۶٬۸۱۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
* '''علی که''' بلاذری درباره او می‌نویسد: عبدالله و علی فرزندان مسلم بن عقیل بوده‌اند و مادرشان رقیه دختر علی(ع) بوده است.<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق محمدباقر محمودی، بیروت، مؤسسة الاعلمی، ۱۳۹۴ق، ج۳، ص۷۰.</ref> | * '''علی که''' بلاذری درباره او می‌نویسد: عبدالله و علی فرزندان مسلم بن عقیل بوده‌اند و مادرشان رقیه دختر علی(ع) بوده است.<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق محمدباقر محمودی، بیروت، مؤسسة الاعلمی، ۱۳۹۴ق، ج۳، ص۷۰.</ref> | ||
* دختری سیزده‌ساله که به راویت ابن‌اعثم کوفی او با دختران امام حسین(ع) در سفر [[کربلا]] مصاحبت داشته است.<ref>شیخ عباس قمی، منتهی الامال، ج۲، ص۶۶۲.</ref> | * '''دختری سیزده‌ساله''' که به راویت ابن‌اعثم کوفی او با دختران امام حسین(ع) در سفر [[کربلا]] مصاحبت داشته است.<ref>شیخ عباس قمی، منتهی الامال، ج۲، ص۶۶۲.</ref> | ||
[[پرونده:تصویری قدیمی از مقبره دو طفلان مسلم.PNG|بندانگشتی|تصویری قدیمی از مقبره دو طفلان مسلم]] | [[پرونده:تصویری قدیمی از مقبره دو طفلان مسلم.PNG|بندانگشتی|تصویری قدیمی از مقبره دو طفلان مسلم]] | ||
* '''محمد''' و '''ابراهیم'''، عمدتاً نویسندگان به نقل از امالیِ [[شیخ صدوق]] نام این دو فرزند را به‌عنوان فرزندان مسلم بن عقیل ذکر کرده‌اند و به نقل از ایشان نوشته‌اند که این دو طفل در کوفه به شهادت رسیده‌اند و جریان شهادت این دو را ذکر کرده‌اند.<ref>شیخ عباس قمی، منتهی الامال، ج۲، ص۶۶۲-۶۶۴؛ نیز: محلاتی، فرسان الهیجاء، ج۱، ص۱۷؛ نیز: شیخ عباس قمی، عباس بن محمدرضا، نفس المهموم، تهران، نشر کتابچی، ۱۳۷۳ش، ص۶۹-۷۱.</ref> مورخان به سن این دو طفل هیچ اشاره‌ای نکرده‌اند و زمان شهادت این دو طفل یک سال بعد از واقعه عاشورا بیان شده است.<ref>شیخ عباس قمی، منتهی الامال، پیشین، ص۶۶۴ و نفس المهموم، ص۷۰.</ref> نویسنده ناسخ التواریخ سن این کودکان را هفت و هشت ساله بیان کرده است.<ref>سپهر، محمد تقی بن محمدعلی، ناسخ التواریخ، تهران، انتشارات اسلامیه، ۱۳۵۱ش، ج۲، ص۱۱۰.</ref> | * '''محمد''' و '''ابراهیم'''، عمدتاً نویسندگان به نقل از امالیِ [[شیخ صدوق]] نام این دو فرزند را به‌عنوان فرزندان مسلم بن عقیل ذکر کرده‌اند و به نقل از ایشان نوشته‌اند که این دو طفل در کوفه به شهادت رسیده‌اند و جریان شهادت این دو را ذکر کرده‌اند.<ref>شیخ عباس قمی، منتهی الامال، ج۲، ص۶۶۲-۶۶۴؛ نیز: محلاتی، فرسان الهیجاء، ج۱، ص۱۷؛ نیز: شیخ عباس قمی، عباس بن محمدرضا، نفس المهموم، تهران، نشر کتابچی، ۱۳۷۳ش، ص۶۹-۷۱.</ref> مورخان به سن این دو طفل هیچ اشاره‌ای نکرده‌اند و زمان شهادت این دو طفل یک سال بعد از واقعه عاشورا بیان شده است.<ref>شیخ عباس قمی، منتهی الامال، پیشین، ص۶۶۴ و نفس المهموم، ص۷۰.</ref> نویسنده ناسخ التواریخ سن این کودکان را هفت و هشت ساله بیان کرده است.<ref>سپهر، محمد تقی بن محمدعلی، ناسخ التواریخ، تهران، انتشارات اسلامیه، ۱۳۵۱ش، ج۲، ص۱۱۰.</ref> | ||