مسئله سانسور و آیه بشارت بر پیروان بهترین‌ سخن‌ها

سؤال

سؤال: آیا فیلترینگ؛ سانسور؛ ممنوعیت چاپ برخی کتب ها؛ پارازیت روی ماهواره‌ها و …. با آیه شریفه «فَبَشِّرْ عِبادِ الَّذینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِکَ الَّذینَ هَداهُمُ اللَّهُ وَ أُولئِکَ هُمْ أُولُوا الْأَلْبابِ»، در تضاد نیست؟

ممنوعیت مطالب کتاب‌های گمراه کننده، سایت‌ها، ماهواره و … به معنی ضدّیت با آزادی قلم و اندیشه نیست، بلکه قانونمند کردن آزادی قلم است و محافظت از حریم افراد کم اطلاع و جلوگیری از انحراف آن‌هاست.

این فیلتر کردن‌ها با آیات ۱۷ و ۱۸ سوره زمر مبنی بر اندیشه و حق انتخاب گزینه بهتر منافاتی ندارد زیرا خداوند از بندگان خویش می‌خواهد که سخنان را بشنوند و بهترین را انتخاب کنند، در حالی که در برخی از کتاب‌ها، فضاهای مجازی و … چیزی به نام بهتر وجود ندارد تا با اندیشیدن انتخاب شود و آزاد گذاشتن پخش مطالب گمراه کننده و شبهه انگیز در سیره عقلا کار ناپسندی است.

متن آیه

دسترسی افراد بر اساس ظرفیت

سطح اطلاعات افراد جامعه بسیار متفاوت است، باید اطلاعات بر اساس ظرفیت و دانسته‌های افراد به آن‌ها داده شود؛ گاهی یک دارو که در پزشکی کاربرد دارد و می‌تواند جان یک بیمار را نجات دهد، ممکن است برای افراد دیگر خطرناک یا مرگ‌آور باشد. مطالعه مطالب انحرافی، شبهه‌ناک و گمراه کننده کتاب‌ها، مجلات، فضاهای مجازی و … برای افراد آماده و محقق، خوب است و با مراجعه به آن می‌توانند شبهات را پاسخ دهند، اما اگر همان مطالب (بدون توضیح پیرامون شبهات) در اختیار دیگران باشد، برای عده‌ای بیماری‌زا و منحرف‌کننده خواهد شد. اسلام به عالمان و محققان توانا نه تنها اجازه مطالعه و نگهداری آن‌ها را داده است، بلکه گاهی مراجعه به آن‌ها، واجب می‌شود تا به شبهات مطرح شده پاسخ دهند؛ اما همان مطالب برای افراد کم‌اطلاع چون ممکن است موجب گمراهی و انحراف عقیدتی شود، ممنوع می‌شود؛[۱] این ممنوعیت از نظر عقلا پسندیده است و همانند برداشتن سمّ از دسترس افراد بی‌اطلاع نیکوست.[۲]

جلوگیری اسلام از موارد انحرافی

همانگونه که جامعه را از باید عوامل خطرهای مادّی حفظ کرد، باید از عوامل انحراف‌های فکری و معنوی نیز حفظ نمود؛ اسلام می‌خواهد جامعه‌ای به وجود آورد که در مسیر تکامل معنوی و اخلاقی پیش برود، این کار میسّر نمی‌شود جز این‌که با عوامل انحراف فکری و اخلاقی مبارزه شود. اگر خواندن این نوع کتب و نوشته‌ها و سایت‌ها برای همگان آزاد باشد، مردم چه تضمینی برای نگهداری افکار و اخلاق خود از انحراف دارند؟ هرگز نباید قدرت تلقین و تبلیغ را نادیده گرفت و چه بسا این نوع نوشته‌های وارونه از راه تلقین و تبلیغ، مسیر زندگی افراد را بکلّی منحرف سازد. در تاریخ اسلام مذاکرات زیادی میان پیشوایان دینی و طرفداران اندیشه‌های انحرافی و غیر اسلامی واقع شده است؛ از این‌رو «ممنوعیت‌ها و محدودیت‌ها» در اسلام به معنای مخالفت با دانش و آزادی فکری نیست، بلکه چون عموم جامعه چنین توانی را برای مبارزه با انحراف‌ها ندارند، این مناظرات نیز در محفل‌های عمومی انجام نمی‌گرفت.[۳]

نبود احسن در برخی کتاب‌ها، فضای مجازی، ماهواره

قرآن از آزاد اندیشان می‌خواهد سخنان را بشنوند و بهترین را انتخاب کنند،[۴] در حالی که در برخی از کتاب‌ها، فضاهای مجازی، ماهواره و … چیزی به نام بهتر وجود ندارد و همه تهمت زدن و ضدیت داشتن و وارونه جلوه دادن حقیقت است؛ اگر کسی این‌ها را بشنود، باید کدام احسن را بگیرد؟! از این‌رو ممنوعیت مطالب کتاب‌های گمراه کننده، سایت‌ها، ماهواره و … به معنی ضدّیت با آزادی قلم و اندیشه نیست، بلکه قانونمند کردن آزادی قلم است و محافظت از حریم افراد کم‌اطلاع و جلوگیری از انحراف آن‌هاست.[۵]

هر چند این دو آیه به پیروان سخنان احسن، بشارت می‌دهد؛ اما شرایطی را نیز برشمرده است که بیانگر این واقعیت می‌باشد که بندگانی می‌توانند از میان سخنان شنیده شده، احسن را قبول کنند که دارای این شرایط باشند:

  • کسانی که از عبادت طاغوت پرهیز کردند: ﴿و کسانی که از عبادت طاغوت پرهیز کردند.(زمر:۱۷)
  • به سوی خداوند بازگشتند، بشارت از آن آنهاست: ﴿و به سوی خداوند بازگشتند، بشارت از آن آنهاست.(زمر:۱۷).

قرآن بعد از این دو شرط به پیامبر خداد دستور بشارت داده است و به انسان‌های دوراندیش حق انتخاب داده است نه اینکه بدون هیچ مقدمه‌ای، دسترسی به سخنان گمراه کننده و شبهه انگیز برای همه آزاد باشد: ﴿پس بندگان مرا بشارت ده! همان کسانی که سخنان را می‌شنوند و از نیکوترین آنها پیروی می‌کنند؛ آنان کسانی هستند که خدا هدایت‌شان کرده و آنها خردمندانند.(زمر:۱۸–۱۷)

منابع

  1. رضایی اصفهانی، محمد علی، ‏قرآن و علم‏، قم، ‏پژوهشهای تفسیر و علوم قرآنی، ‏ چاپ اول‏، بی تا، ج۴، ص۱۱۰.
  2. انصاری، مرتضی، المکاسب، قم، مجمع الفکر الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۳۳. خوانساری، احمد، جامع المدارک فی شرح المختصر النافع، ج۳، ص۲۱.
  3. مکارم شیرازی، ناصر و سبحانی، جعفر، پاسخ به پرسشهای مذهبی، قم، مدرسه الامام علی بن ابی طالب، چاپ اول، ۱۳۷۷ ه‍. ش، ص۳۳۷.
  4. سوره زمره، آیه ۱۸–۱۷
  5. مصباح یزدی، پاسخ استاد به جوانان پرسشگر، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، چاپ نهم، ۱۳۹۴ش، ص۵۸.