عذاب شش گروه به‌جهت شش خصلت ناروا: تفاوت میان نسخه‌ها

ابرابزار
جز (تکمیل اولیه مقاله)
(ابرابزار)
خط ۱۲: خط ۱۲:


== سند حدیث ==
== سند حدیث ==
علامه مجلسی سند حدیث را ضعیف دانسته است.<ref>مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، 1404ق، ج26، ص27.</ref> در متن حدیث نیز «یرفعونه» آمده است<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1407ق، ج8، ص162، حدیث170.</ref> به چنین روایاتی مرفوع{{یادداشت|مرفوع روایتی است که از وسط یا آخر یک یا چند راوی حذف شده باشد ولی راوی به این حذف شدن تصریح کند. (بروجردی، علی، طرائف المقال، قم، مکتبه مرعشی النجفی، چاپ اول، 1410ق، ج2، ص 250.)}} گویند چون راوی حدیث، نام برخی از راویان را ذکر نکرده‌ است و مرفوعه بودن حدیث یکی از دلایل ضعیف بودن حدیث است.<ref>سند، محمد، بحوث فی مبانی علم الرجال، قم، مدین، چاپ دوم، 1429ق، ص41.</ref>
علامه مجلسی سند حدیث را ضعیف دانسته است.<ref>مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، 1404ق، ج26، ص27.</ref> در متن حدیث نیز «یرفعونه» آمده است<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1407ق، ج8، ص162، حدیث170.</ref> به چنین روایاتی مرفوع{{یادداشت|مرفوع روایتی است که از وسط یا آخر یک یا چند راوی حذف شده باشد ولی راوی به این حذف شدن تصریح کند. (بروجردی، علی، طرائف المقال، قم، مکتبه مرعشی النجفی، چاپ اول، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص ۲۵۰.)}} گویند چون راوی حدیث، نام برخی از راویان را ذکر نکرده است و مرفوعه بودن حدیث یکی از دلایل ضعیف بودن حدیث است.<ref>سند، محمد، بحوث فی مبانی علم الرجال، قم، مدین، چاپ دوم، 1429ق، ص41.</ref>


== عذاب شش گروه به خاطر شش خصلت ناروا ==
== عذاب شش گروه به خاطر شش خصلت ناروا ==
خط ۲۷: خط ۲۷:
دهقان همان کدخدایان را گویند که ریاست دهاتیان را در دست دارند.<ref>بستانی، فؤاد افرام، فرهنگ ابجدی، تهران، اسلامی، چاپ دوم، 1375ش، ص400.</ref> از آنجا که ریاست نیازمند گنجایش روحی خاصی است از همین رو آلودگی به خوی تکبّر در آنان فراهم است و آنان باید بیش از دیگر دهاتیان مراقب خود باشند.
دهقان همان کدخدایان را گویند که ریاست دهاتیان را در دست دارند.<ref>بستانی، فؤاد افرام، فرهنگ ابجدی، تهران، اسلامی، چاپ دوم، 1375ش، ص400.</ref> از آنجا که ریاست نیازمند گنجایش روحی خاصی است از همین رو آلودگی به خوی تکبّر در آنان فراهم است و آنان باید بیش از دیگر دهاتیان مراقب خود باشند.


{{نقل قول|مام باقر(ع): «هر کس ذره ای از کبر در دلش باشد، وارد بهشت نمی‌شود».<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1407ق، ج2، ص310، حدیث6.</ref>}}
{{نقل قول|امام باقر(ع): «هر کس ذره ای از کبر در دلش باشد، وارد بهشت نمی‌شود».<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1407ق، ج2، ص310، حدیث6.</ref>}}


'''۳. ستم‌گری حاکمان'''
'''۳. ستم‌گری حاکمان'''
۲٬۱۵۱

ویرایش