت و دو ركعت نماز خواند، پس دست به سوي آسمان برافراشت و گفت: الهي و سيّدي، اينك محمدـ صلّي الله عليه و آله ـ پيغمبر تو و علي (ع) پسر عموي پيغمبرت، حسن و حسين فرزند زاده پيغمبرت هستند. خدايا مائده اي (نعمت) آسماني بر ما بفرست، چنانچه كه بر بني اسرائيل فرستادي و آنها خوردند و ناسپاسي كردند. و بر ما بفرست كه ما از ايمان آورندگانيم.
| | === معجزات امامان(ع) === |
| | ==== امام علی(ع) ==== |
| | از اصبغ بن نباته نقل شده است که روزی در محضر [[امیرالمؤمنین(ع)]] بودم، عده‌ای از اصحاب، از جمله ابوموسی اشعری، عبدالله بن مسعود، انس بن مالک، [[ابوهریره]] و… وارد شدند، به آن حضرت گفتند: از معجزاتی که [[خداوند]] به شما اختصاص داده است نشان دهید. حضرت فرمود: شما چگونه هستید و این چه سؤالی است که شما کردید…، خداوند فرموده است: «اگر کسی بعد از حجت ایمان نیاورد به عذاب سخت گرفتار خواهد شد… سپس آنان گفتند: یا امیرالمؤمنین، ما به خدا و رسولش ایمان آوردیم و به او توکل می‌کنیم؛ و بعد حضرت فرمود: به نام خدا و برکات او با من برخیزید، ما با آن حضرت برخاستیم و درجایی بودیم که هیچگونه آبی در آنجا نبود، در همان حال ناگهان در برابر خود باغ سرسبزی که نهرهایی از آب در آن جاری بود را مشاهده کردیم. به امام(ع) عرض کردیم: یا امیرالمؤمنین، به خدا قسم این نشانه [[امامت]] است و غیر آن را نیز به ما نشان دهید حضرت فرمود: این مرا کافی است و خداوند نیکو وکیل است…<ref>مجلسی، محمد باقر، بیروت، مؤسسه الوفاء، بحار، ج۴۲، ص۵۴،</ref> |
|
| |
|
| ابن عباس مي گويد: به خدا قسم هنوز سخن فاطمه (س) تمام نشده بود كه قدحي بزرگ كه بوي آن نيكوتر ازمشك و عنبر بود نمايان شد. فاطمه آن را گرفته نزد پيامبر (ص) و علي (ع) گذاشت. و چون علي (ع) به آن نگاه كرد فرمود: اي فاطمه، اين را از كجا آوردي، در حالي كه چيزي نزد شما نبود؟ رسول خدا (ص) فرمود: يا ابالحسن (ع) ميل كن و سؤال نكن، شكر خدا را كه فرزندي به ما روزي گردانيده است مانند مريم دختر عمران، هر گاه كه ذكريا (ع) به محراب عبادت بر او وارد مي شد، نزد او روزي مي يافت...<ref>محلاتي، ذبيح الله، رياحين الشريعه، تهران، دارالكتب اسلاميه، ج ۱، ص ۱۳۰.</ref>
| | ==== امام باقر(ع) ==== |
| | از قطب راوندی نقل شده است که روزی ابوصلاح کنانی به خانه [[امام باقر(ع)]] می‌رود، در را کوبیده، کنیز و خدمتکار امام(ع) می‌آید. در این هنگام دست به سوی او برده و اهانتی می‌کند. در این زمان امام(ع) از خانه صدا می‌زند و می‌فهماند که دیوار خانه مانع از دید آن حضرت نمی‌گردد، سپس وارد خانه شده به حضرت می‌گوید: به خدا قسم این کار از روی بی اعتنایی و قصد اهانت نبود. بلکه می‌خواستم بر یقینم بیافزایم. امام(ع) فرمود: اگر گمان داری که این در و دیوار وسیله‌ای حائل بین من و شما می‌شود، پس فرق میان من و شما چه خواهد بود. بپرهیز که دیگر عملی این‌گونه ناشایست به جا نیاوری.<ref>قمی، شیخ عباس، منتهی الامال، انتشارات هجرت، ۱۳۷۱، ج۲، ص۱۹۹.</ref> |
|
| |
|
| پس، اهلبيت عصمت (ع) كه از مقام و جايگاه والايي برخوردار مي باشند، در راستاي اثبات حقانيت و جايگاه خود، علامت ها و معجزاتي را اظهار داشته اند، و حقايق پوشيده را آشكار نموده است. و هم چنين فاطمه زهرا (س) نيز، به نوبه خود، معجزاتي را اظهار نموده است كه به برخي از آنها اشاره شد.
| | [[اهل بیت(ع)]] از مقام و جایگاه والایی برخوردار می‌باشند، در راستای اثبات حقانیت و جایگاه خود، علامت‌ها و معجزاتی را اظهار داشته‌اند، و حقایق پوشیده را آشکار نموده‌اند؛ آنچه نقل گردید قطره ای از دریای معجزات و کرامات اهل بیت(ع) است. |
| {{پایان پاسخ}} | | {{پایان پاسخ}} |
|
| |
|
| {{مطالعه بیشتر}}
| | ==جستارهای وابسته== |
| ==معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:== | | * [[معجزات امامان شیعه]] |
| | | * [[معجزات فاطمه زهرا(س)]] |
| ۱. بحار، مجلسي، ج ۲، انتشارات الوفاء.
| | * [[صحت شفاگرفتن بیماران در حرم ائمه(ع)]] |
| | | * [[استفاده نکردن امامان(ع) از کرامت برای یاری دین]] |
| ۲. صديقه كبراء، آيت الله دستغيب، انتشارات كاوه.
| |
| | |
| ۳. زندگاني امام رضا (ع) ، عماد زاده، انتشارات گنجينه.
| |
| | |
| ۴. زندگاني حضرت زهرا از ولادت تا شهادت، سيد كاظم قزويني، چاپ علميه قم.
| |
| {{پایان مطالعه بیشتر}}
| |
| | |
| ==منابع==
| |
| <references />
| |
|
| |
|
| | == منابع == |
| | {{پانویس}} |
| | {{شاخه |
| | | شاخه اصلی = کلام |
| | | شاخه فرعی۱ = امامت عامه |
| | | شاخه فرعی۲ = راه شناخت امام |
| | | شاخه فرعی۳ = |
| | }} |
| {{تکمیل مقاله | | {{تکمیل مقاله |
| | شناسه = | | | شناسه =شد |
| | تیترها = | | | تیترها =شد |
| | ویرایش = | | | ویرایش = |
| | لینک‌دهی = | | | لینک‌دهی =شد |
| | ناوبری = | | | ناوبری = |
| | نمایه = | | | نمایه =شد |
| | تغییر مسیر = | | | تغییر مسیر =شد |
| | بازبینی = | | | ارجاعات = |
| | تکمیل = | | | بازبینی نویسنده = |
| | اولویت = | | | بازبینی = |
| | کیفیت = | | | تکمیل = |
| | | اولویت =ج |
| | | کیفیت =ج |
| }} | | }} |
| {{پایان متن}} | | {{پایان متن}} |
| | |
| | [[رده:معجزه]] |
| | [[رده:امامان شیعه]] |
| | [[رده:علم غیب]] |