۲٬۱۵۱
ویرایش
←قاریان هفتگانه
جز (تکمیل پاورقی‌ها) |
|||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
هفت نفر انتخاب شده توسط ابن مجاهد به '''قراء سبعه''' مشهور شده‌اند.<ref>خويى، ابوالقاسم، البيان فى تفسير القرآن، قم، موسسة احياء آثار الامام الخوئي، چاپ اول، ۱۴۳۰ق، ص۱۴۰-۱۲۵.</ref> روایت هر کدام از این قاریان را عده‌ای روایت کرده‌اند که دو نفر از هر کدام مشهورترند.<ref>طباطبایی، محمد حسین، قرآن در اسلام، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۸ش، ص۱۵۸.</ref> | هفت نفر انتخاب شده توسط ابن مجاهد به '''قراء سبعه''' مشهور شده‌اند.<ref>خويى، ابوالقاسم، البيان فى تفسير القرآن، قم، موسسة احياء آثار الامام الخوئي، چاپ اول، ۱۴۳۰ق، ص۱۴۰-۱۲۵.</ref> روایت هر کدام از این قاریان را عده‌ای روایت کرده‌اند که دو نفر از هر کدام مشهورترند.<ref>طباطبایی، محمد حسین، قرآن در اسلام، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۸ش، ص۱۵۸.</ref> | ||
# '''ابـن عـامـر''': عبد اللّه بن عامر يحصبى(متوفاى ۱۱۸ق) قاری دمشق، از بزرگان تابعى بود. قرائت را از مغيرة بن ابى شهاب مخزومى، از عثمان بن عفان، از رسول اللّه(ص) فرا گرفت.<ref>زرقانی، محمد عبدالعظیم، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ترجمه: محسن آرمین، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگى، ۱۳۸۵ش، ص۵۱۹.</ref> دو نفر قرائت ابن عامر را با واسطه از او روایت کرده‌اند: یک) هشام بن عمار الدمشقي. دو) عبد اللّه بن أحمد بن بشير بن ذكوان.<ref>بیلی، احمد، الإختلاف بین القراءات، بیروت، دار الجيل، ص۸۰.</ref> هر کدام از این قرائت‌های هفتگانه را دو نفر از آنها روایت کرده‌اند. | # '''ابـن عـامـر''': عبد اللّه بن عامر يحصبى(متوفاى ۱۱۸ق) قاری دمشق، از بزرگان تابعى بود. قرائت را از مغيرة بن ابى شهاب مخزومى، از عثمان بن عفان، از رسول اللّه(ص) فرا گرفت.<ref>زرقانی، محمد عبدالعظیم، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ترجمه: محسن آرمین، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگى، ۱۳۸۵ش، ص۵۱۹.</ref> دو نفر قرائت ابن عامر را با واسطه از او روایت کرده‌اند: یک) هشام بن عمار الدمشقي. دو) عبد اللّه بن أحمد بن بشير بن ذكوان.<ref>بیلی، احمد، الإختلاف بین القراءات، بیروت، دار الجيل، ص۸۰.</ref> هر کدام از این قرائت‌های هفتگانه را دو نفر از آنها روایت کرده‌اند. | ||
# '''ابـن كثير''': عبداللّه بن كثير دارمى (متوفاى۱۲۲ق) از قاریان مکه بود.<ref>ذهبی، محمد بن احمد، معرفة القراء الکبار علی الطبقات و الأعصار، استانبول - ترکیه، مرکز البحوث الإسلامیة التابع لوقف الدیانة الترکي، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۱۹۷.</ref> | # '''ابـن كثير''': عبداللّه بن كثير دارمى (متوفاى۱۲۲ق) از قاریان مکه بود.<ref>ذهبی، محمد بن احمد، معرفة القراء الکبار علی الطبقات و الأعصار، استانبول - ترکیه، مرکز البحوث الإسلامیة التابع لوقف الدیانة الترکي، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۱۹۷.</ref> راویان معروف وی احمد بن محمد بن عبد اللّه مشهور به بزّى و محمد بن عبد الرحمن بن خالد ملقب به قنبل است.<ref>زرقانی، محمد عبدالعظیم، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ترجمه: محسن آرمین، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگى، ۱۳۸۵ش، ص۵۲۱.</ref> | ||
# '''عاصم''': عاصم بن ابى النجود اسدى (متوفاى۱۲۷ یا ۱۲۸ق) قارى كوفه، از طبقه سوم و تابعی بود.<ref>دانی، عثمان بن سعید، جامع البیان في القراءات السبع، الشارقه - امارات، جامعة الشارقه. کلية الدراسات العليا و البحث العلمي، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۱۹۲.</ref> دو راوى او حفص بن سليمان ـ پسر خوانده او ـ (۱۸۰ ـ ۹۰) و شعبه ابوبكربن عياش (۱۹۳ ـ ۹۵)هستند. حفص قرائت عاصم را دقيق‌تر و مضبوط‌تر مى‌دانست و قرائت عاصم به وسيله او منتشر شده و تا امروز متداول است.<ref>عقرباوی، زیدان محمود، المرشد في علم التجوید، دار الفرقان- عمان، ۱۴۲۷ق، ج۲، ص۸۴.