automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
== مفهوم‌شناسی == | |||
اخباری‌گری رویکردی در مباحث فقهی، اجتهاد و تقلید است که در آن، تمایلی به اصول کلّی عقلی و شرعی در استنباط فقهی نیست و تنها، بر اساس نصوص احادیث عمل می‌شود.<ref>فائز، قاسم و محمد شریفی، پیدایش سیر تطور و تداوم اخباری‌گری، در کتاب قیم، شماره ۱۱، پاییز و زمستان ۱۳۹۳ش، ص۲۱۴.</ref> مفهوم مقابل اخباری‌گری، اصولی‌گری است. | |||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
حدیث‌گرایی از زمان شهید ثانی (۹۱۱-۹۵۶ق) در میان عالمان شیعه دیده می‌شود. حدیث‌گرایی را رگه‌هایی از اخباری‌گری دانسته‌اند. | |||
بنا بر تعلیم قرآن و پیامبر، منابع شناخت اصول و فروع دین در مرحله اول قرآن و سنت پیامبر و اهل بیت به اضافه عقل می‌باشد که در قرآن و سنت بدان تصریح و تأکید شده است؛ در مکتب شیعه به هدایت اهل بیت، انحراف رجوع به قیاس و استحسانات عقلی و انحراف اخباری‌گری تا قرن‌های اخیر ظهور چندانی نداشت گر چه در دوره بعد از غیبت صغرا در افکار و آراء برخی از علما رگه‌هایی از اخباری‌گری مشاهده می‌شود، ولی با توجه به قدرتمندی عالمانی چون شیخ مفید، سید مرتضی، شیخ طوسی و …؛ رگه‌های فکری اخباری‌گری قوت و تداوم نیافت. | بنا بر تعلیم قرآن و پیامبر، منابع شناخت اصول و فروع دین در مرحله اول قرآن و سنت پیامبر و اهل بیت به اضافه عقل می‌باشد که در قرآن و سنت بدان تصریح و تأکید شده است؛ در مکتب شیعه به هدایت اهل بیت، انحراف رجوع به قیاس و استحسانات عقلی و انحراف اخباری‌گری تا قرن‌های اخیر ظهور چندانی نداشت گر چه در دوره بعد از غیبت صغرا در افکار و آراء برخی از علما رگه‌هایی از اخباری‌گری مشاهده می‌شود، ولی با توجه به قدرتمندی عالمانی چون شیخ مفید، سید مرتضی، شیخ طوسی و …؛ رگه‌های فکری اخباری‌گری قوت و تداوم نیافت. | ||
از زمان حکومت صفویه، اخباری‌گری کم‌کم قدرت یافت و در قرن دوازدهم با ظهور ملا امین استرآبادی، بر غالب حوزه‌های شیعی سیطره و استیلای بلامنازع یافت. | از زمان حکومت صفویه، اخباری‌گری کم‌کم قدرت یافت و در قرن دوازدهم با ظهور ملا امین استرآبادی، بر غالب حوزه‌های شیعی سیطره و استیلای بلامنازع یافت. | ||