۲٬۱۵۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|کاربر=fabbasi}} | {{در دست ویرایش|کاربر=fabbasi}} | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | |||
قرآن برای محسنین چه خصوصیاتی ذکر کرده است؟ | قرآن برای محسنین چه خصوصیاتی ذکر کرده است؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۷: | ||
== خیرخواهان == | == خیرخواهان == | ||
{{قرآن| لَیْسَ عَلَی الضُّعَفاءِ وَ لا عَلَی الْمَرْضی وَ لا عَلَی الَّذینَ لا یَجِدُونَ ما یُنْفِقُونَ حَرَجٌ إِذا نَصَحُوا لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ ما عَلَی الْمُحْسِنینَ مِنْ سَبیلٍ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ | ترجمه= بر ضعیفان و بیماران و آنها که وسیله‌ای برای انفاق (در راه جهاد) ندارند، ایرادی نیست (که در میدان جنگ شرکت نجویند) هر گاه برای خدا و رسولش خیرخواهی کنند | قرآن سه گروه از مسلمانان را از شرکت در جهاد معاف دانسته است: ناتوانان جسمی، بیماران، ناتوانان مالی. سپس يك شرط مهم براى حكم معافى آنها بيان كرده، مىگويد: {{قرآن| لَیْسَ عَلَی الضُّعَفاءِ وَ لا عَلَی الْمَرْضی وَ لا عَلَی الَّذینَ لا یَجِدُونَ ما یُنْفِقُونَ حَرَجٌ إِذا نَصَحُوا لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ ما عَلَی الْمُحْسِنینَ مِنْ سَبیلٍ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ | ترجمه= بر ضعیفان و بیماران و آنها که وسیله‌ای برای انفاق (در راه جهاد) ندارند، ایرادی نیست (که در میدان جنگ شرکت نجویند) هر گاه برای خدا و رسولش خیرخواهی کنند. بر نیکوکاران راه مؤاخذه نیست؛ و خداوند آمرزنده و مهربان است!| سوره= توبه| آیه= ۹۱}} | ||
گر چه این افراد توانايى گرفتن سلاح بدست و شركت در ميدان نبرد ندارند؛ اين توانايى را دارند كه با سخن و طرز رفتار خود مجاهدان را تشويق كنند و روحيه آنها را با شمردن ثمرات جهاد تقويت كنند. در تضعيف روحيه دشمن و فراهم آوردن مقدمات شكست آنها كوتاهى نورزند. دليل اين کار را این می‌داند که اينگونه افراد مردان نيكوكارى هستند و براى نيكوكاران هيچ راه ملامت و سرزنش و مجازات و مؤاخذه وجود ندارد.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۸۰.</ref> | |||
== شکیباگران == | == شکیباگران == | ||
خداوند پس از امر به نماز، رسول خدا(ص) را | خداوند پس از امر به نماز، رسول خدا(ص) را به صبر كردن دستور مىدهد.<ref>سوره هود، آیه۱۱۵-۱۱۴.</ref> سر آن اين است كه در ميان عبادات، نماز مهمترين عبادت و در اخلاقيات صبر مهمترين خُلق است، هم چنان كه در باره نماز فرمود: {{قرآن|وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ|ترجمه= البته ذكر خدا بزرگتر و برتر است.|سوره = عنكبوت| آيه= ۴۵ }}و در باره صبر فرمود: {{قرآن|إِنَّ ذلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ|ترجمه= همانا اين گذشت نشانه عزم راسخ و اراده ثابت در كارها است. |سوره = شورى| آيه= ۴۳}} همراه بودن نماز و شکیبایی، مهمترين وسيلهاى است كه با آن مىتوان بر ناملايمات پیروز شد. <ref>طباطبايى، محمدحسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۱، ص۷۸.</ref> قرآن مره این همراهی را رسیدن به پاداش الهی دانسته است: | ||
{{قرآن| وَ اصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لا یُضیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنینَ | ترجمه= و شکیبایی کن، که خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نخواهد کرد!|سوره= هود|آیه= ۱۱۵}} | {{قرآن| وَ اصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لا یُضیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنینَ | ترجمه= و شکیبایی کن، که خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نخواهد کرد!|سوره= هود|آیه= ۱۱۵}} | ||