</ref> قرائت حفص از عاصم همين قرائتى است كه امروزه در اكثر كشورهاى اسلامى رايج است. | # '''عاصم''': عاصم بن ابى النجود اسدى (متوفاى۱۲۷ یا ۱۲۸ق) قارى كوفه، از طبقه سوم و تابعی بود.<ref>دانی، عثمان بن سعید، جامع البیان في القراءات السبع، الشارقه - امارات، جامعة الشارقه. کلية الدراسات العليا و البحث العلمي، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۱۹۲.</ref> دو راوى او حفص بن سليمان ـ پسر خوانده او ـ (۱۸۰ ـ ۹۰) و شعبه ابوبكربن عياش (۱۹۳ ـ ۹۵)هستند. حفص قرائت عاصم را دقيق‌تر و مضبوط‌تر مى‌دانست و قرائت عاصم به وسيله او منتشر شده و تا امروز متداول است.<ref>عقرباوی، زیدان محمود، المرشد في علم التجوید، دار الفرقان- عمان، ۱۴۲۷ق، ج۲، ص۸۴.</ref> قرائت حفص از عاصم همين قرائتى است كه امروزه در اكثر كشورهاى اسلامى رايج است. | ||
# '''ابـو عـمـرو''': زبـان ابـوعـمـرو بـن عـلا مـازنـى، (متوفاى ۱۵۴) قارى | # '''ابـو عـمـرو''': زبـان ابـوعـمـرو بـن عـلا مـازنـى، (متوفاى ۱۵۴) قارى بصره بود. دو راوى او دورى حفص بن عمر (متوفاى۲۴۶ ) و سوسى صالح بن زياد (متوفاى ۲۶۱) هستند كه او را درك نكرده‌اند و به واسطه يزيدى قرائت را از او گرفته‌اند.<ref>زرقانی، محمد عبدالعظیم، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ترجمه: محسن آرمین، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگى، ۱۳۸۵ش، ص۵۲۳.</ref> | ||
# '''حمزه''': حمزه بن حبيب زيات (متوفاى ۱۵۶) قارى كوفه، دو راوى او خلف بن هشام (۲۲۹ ـ ۱۵۰) و خلا دبن خالد (متوفاى ۲۲۰) هستند كه قرائت را با واسطه از او گرفته‌اند.{{مدرک|date=بهمن۱۴۰۲}} | # '''حمزه''': حمزه بن حبيب زيات (متوفاى ۱۵۶) قارى كوفه، دو راوى او خلف بن هشام (۲۲۹ ـ ۱۵۰) و خلا دبن خالد (متوفاى ۲۲۰) هستند كه قرائت را با واسطه از او گرفته‌اند.{{مدرک|date=بهمن۱۴۰۲}} | ||
# '''نـافـع''': نافع بن عبدالرحمان الليثى (متوفاى ۱۶۹) قارى مدينه، دو راوى او عيسى بن مينا (۲۲۰ ـ ۱۲۰) معروف به قالون ـ پسرخوانده نافع ـ و ورش عثمان بن سعيد (۱۹۷ ـ ۱۱۰) هستند. اين قرائت در برخى ازكشورهاى مغرب عربى امروزه رايج است. | # '''نـافـع''': نافع بن عبدالرحمان الليثى (متوفاى ۱۶۹) قارى مدينه، دو راوى او عيسى بن مينا (۲۲۰ ـ ۱۲۰) معروف به قالون ـ پسرخوانده نافع ـ و ورش عثمان بن سعيد (۱۹۷ ـ ۱۱۰) هستند. اين قرائت در برخى ازكشورهاى مغرب عربى امروزه رايج است.<ref>زرقانی، محمد عبدالعظیم، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ترجمه: محسن آرمین، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگى، ۱۳۸۵ش، ص۵۲۴.</ref> | ||
# '''كـسـائى''': عـلـى بـن حمزه (متوفاى ۱۸۹) قارى كوفه، دو راوى او ليث بن خالد(متوفاى ۲۴۰) و دورى حفص بن عمر ـ كه راوى ابوعمرو هم بودـ(متوفاى ۲۴۶) هستند. | # '''كـسـائى''': عـلـى بـن حمزه (متوفاى ۱۸۹) قارى كوفه، دو راوى او ليث بن خالد(متوفاى ۲۴۰) و دورى حفص بن عمر ـ كه راوى ابوعمرو هم بودـ(متوفاى ۲۴۶) هستند.<ref>زرقانی، محمد عبدالعظیم، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ترجمه: محسن آرمین، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگى، ۱۳۸۵ش، ص۵۲۶.</ref> | ||
پنج نفر از قاریان هفتگانه(غير از ابن عامر و ابو عمرو) ايرانى‌الاصل هستند.<ref>علامی، ابوالفضل، پژوهشی در علم تجوید، قم، ياقوت، ۱۳۸۱ش، ص۲۸.</ref> عاصم، ابو عمرو، حمزه و كسائى، شیعه بودند.<ref>معرفت، محمدهادی، تاریخ قرآن، تهران، سازمان مطالعه و تدوين کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت)، ۱۳۸۲ش، ص۱۴۹.</ref> | پنج نفر از قاریان هفتگانه(غير از ابن عامر و ابو عمرو) ايرانى‌الاصل هستند.<ref>علامی، ابوالفضل، پژوهشی در علم تجوید، قم، ياقوت، ۱۳۸۱ش، ص۲۸.</ref> عاصم، ابو عمرو، حمزه و كسائى، شیعه بودند.<ref>معرفت، محمدهادی، تاریخ قرآن، تهران، سازمان مطالعه و تدوين کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت)، ۱۳۸۲ش، ص۱۴۹.</ref> | ||