فریب عمرو بن عبدود توسط امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
[[نیرنگ در جنگ]]
امام علی(ع)‌ در جنگ خندق، با عمرو بن عبدود که از جنگجویان مشهور بود، به نبرد برخواست. در میانه نبرد، علی(ع) به عمرو گفت: ای عمرو! تو که از شجاعان عرب هستی، چرا از دیگران برای مبارزه با من کمک گرفته‌ای؟! عمرو به پشت سرش نگاه کرد، علی(ع) پاهای او قطع کرد و سپس او را کشت.<ref>علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج‏۲، ص ۱۸۴</ref>
امام علی(ع)‌ در جنگ خندق، با عمرو بن عبدود که از جنگجویان مشهور بود، به نبرد برخواست. در میانه نبرد، علی(ع) به عمرو گفت: ای عمرو! تو که از شجاعان عرب هستی، چرا از دیگران برای مبارزه با من کمک گرفته‌ای؟! عمرو به پشت سرش نگاه کرد، علی(ع) پاهای او قطع کرد و سپس او را کشت.<ref>علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج‏۲، ص ۱۸۴</ref>


در برخی از نقل های تاریخی آمده که علاوه بر عمرو بن عبدود، چند نفر دیگر هم به همراه عمرو، با اسبان خویش به این سوی خندق پریدند. از جمله این افراد «هبیره بن‌ ابی‌وهب» و «ضرار بن‌ خطاب» بودند.<ref>محمدباقرمجلسی، بحار الانوار، ج۲۰، ص۲۲۴–۲۲۵.</ref> در برخی از نوشته‌ها به افراد دیگری نیز اشاره شده که به این سوی خندق آمدند از جمله؛ عکرمه‌بن‌ابی‌جهل و مرداس‌فهری،<ref>محمدبن‌عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۴۷۰؛ شیخ‌مفید، الارشاد، ج۱، ص۹۷–۱۰۰.</ref> بنابراین علی(ع)، حتی برای فریب دشمن در این‌جا به دروغ متوسل نشده است، بلکه برای فریب او سخنی راست گفته است.
در برخی از نقل های تاریخی آمده که علاوه بر عمرو بن عبدود، چند نفر دیگر هم به همراه عمرو، با اسبان خویش از روی خندق رد شدند. از جمله این افراد «هبیره بن‌ ابی‌وهب» و «ضرار بن‌ خطاب» بودند.<ref>محمدباقرمجلسی، بحار الانوار، ج۲۰، ص۲۲۴–۲۲۵.</ref> در برخی از نوشته‌ها به افراد دیگری مانند عکرمهة بن‌ ابی‌جهل و مرداس‌ فهری  اشاره شده است.<ref>محمدبن‌عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۴۷۰؛ شیخ‌مفید، الارشاد، ج۱، ص۹۷–۱۰۰.</ref> به‌همین جهت محققان معتقدند علی(ع)، حتی برای فریب عمرو به دروغ متوسل نشده، بلکه برای فریب او سخنی راست و درست را گفته است.


علاوه بر این؛ نیرنگ اگر به فرض این که بگوییم علی(ع) دروغی برای فریب دشمن گفته باشد، مرتکب گناه نیرنگ نشده است، چرا که ثابت شد، خدعه در جنگ جایز است.
علاوه بر این، نیرنگ در جنگ را امری عقلانی و شرعی دانسته‌اند که در جنگ‌ها مورد استفاده افراد مسلمان و غیر مسلمان قرار می‌گیرد.


علّامه مجلسی و دیگران نوشته‌اند: پس از کشته شدن عمرو رسول خدا(ص) به علی(ع) فرمود: یَا عَلِیُّ! مَاکرْتَهُ قَالَ نَعَمْ یَا رَسُولَ اللَّهِ، الْحَرْبُ خَدِیعَه<ref>محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، ج۲۰، ص۲۲۸.</ref> ای علی، آیا با او مکر کردی؟ عرض کرد: بله ای رسول خدا، جنگ خدعه است. این که رسول خدا(ص) به علی(ع) اعتراضی در این خصوص نکرده است، خود نشان دهندهٔ درستی این کار است.
{{همچنین ببینید|نیرنگ در جنگ}}
 
علامه مجلسی و دیگران نقل کرد‌ه‌اند که پس از کشته شدنِ عمرو، رسول خدا(ص) به علی(ع) فرمود: ای علی، آیا با او مکر کردی؟ علی(ع): بله، ای رسول خدا، جنگ خدعه است.<ref>محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، ج۲۰، ص۲۲۸.</ref> رسول خدا(ص) در این خصوص اعتراضی به علی(ع) نکرد و همین را نشانی از درستی عمل علی(ع) دانسته‌اند.


== پیوند به بیرون ==
== پیوند به بیرون ==
۱۱٬۸۸۰

ویرایش