۱۱٬۸۷۹
ویرایش
←قرآن نگل
بدون خلاصۀ ویرایش |
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
در سال ۱۹۷۲ میلادی (۱۳۵۱شمسی) کارگرانی که مشغول تعمیر و بازسازی بخشی از دیوار غربی و سقف مسجد جامع صنعاء در یمن بودند به‌شمار زیادی از اوراق پوستی و کاغذی برخوردند که از مدت‌ها پیش در آنجا رها شده و بسیاری از آنها در اثر گذشت زمان و رطوبت، دچار فرسودگی شده بود. بیشتر اوراق کشف شده در جامع صنعاء، قرآن بود اما شماری کتب دیگر - ازجمله متونی تفسیری و حدیثی (مجموعا در حدود ۱۵۰ برگه) - نیز در این میان یافت شد. این نسخه‌های قرآنی، برخی پوستی و شماری روی کاغذ با خطوط مختلف (حجازی، کوفی، کوفی مشرقی و نَسخ) و از دوره‌های مختلف تاریخ به جا مانده بود. شمار این اوراق قرآنی را از ۱۲ هزار تا ۱۵ هزار برگه گفته‌اند؛ این تعداد برگه به حدود ۹۵۰ تا هزار نسخه قرآنی تعلق داشتند. از برخی مصاحف قرآنی چند برگ معدود و از دیگر نسخه‌ها گاه تا ۵۰ برگ به دست آمده بود اما هیچ قرآنی کامل نبود. جداسازی قرآن‌ها و شماره‌گذاری هر یک از نسخه‌های کشف شده (اکنون محفوظ در دارالمخطوطات صنعاء)، نخستین بار بر اساس نظم و نظامی که گِرد پویین (متولد ۱۹۴۰. م - محقق آلمانی در حوزه رسم‌الخط تاریخی قرآن است که به مطالعه تحقیقاتی و تفسیر نسخه‌های خطی باستان می‌پردازد) وضع کرده بود، صورت گرفت. چنان‌که اشاره شد مصاحف صنعاء، حاوی اوراق قرآنی و غیرقرآنی زیادی است که توسط گِرد پویین دسته‌بندی و شماره‌گذاری شده است و در این میان به گفته مرتضی کریمی‌نیا - قرآن‌پژوه و مترجم کتاب «مصحف صنعاء۱ و مسئله خاستگاه قرآن» - گل سرسبد این مصاحف حجازی، نسخه شماره ۰۱–۲۷٫۱ است. این نسخه اکنون دارای ۳۶ برگ است.<ref>مصحف صنعاء1 و مسئله خاستگاه قرآن، بهنام صادقی و محسن گودرزی، ترجمه و مقدمه مرتضی کریمی‌نیا، انتشارات هرمس، چاپ اول؛ 1400، ص12. و ۱۳ و ۱۴.</ref> | در سال ۱۹۷۲ میلادی (۱۳۵۱شمسی) کارگرانی که مشغول تعمیر و بازسازی بخشی از دیوار غربی و سقف مسجد جامع صنعاء در یمن بودند به‌شمار زیادی از اوراق پوستی و کاغذی برخوردند که از مدت‌ها پیش در آنجا رها شده و بسیاری از آنها در اثر گذشت زمان و رطوبت، دچار فرسودگی شده بود. بیشتر اوراق کشف شده در جامع صنعاء، قرآن بود اما شماری کتب دیگر - ازجمله متونی تفسیری و حدیثی (مجموعا در حدود ۱۵۰ برگه) - نیز در این میان یافت شد. این نسخه‌های قرآنی، برخی پوستی و شماری روی کاغذ با خطوط مختلف (حجازی، کوفی، کوفی مشرقی و نَسخ) و از دوره‌های مختلف تاریخ به جا مانده بود. شمار این اوراق قرآنی را از ۱۲ هزار تا ۱۵ هزار برگه گفته‌اند؛ این تعداد برگه به حدود ۹۵۰ تا هزار نسخه قرآنی تعلق داشتند. از برخی مصاحف قرآنی چند برگ معدود و از دیگر نسخه‌ها گاه تا ۵۰ برگ به دست آمده بود اما هیچ قرآنی کامل نبود. جداسازی قرآن‌ها و شماره‌گذاری هر یک از نسخه‌های کشف شده (اکنون محفوظ در دارالمخطوطات صنعاء)، نخستین بار بر اساس نظم و نظامی که گِرد پویین (متولد ۱۹۴۰. م - محقق آلمانی در حوزه رسم‌الخط تاریخی قرآن است که به مطالعه تحقیقاتی و تفسیر نسخه‌های خطی باستان می‌پردازد) وضع کرده بود، صورت گرفت. چنان‌که اشاره شد مصاحف صنعاء، حاوی اوراق قرآنی و غیرقرآنی زیادی است که توسط گِرد پویین دسته‌بندی و شماره‌گذاری شده است و در این میان به گفته مرتضی کریمی‌نیا - قرآن‌پژوه و مترجم کتاب «مصحف صنعاء۱ و مسئله خاستگاه قرآن» - گل سرسبد این مصاحف حجازی، نسخه شماره ۰۱–۲۷٫۱ است. این نسخه اکنون دارای ۳۶ برگ است.