۲٬۱۵۱
ویرایش
←جایگاه عفو: اصلاح ارقام
(ویرایش جزیی و تکمیل پاورقی) |
(←جایگاه عفو: اصلاح ارقام) |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
* منظور از بخشیدن، کسی است که به خود انسان [[ظلم]] کند نه به دیگران، بنابر این [[حاکم اسلامی]] یا حتی یک [[انسان مؤمن]] حق ندارد به استناد به این آیات و روایات عفو، حق دیگران را با بخشیدن ظالم پای‌مال کند. | * منظور از بخشیدن، کسی است که به خود انسان [[ظلم]] کند نه به دیگران، بنابر این [[حاکم اسلامی]] یا حتی یک [[انسان مؤمن]] حق ندارد به استناد به این آیات و روایات عفو، حق دیگران را با بخشیدن ظالم پای‌مال کند. | ||
* مورد عفو از [[ستم‌گر]]، از مورد مبارزه با [[ظلم]] و [[ظالم]] جدا است؛ به همین دلیل در [[دستورات اسلامی]] آمده است که نه ظلم کنید و نه تن به ظلم دهید و با ظالمان پیکار کنید تا به [[حکم خدا]] گردن نهند.<ref>سوره بقره، آیه ۲۷۹. سوره حجرات، آیه ۹.</ref> از سویی دیگر دستور عفو و گذشت برای رسیدن به عفو الهی است: {{قرآن|اگر گذشت کنید به پرهیزکاری نزدیکترید، ببخشید دیگران را تا خداوند هم شما را ببخشد.}}<ref>سوره بقره، آیه۲۱۹ و ۲۳۷. سوره نساء، آیه ۱۴۹. سوره اعراف، آیه ۱۹۹. سوره نور، آیه۲۲. سوره تغابن، آیه ۱۴.</ref> | * مورد عفو از [[ستم‌گر]]، از مورد مبارزه با [[ظلم]] و [[ظالم]] جدا است؛ به همین دلیل در [[دستورات اسلامی]] آمده است که نه ظلم کنید و نه تن به ظلم دهید و با ظالمان پیکار کنید تا به [[حکم خدا]] گردن نهند.<ref>سوره بقره، آیه ۲۷۹. سوره حجرات، آیه ۹.</ref> از سویی دیگر دستور عفو و گذشت برای رسیدن به عفو الهی است: {{قرآن|اگر گذشت کنید به پرهیزکاری نزدیکترید، ببخشید دیگران را تا خداوند هم شما را ببخشد.}}<ref>سوره بقره، آیه۲۱۹ و ۲۳۷. سوره نساء، آیه ۱۴۹. سوره اعراف، آیه ۱۹۹. سوره نور، آیه۲۲. سوره تغابن، آیه ۱۴.</ref> | ||
* جایی که انسان بر دشمن ستم‌گر غلبه پیدا کرده است و دیگران از سوی او احساس خطر نمی‌کند و گذشت از ستم‌کاری او باعث اصلاح و تربیت می‌شود، قرآن می‌فرماید: {{قرآن|ما آنها را بخشیدیم تا شکر گزار باشند.}}<ref>سوره بقره، آیه۵۲.</ref> و اگر بخشش او را به تجدید نظر در مسیر وادار می‌سازد، بظالم را بخشیده می‌شود. اما اگر بخشش باعث جرات پیدا کردن ستم‌گر شود و او دست از ظلم برندارد یا دشمنی که هنوز خطرش احساس می‌شود یا عفو ستم‌گر یک نوع تسلیم در مقابل ظلم و [[رضایت]] به ستم محسوب شود، در دین اسلام هیچ‌گاه به چنین موردی اجازه گذشت داده نشده است و هرگز [[پیشوایان اسلام]] در چنین مواردی راه گذشت را اختیار نکرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۴، ص۱۸۶.</ref> | * جایی که انسان بر دشمن ستم‌گر غلبه پیدا کرده است و دیگران از سوی او احساس خطر نمی‌کند و گذشت از ستم‌کاری او باعث اصلاح و تربیت می‌شود، قرآن می‌فرماید: {{قرآن|ما آنها را بخشیدیم تا شکر گزار باشند.}}<ref>سوره بقره، آیه۵۲.</ref> و اگر بخشش او را به تجدید نظر در مسیر وادار می‌سازد، بظالم را بخشیده می‌شود. اما اگر بخشش باعث جرات پیدا کردن ستم‌گر شود و او دست از ظلم برندارد یا دشمنی که هنوز خطرش احساس می‌شود یا عفو ستم‌گر یک نوع تسلیم در مقابل ظلم و [[رضایت]] به ستم محسوب شود، در دین اسلام هیچ‌گاه به چنین موردی اجازه گذشت داده نشده است و هرگز [[پیشوایان اسلام]] در چنین مواردی راه گذشت را اختیار نکرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۸۶.</ref> | ||
عفو کردن یعنی انسان به یکی از [[صفات کمال خداوند]] که همان «عفو» است متصف گشته است. [[پیامبر(ص)]] نیز چنین عفوی را که باعث اصلاح و تربیت ظالم شود و نه جرأت پیدا کردن و تسلیم شدن، یک عزت دانسته است: {{متن عربی|بر شما باد گذشت کردن که باعث زیادی عزت می‌شود، پس ببخشید تا خداوند شما را عزت دهد.}}<ref>کلینی، محمد، کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۰۸، باب العفو.</ref> | عفو کردن یعنی انسان به یکی از [[صفات کمال خداوند]] که همان «عفو» است متصف گشته است. [[پیامبر(ص)]] نیز چنین عفوی را که باعث اصلاح و تربیت ظالم شود و نه جرأت پیدا کردن و تسلیم شدن، یک عزت دانسته است: {{متن عربی|بر شما باد گذشت کردن که باعث زیادی عزت می‌شود، پس ببخشید تا خداوند شما را عزت دهد.}}<ref>کلینی، محمد، کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۰۸، باب العفو.</ref> | ||