۶٬۸۱۴
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{جعبه اطلاعات شخص | |||
| عنوان =وحید بهبهانی | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام کامل = محمدباقر بن محمداکمل بهبهانی | |||
| سرشناسی = فقیه و اصولی | |||
| تولد = ۱۱۱۸ق اصفهان | |||
| وفات = ۱۲۰۵ق کربلا | |||
| استادان = سید محمد طباطبایی بروجردی | |||
| شاگردان = ملاّ مهدی نراقی، علامه بحرالعلوم | |||
| تالیفات =الفوائد الحائریه، الإجتهاد و الأخبار | |||
| تحصیلات = | |||
| مذهب = شیعه | |||
| زمینه فعالیت =فقه و اصول | |||
| علت شهرت = مبارزه با [[اخباریگری]] | |||
| خویشان سرشناس =[[علامه مجلسی]]، [[ملاصالح مازندرانی]] | |||
| نحوه درگذشت = | |||
| محل دفن =حرم امام حسین(ع) در کربلا | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
{{درگاه|واژهها|حوزه و روحانیت}} | {{درگاه|واژهها|حوزه و روحانیت}} | ||
'''محمدباقر بهبهانی''' معروف به '''وحید بهبهانی''' (۱۱۱۸–۱۲۰۵ق)، فقیه و اصولی شیعه در قرن دوازدهم قمری است که در تضعیف مکتب [[اخباریگری]] و ترویج علم [[اصول فقه]] تأثیرگذار بود. او با هجرت به بهبهان که یکی از مراکز اخباریگری بود با این مکتب آشنا شد و پس از آن به [[کربلا]] که مرکز اصلی اخباریان بود هجرت کرد. او سی سال در کربلا ماند و به نقد مبانی اخباریگری و [[یوسف بن احمد بحرانی]] از عالمان اخباری پرداخت و پس از چند سال توانست غلبه این جریان فکری بر حوزههای علمیه را کنار بزند. | '''محمدباقر بهبهانی''' معروف به '''وحید بهبهانی''' (۱۱۱۸–۱۲۰۵ق)، فقیه و اصولی شیعه در قرن دوازدهم قمری است که در تضعیف مکتب [[اخباریگری]] و ترویج علم [[اصول فقه]] تأثیرگذار بود. او با هجرت به بهبهان که یکی از مراکز اخباریگری بود با این مکتب آشنا شد و پس از آن به [[کربلا]] که مرکز اصلی اخباریان بود هجرت کرد. او سی سال در کربلا ماند و به نقد مبانی اخباریگری و [[یوسف بن احمد بحرانی]] از عالمان اخباری پرداخت و پس از چند سال توانست غلبه این جریان فکری بر حوزههای علمیه را کنار بزند. | ||
خط ۱۳: | خط ۳۴: | ||
=== اساتید === | === اساتید === | ||
{{ستون|۲}} | |||
* محمداکمل اصفهانی (پدر مرحوم بهبهانی) | * محمداکمل اصفهانی (پدر مرحوم بهبهانی) | ||
* [[سید صدرالدین رضوی قمی]] | * [[سید صدرالدین رضوی قمی]] | ||
* [[سید محمد طباطبایی بروجردی]].<ref>مرآت الاحوال جهاننما، احمدبن محمدعلی بهبهانی، ج۱، ص۱۳۱.</ref> | * [[سید محمد طباطبایی بروجردی]].<ref>مرآت الاحوال جهاننما، احمدبن محمدعلی بهبهانی، ج۱، ص۱۳۱.</ref> | ||
{{پایان}} | |||
=== شاگردان === | === شاگردان === | ||
برخی از مشاهیری که از محضر وحید بهبهانی بهرهمند شدند عبارتاند از: | برخی از مشاهیری که از محضر وحید بهبهانی بهرهمند شدند عبارتاند از: | ||
خط ۵۲: | خط ۷۳: | ||
== آثار == | == آثار == | ||
[[الفوائد الحائریه]]: وحید در کتاب الفوائد | [[الفوائد الحائریه]]: وحید در کتاب الفوائد الحائریه، مبنای قبول خبر را به گونهای سامان داده است که حجیت خبر موثوقٌبه جانشین حجیت خبر ثقه شده است؛ یعنی، از افراط و تفریط پیشینیان (اخباری و اصولی) در قبول روایات دوری کرده است.<ref>طباطبایی، محمد کاظم، تاریخ حدیث شیعه۲، قم، دار الحدیث، ۱۳۹۰، ص۲۳۵.</ref>[[پرونده:کتاب وحید بهبهانی نوشته علی دوانی.jpg|بندانگشتی|کتابی درباره وحید بهبهانی نوشته علی دوانی|212x212px]] | ||
[[الإجتهاد و الأخبار]]: این کتاب بیانگر معیارهای وحید در تفکر اجتهادی است.<ref>طباطبایی، محمد کاظم، تاریخ حدیث شیعه۲، قم، دار الحدیث، ۱۳۹۰، ص۲۳۵.</ref> وی کتاب الاجتهاد و الاخبار را که نوعی دفاعیّه از مسلک اجتهاد است، در ۱۱۵۵ در بهبهان تألیف کرد و در آن مبانی اخباریگری را به باد انتقاد گرفت. وحید در این کتاب نمونههایی از سخنان بیپایه اخباریان و نیز مباحثات خود را با آنها نقل و از برخورد توهین آمیز اخباریان با علمای دین بشدت انتقاد کرده است.<ref>رهایی شهرضایی، یحیی، «بهبهانی، آقامحمدباقر»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۴، ذیل واژه.</ref> | |||
دیگر آثار: شرح مفتاح الفقه ملامحسن فیض کاشانی (۸جلد)، حاشیه بر مدارک، رسالهای در جبر و اختیار، فوائد رجالیه، حاشیه بر شرح ارشاد مولانا اردبیلی، حاشیه بر وافی، رسالهای در اصالة برائت.<ref>قمی، شیخ عباس، اَلْفَوائدُ الرّضَویّة فی اَحْوالِ عُلَماء الْمَذْهَبِ الْجَعْفَریّة، باقری بیدهندی، ناصر (محقق)، قم، بوستان کتاب قم، ۱۳۸۵، ج۲، ص۶۵۷.</ref> | دیگر آثار: شرح مفتاح الفقه ملامحسن فیض کاشانی (۸جلد)، حاشیه بر مدارک، رسالهای در جبر و اختیار، فوائد رجالیه، حاشیه بر شرح ارشاد مولانا اردبیلی، حاشیه بر وافی، رسالهای در اصالة برائت.<ref>قمی، شیخ عباس، اَلْفَوائدُ الرّضَویّة فی اَحْوالِ عُلَماء الْمَذْهَبِ الْجَعْفَریّة، باقری بیدهندی، ناصر (محقق)، قم، بوستان کتاب قم، ۱۳۸۵، ج۲، ص۶۵۷.</ref> |
ویرایش