فال حافظ: تفاوت میان نسخه‌ها

به نقل از منابع، از آداب فال‌زدن به دیوان حافظ در گذشته‌های دور، اطلاع چندانی در دست نیست، اما در روزگار ما این امر آداب خاصی دارد که به نظر می‌رسد بخشهای اصلی آن از گذشته‌ها مورد نظر بوده، و مثل هر سنت دیگری، به‌تدریج تکمیل شده، و صورت تفصیلی امروزی خود را یافته است. تفأل به ''دیوان'' خواجه زمانی است که بخواهند دست به کاری بزنند و در نتیجۀ آن تردید داشته باشند، یا از خوبی و بدی سرانجام آن آگاه نباشند، همچنین در مواردی که بخواهند از حال کسی که در سفر است، آگاه شوند، یا برای شفای بیماری از روح خواجه استمداد کنند، و یا موقعیت مجلس و برنامه‌ای را جویا شوند؛ در این صورت، نیت می‌کنند و ''دیوان'' حافظ را به دست چپ می‌گیرند و با چشم بسته با سر‌انگشتان دست راست به‌طور تصادفی، ''دیوان'' را باز می‌کنند و غزلی را که سمت راست، یعنی در صفحۀ زوج کتاب باشد، جواب نیت خود قرار می‌دهند. اگر آغاز غزل در صفحۀ پیشین باشد، معمولاً صفحه را برمی‌گردانند و از آغاز غزل می‌خوانند تا به بیت مورد نظر و مرتبط با نیت برسند؛ این غزل را «غزل فال» می‌گویند و غزل بعد را که به‌عنوان شاهد آورده می‌شود، «غزل شاهد» می‌نامند. برخی هم بیتهای اول تا سوم غزل بعد را به‌عنوان شاهد فال در نظر می‌گیرند و مضمون آن را مکمل فال و نیت خود می‌دانند