<ref>مصحف صنعاء1 و مسئله خاستگاه قرآن، بهنام صادقی و محسن گودرزی، ترجمه و مقدمه مرتضی کریمی‌نیا، انتشارات هرمس، چاپ اول؛ 1400، ص12. و ۱۳ و ۱۴.</ref> | ||
بر اساس آزمایش کربن۱۴ روی برگه استنفورد ۲۰۰۷ در آزمایشگاه | بر اساس آزمایش کربن۱۴ روی برگه استنفورد ۲۰۰۷ در آزمایشگاه آریزونا، برگه به احتمال ۶۸٪، قدمتش به سال‌های ۶۱۴ تا ۶۵۶ میلادی می‌رسد.<ref>عظیم محمودآبادی، «[https://www.cgie.org.ir/fa/news/265848/مصحف-صنعاء-و-مساله-وثاقت-قرآن-عظیم-محمودآبادی مصحف صنعاء و مسئله وثاقت قرآن]»، مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، انتشار: ۱۹ آبان ۱۴۰۰ش، بازدید: ۳۰ آبان ۱۴۰۲ش.</ref> | ||
== نسخه خطی توپ‌کاپی == | == نسخه خطی توپ‌کاپی == | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
سال تحریر قرآن آبی از اواخر قرن ۹ تا اوایل قرن ۱۰ میلادی تخمین زده شده است. نگارش این قرآن به خط کوفی بوده و بیشتر صفحات این نسخه در مؤسسه ملی هنر و باستان‌شناسی موزه ملی باردو در شهر تونس در کشور تونس واقع شده است. | سال تحریر قرآن آبی از اواخر قرن ۹ تا اوایل قرن ۱۰ میلادی تخمین زده شده است. نگارش این قرآن به خط کوفی بوده و بیشتر صفحات این نسخه در مؤسسه ملی هنر و باستان‌شناسی موزه ملی باردو در شهر تونس در کشور تونس واقع شده است. | ||
۶۷ برگ از این قرآن در موزه هنرهای اسلامی شهر رقاده | ۶۷ برگ از این قرآن در موزه هنرهای اسلامی شهر رقاده تونس و سایر برگ‌ها در سراسر جهان و در موزه‌های مختلف پراکنده شده‌اند. تاریخ آن ممکن است اواخر سال ۱۰۲۰ میلادی باشد. اعتقاد بر این است که قرآن آبی برای مسجد جامع قیروان در تونس تهیه شده است. صفحات این قرآن با جوهر طلایی نوشته شده و به آن رنگ آبی متمایزی داده است. نوشتن قرآن به رنگ طلایی روی صفحه آبی به احتمال زیاد تحت تأثیر اسناد رسمی نوشته شده توسط امپراتوری بیزانس مسیحی بود.<ref>«[https://www.cgie.org.ir/fa/news/264586/نگاهی-به-قدیمی‌ترین-قرآنهای-جهان نگاهی به قدیمی‌ترین قرآنهای جهان]»، سایت دائره المعارف بزرگ اسلامی، انتشار: ۲۴ خرداد ۱۴۰۰ش، بازدید: ۲۸ آبان ۱۴۰۲ش.</ref>[[پرونده:نسخه خطی حرم حضرت معصومه.jpg|بندانگشتی|نسخهٔ قرآنی شمارهٔ ۱۲۰۰ در موزهٔ آستانهٔ حضرت معصومه(س)|200x200پیکسل]] | ||
== سایر نسخه‌ها == | == سایر نسخه‌ها == | ||
[[پرونده:قرآنهای عصر اموی.jpg|بندانگشتی|233x233پیکسل|کتاب «قرآنهای عصر اموی»، نوشته فرانسوا دِروش، نسخه‌شناس فرانسوی، اثری درباره قرآنهای کهن]] | [[پرونده:قرآنهای عصر اموی.jpg|بندانگشتی|233x233پیکسل|کتاب «قرآنهای عصر اموی»، نوشته فرانسوا دِروش، نسخه‌شناس فرانسوی، اثری درباره قرآنهای کهن]] | ||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
| تغییر مسیر =شد | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||