لقب ستی برای حضرت معصومه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

لقب ستّی یکی از القاب عام حضرت [[فاطمهٔ معصومه(س)]] در میان شیعیان و به معنای زن والامقام است. در منابع القاب بسیاری برای آن حضرت آمده است: از جمله آنها می‌توان به طاهره، حمیده، بِرّه، رشیده و تقّیه اشاره کرد.<ref>نائینی اردستانی، محمدعلی بن حسین، انوار المشعشعین، تحقیق محمدرضا انصاری قمی‌، قم‌، کتابخانهٔ بزرگ حضرت آیت‌الله العظمی مرعشی نجفی‌ ج۱، ص۲۱۱.</ref>

 

در میان شیعیان واژهٔ ستّی به‌عنوان لقب آن حضرت استفاده می‌شود. این واژه از القاب خاص آن حضرت نیست و فقط به‌عنوان لقب احترام‌آمیز عام برای خانم‌ها در ابتدای نام آنها آورده می‌شود. واژهٔ ستّی واژه‌ای عربی است که اصل آن سیّدتی بوده است.<ref>الزبیدی، محمد مرتضی الحسینی، تاج العروس من جواهر القاموس، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۶۴.</ref> [[شیخ عباس قمی]] (۱۲۹۴-۱۳۵۹ق)، محدث شیعه، عنوان می‌کند که این واژه عربی است و به معنای خانم من و بی‌بی من به‌کار می‌رود و همان سیّدتی عربی است.<ref>قمی، عباس بن محمدرضا، منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل، قم، دلیل ما، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۵۸۱.</ref>

در متون روایی و تاریخی، این واژه به‌عنوان لقبی احترام‌آمیز برای زنان والامرتبه به‌کار می‌رفته است. برای نمونه، در نقلی این لقب از سوی [[امّ ایمن|ام ایمن]]، صحابی [[رسول خدا(ص)]]، برای [[حضرت زهرا(س)]] استفاده شده است.<ref>انصاری، محمد اسماعیل، موسوعة الکبری عن فاطمة الزهراء، قم، دلیل ما، ۱۴۲۸ق، ج۸، ص۳۶۸.</ref> همچنین، این لقب برای [[حضرت زینب(س)]] و برخی دیگر از زنان منسوب به اهل‌بیت(ع) نیز به‌کار رفته است.<ref>بیضون، لبیب، موسوعة کربلا، بیروت، مؤسسة اعلمی، ۱۴۲۷ق، ج۲ ٬ص۶۴۷؛ نیز: بیضون، موسوعة کربلا، ج۲، ص۴۲۶.</ref> نیز، این عنوان را [[نرجس خاتون(س)]]، مادر امام عصر(ع)، برای [[حکیمه خاتون]]، عمهٔ [[امام حسن عسکری(ع)]]، به‌کار برده است.<ref>ابن شدقم، سید ضامن الحسینی المدنی، تحفة الازهار و زلال الانهار فی نسب ابناء الائمة الاطهار، تهران، میراث مکتوب، ۱۳۷۸ش، ج۳، ص۵۰۲.</ref>