عدم دخالت عارفان در امور سیاسی و اجتماعی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان پاسخ}}

از آنجا كه استعداد و تواناييهاي آدمها مساوي نيست - و برخي از آنها مانند ابن سينا و فارابي و عدّه اي از دانشمندان ديگر از چنان استعدادي برخوردارند كه در بسياري از زمينه ها داراي معلومات و تخصص كافي مي باشند در حالي كه برخي ديگر قادر به يادگيري ابتدايي ترين چيزها نمي باشند - مسئوليت ها نيز متفاوت مي گردد. البته اصل فطرت در همه انسان ها يكسان و مساوي است؛ لكن بدان معني نيست كه مجموع گرايش هاي انسان ها و زمينه رشد و كمال آدميان در همه كاملاً مساوي باشد. زيرا هر كدام از اين زمينه ها تابع عوامل متعددي است كه با اندك تغيير در آن عوامل، معلول شان نيز تغيير مي پذيرد.

و از سوي ديگر هر كس به اندازه آنچه خداوند به او داده است مسئول و پاسخگو مي باشد آنكه از توانايي و معلومات بيشتري بهره مند باشد به همان اندازه در پيشگاه خداوند مسئوليت دارد. و كسي كه استعداد كمتري دارد و از شرايط نازلتري برخوردار مي باشد، مسئوليت او نيز كمتر خواهد بود.  

پس علما و عرفا نيز به اندازه توان، شرايط و موقعيت هاي خاص كه در اختيار دارند نقش ايفا مي نمايند و در برابر جامعه و مردم مسئول مي باشند و بايد توانايي هاي هر يك را در نظر گرفت و به همان اندازه از آنها متوقع بود نه بيش از آن.

از سوي ديگر معلوم نيست كه عرفاي شيعه مانند مرحوم سيد علي قاضي در مسائل سياسي و اجتماعي موضع نداشته و همچون صوفيان در كنج عزلت تنها به ذكر و ورد مشغول بوده اند. بلكه بزرگان شيعه اعم از فقيه و مجتهد، فيلسوف و عارف هميشه در مقابل حكام جور موضع منفي داشته و معترض بوده اند البته داراي شدت و ضعف مي باشد يكي همچون امام خميني (ره) است كه سرآمد عارفان بود و تئوري سازگاري دين و سياست و عرفان را عينيّت بخشيد و نشان داد كه لازمه عارف بودن اهل عزلت بودن نيست. ايشان در عين اينكه از يكسونگري برخي عرفا شكوه دارد

{{پاسخ}}

{{پایان مطالعه بیشتر}}  ==منابع جهت مطالعه بيشتر: ==

۱. حماسه و عرفان، جوادي آملي.

۲. چهل حديث امام خميني.

  | تیترها =  

  | ویرایش =