۱٬۴۰۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''روایت لعن به پذیرنده کار بدون داشتن تخصص''' از [[امام صادق(ع)]] روایت شده است. {{متن عربی|مَا أُبَالِي إِلَى مَنِ اِئْتَمَنْتُ خَائِناً أَوْ مُضَيِّعاً|ترجمه= | '''روایت لعن به پذیرنده کار بدون داشتن تخصص''' از [[امام صادق(ع)]] روایت شده است. {{متن عربی|مَا أُبَالِي إِلَى مَنِ اِئْتَمَنْتُ خَائِناً أَوْ مُضَيِّعاً|ترجمه=تفاوتی ندارد که کار را به «خائن» بسپارم یا به شخصی که کار را خراب می‌کند.}}<ref>الحیاه، ترجمه احمد آرام، ج۵، ص۴۴۱، حدیث ص۴۴۰.</ref> این [[حدیث]] به موضوع مهمی که تخصص داشتن در پذیرش کار است، اشاره می‌کند. از نظر نتیجه پذیرش کار بدون تخصص، تفاوتی نیست که شغل و پست و مدیریتی کوچک یا بزرگ به دست شخص خائن سپرده شود، یا شخص ناشی و تخصص ندیده، و بدون مهارت و کاردانی، و یا بدون تحصیلات و تجربیات کارشناسانه لازم، کار را به عهده بگیرد؛ در هر دو صورت، کار تباه می‌شود و جامعه زیان دیده و در [[حکومت‌های دینی]]، به اصل [[دین]] نیز آسیب خواهد رسید. | ||
روایت‌های دیگری نیز در این باره از [[معصوم]] بیان شده است. از [[پیامبر(ص)]] نیز نقل شده است: {{متن عربی|مَن عَمِلَ عَلى غَيرِ عِلمٍ كانَ ما يُفسِدُ أكثَرَ مِمّا يُصلِحُ.|ترجمه=هر کس که بدون [[دانش]] (مهارت و تخصص) به کاری دست زند، بیش از اینکه آن کار را درست انجام دهد، خراب می‌کند.}}<ref>الحیاه، ج۴، ص۴۸۷.</ref> در حدیث دیگر از [[حضرت علی(ع)]] نقل شده است که: {{متن عربی|قِیمَهُ کُلِّ امْرئٍ مَا یُحْسِنُهُ|ترجمه=ارزش هر کس به چیزی (کاری، هنری) است که آن را نیکو می‌داند و در آن تخصص دارد.}}<ref>الحیاه، ج۱، ص۴۸۹.</ref> | روایت‌های دیگری نیز در این باره از [[معصوم]] بیان شده است. از [[پیامبر(ص)]] نیز نقل شده است: {{متن عربی|مَن عَمِلَ عَلى غَيرِ عِلمٍ كانَ ما يُفسِدُ أكثَرَ مِمّا يُصلِحُ.|ترجمه=هر کس که بدون [[دانش]] (مهارت و تخصص) به کاری دست زند، بیش از اینکه آن کار را درست انجام دهد، خراب می‌کند.}}<ref>الحیاه، ج۴، ص۴۸۷.</ref> در حدیث دیگر از [[حضرت علی(ع)]] نقل شده است که: {{متن عربی|قِیمَهُ کُلِّ امْرئٍ مَا یُحْسِنُهُ|ترجمه=ارزش هر کس به چیزی (کاری، هنری) است که آن را نیکو می‌داند و در آن تخصص دارد.}}<ref>الحیاه، ج۱، ص۴۸۹.</ref> | ||