محمد بن حنفیه و امامت پس از امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

در این که آیا محمد بن حنفیه بر سر جانشینی امام حسین(ع) اختلاف و نزاعی با امام سجاد(ع) داشته یا خیر؟ در منابع فقط به یک گفتگوی عادی و دور از تنش بین آن دو بزرگوار اشاره شده‌است. علما و بزرگان بر این باورند که این گفتگوها به جهت رفع شبهه از جمع شیعیان و دوستداران اهل بیت بوده‌است و محمد بن حنفیه با این روش می‌خواست مقام و منزلت امام سجاد(ع) را برای آنانکه به امامت محمد گرایش داشتند روشن نموده و ازپیدایش فرقه جدید و انشعاب شیعه جلوگیری کند و گرنه خبر امامت امام سجاد را از پدر و برادرش امام حسین شنیده و بر آن وقوف داشت.<ref>مجلسی، محمد باقر، مرآه العقول، دارالکتب الاسلامیه، چاپ دوم ۱۳۶۳ هـ. ش، تهران، ج۴، ص۸۴–۸۶ همراه با پاورقی.</ref>

محمدحنفیه خود جایگاه شناخته شد درپیش رسول خدا داشت؛ چون از قبل حضرت رسول اکرم(ص) به حضرت علی(ع) خبر داد که بعد از من تو را پسری متولدخواهد شد از دختری از قبیله بنی حنفیه و من اسم و کُنیه خود را به او بخشیدم و بغیر او اسم و کنیه من به دیگری حلال نیست که میان اسم و کنیه من جمع کند (یعنی این که کسی نام خود را محمد و کنیه خود را ابوالقاسم بگذارد) مگر قائم آل من(ع) که خلیفه دوازدهمین من است و عالم را پر از عدل و داد خواهد کرد بعد از آنکه از جور و ظلم پر شده باشد.

ازاینروی حضرت علی(ع) او را محمد نام نهاده و کنیه اش را ابوالقاسم قرار داد.<ref>قمی، شیخ عباس، منتهی الامال، مؤسسه انتشارات هجرت، چاپ چهارم، ۱۴۱۱ هـ. ق، ج۲، ص۶۶.</ref>

ازطرفی محمد حنفیه را در علم و ورع و زهد و تقوی نظیر و بدیل نبود<ref>حسینی، جمال الدین احمد بن علی، عمده الطالب فی انساب آل ابی طالب، دار مکتبه الحیاه، بیروت، ص۳۸۹، همراه با پاورقی.</ref>پس چگونه می‌تواند از امام زمان خود غافل باشد و چیزی را طلب کند که حقّ او نمی‌باشد.

و اما خلاصه گفتگوی محمد بن حنفیه با امام سجاد(ع) در رابطه با امر امامت بدین قرار است:

شیخ کلینی و دیگران از حضرت امام محمد باقر(ع) روایت کرده‌اند که چون امام حسین(ع) بدرجه رفیع شهادت فایز گردید محمد بن حنفیه خدمت امام سجاد(ع) عرض کرد و گفت ای برادر زاده من، می دانی که رسول خدا(ص) بعد از خود وصیّت و امامت را به علی(ع) گذاشت و از آن پس به امام حسن(ع) و از پس وی امام حسین(ع) هم‌اکنون که پدرت شهید گردید و برای بعد از خود جانشینی تعیین نکرد اینک من عموی تو و برادر پدر تو و فرزند علی(ع) می‌باشم و به سن از تو بزرگترم و با این سن که مراست و آن خردسالی که تو داری من به امر امامت از تو سزاوارترم.

حضرت امام سجاد(ع) فرمود: ای عمو از خدا بپرهیز و در پی آنچه سزاوار آن نیستی مباش. ای عمو پدرم صلوات الله علیه قبل از آن که به عراق توجّه کند به من وصیّت نمود و یک ساعت پیش از شهادتش در امر امامت و وصیّت عهد و پیمان با من سخن گفت و اینک اسلحه رسول خدا(ص) است که نزد من است، پس گرد این امر مگرد.

امام محمد باقر(ع) فرمود که این مکالمه و سخن در میان ایشان گذشت وقتی که در مکه بودند پس به جانب حجرالاسود روان شدند حضرت امام سجاد(ع) روی به محمد حنفیه کرد و فرمود: تو در پیشگاه خدای تعالی به حالت زاری از او بخواه تا حجرالاسود را برای تو به سخن درآورد آنگاه از او پرسش کن.

پس محمد حنفیه چنین کرد حجرالاسود او را جواب نداد. امام فرمود: اگر تو وصّی و امام بودی حجرالاسود تو را جواب می‌داد. محمد بن حنفیه عرض کرد ای برادرزاده اکنون تو حجرالاسود را بخوان و پرسش کن؛ و چون حضرت از حجرالاسود سؤال کرد که وصی بعد از امام حسین(ع) کیست، حجرالاسود چنان تکان خورد که نزدیک بود از جای خود کنده شود. آنگاه خداوند متعال به زبان عربی آن را به نطق درآورد و به امام سجاد(ع) گفت: وصیّت و امامت بعد از حسین بن علی پسر فاطمه بنت رسول الله(ع) مخصوص تو است.

براساس بعضی از روایات محمد پای آنحضرت را بوسید و گفت آری امامت مخصوص تو است.<ref>کلینی، محمد بن بعقوب، اصول کافی، منشورات المکتبه الاسلامیه، طهران، ۱۳۸۴ هـ. ق، ج۶، ص۲۶۸.</ref>

همانگونه که گفته شد این گفتگو برای رفع شبهه و شک از دل مردم بود تا پس از امام حسین(ع) به امامت محمد بن حنفیه معتقد نباشند؛ علی‌رغم اثبات امامت امام سجاد گروهی به امامت محمد بن حنفیه معتقد شده و امامت را پس از امام حسین(ع) از آن او دانستند که در تاریخ به «کیسانیه» معروفند.