۶٬۸۱۴
ویرایش
مؤلف کتاب «سر العالمین و کشف ما فی الدارین» (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۱ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۴
، ۱۱ آوریل ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
* قدیمی‌ترین منبعی که سر العالمین در آن به غزالی منسوب شده کتاب «تذکرة الخواص من الامة فی ذکر خصائص الائمة» نوشتهٔ سبط بن جوزی (۵۸۲-۶۵۴ق)، عالم مشهور حنفی، است.<ref>سبط بن الجوزی، يوسف بن قزاوغلى، تذكرة الخواص من الأمة بذكر خصائص الأئمة، تحقیق حسین تقی‌زاده، قم، مركز الطباعة و النشر المجمع العالمی لاهل البيت عليهم السلام، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۵۶.</ref> | * قدیمی‌ترین منبعی که سر العالمین در آن به غزالی منسوب شده کتاب «تذکرة الخواص من الامة فی ذکر خصائص الائمة» نوشتهٔ سبط بن جوزی (۵۸۲-۶۵۴ق)، عالم مشهور حنفی، است.<ref>سبط بن الجوزی، يوسف بن قزاوغلى، تذكرة الخواص من الأمة بذكر خصائص الأئمة، تحقیق حسین تقی‌زاده، قم، مركز الطباعة و النشر المجمع العالمی لاهل البيت عليهم السلام، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۵۶.</ref> | ||
* شمس‌الدین ذهبی (درگذشتهٔ ۷۴۸ق)، مورخ و تراجم‌نگار اهل سنت، این کتاب را به غزالی منسوب کرده است.<ref>الذهبی، شمس‌الدین محمد بن احمد، سير أعلام النبلاء، تحقیق مجموعة من المحققين بإشراف الشيخ شعيب الأرناؤوط، بی‌جا، مؤسسة الرسالة، ۱۴۰۵ق، ج۱۹، ص۳۲۸؛ نیز: الذهبی، سير أعلام النبلاء، ج۱۹، ص ۴۰۳.</ref> | |||
بعد از سبط بن جوزی، این کتاب چند بار در تهران، هند و مصر در سال های ۱۳۰۵، ۱۳۱۴ و ۱۳۲۴ق چاپ شده است. اگر در عدم صحت انتساب برخی دیگر از کتاب‌های غزالی بتوان شبهه ایجاد کرد، در عدم انتساب این کتاب به او نمی‌توان شبهه داشت. این کتاب را عده‌ای به نام او ساخته‌اند و شهرت داده‌اند. برخی محققان هدف از نگارش و انتشار این کتاب، به نام ابوحامد غزالی، را معرفی‌کردن او به‌عنوان فردی باطنی و شیعی دانسته‌اند.<ref>همایی، جلال الدین، غزالی‌نامه، تهران، کتابفروشی فروغی، بی‌تا، ج۲، ص۲۷۱-۲۷۲.</ref> | بعد از سبط بن جوزی، این کتاب چند بار در تهران، هند و مصر در سال های ۱۳۰۵، ۱۳۱۴ و ۱۳۲۴ق چاپ شده است. اگر در عدم صحت انتساب برخی دیگر از کتاب‌های غزالی بتوان شبهه ایجاد کرد، در عدم انتساب این کتاب به او نمی‌توان شبهه داشت. این کتاب را عده‌ای به نام او ساخته‌اند و شهرت داده‌اند. برخی محققان هدف از نگارش و انتشار این کتاب، به نام ابوحامد غزالی، را معرفی‌کردن او به‌عنوان فردی باطنی و شیعی دانسته‌اند.<ref>همایی، جلال الدین، غزالی‌نامه، تهران، کتابفروشی فروغی، بی‌تا، ج۲، ص۲۷۱-۲۷۲.</ref> | ||