ضمیر مذکر برای خدا

نسخهٔ تاریخ ‏۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۴ توسط Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها)
سؤال

خدا در قرآن برای خودش از ضمیرهای مذکر استفاده کرده است، آیا این یعنی جنس مذکر بهتراست؟

قرآن عربی است:﴿إِنَّا جَعَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِیًّا لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ؛ ما آن را قرآنی عربی قرار دادیم، باشد که بیندیشید(زخرف:۳) لفظی که نه مؤنث حقیقی است[یادداشت ۱] و نه مؤنث مجازی[یادداشت ۲] و نه در خود لفظ علامت مؤنث وجود دارد، در دستور زبان عرب آن لفظ مذکر آورده می‌شود.[۱] در مقابل، عرب الفاظی را مؤنث می‌آورد که مونث حقیقی نیست و در قرآن نیز این قاعده به کار رفته است: ﴿وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها؛ سوگند به خورشید و تابندگی‌اش.(شمس:۱) قرآن طبق دستور زبان عرب ضمیر را مؤنث آورد نه اینکه خورشید در حقیقت مؤنث هست.[۲] ضمیرهایی که در قرآن به خدا برمی‌گردد مطابق دستور زبان عربی مذکر آمده است نه اینکه قرآن خدا را مذکر بداند.[نیازمند منبع]

استفاده کردن قرآن از دستور زبان عربی به این معنی نیست که خدا بین زن و مرد فرق گذاشته و عدالت را مراعات نکرده است. خدا جسم نیست تا مذکر یا مؤنث باشد.


منابع

  1. مدنى، عليخان بن احمد، الحدائق الندية في شرح الفوائد الصمدية، قم، ذوي القربى، چاپ اول، بی‌تا، ص۹۰.
  2. بابتی، عزیزه فوال، المعجم المفصل فی النحو العربی، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، بی‌تا، ج۲، ص۹۲۳. درویش، محی الدین، اعراب القرآن الکریم و بیانه، الارشاد، حمص سوریه، چاپ چهارم، ۱۴۱۵ق، ج۱۰، ص۴۹۴.
  1. مونث حقیقی یعنی جنسیتش ماده باشد در مقابل جنس نر. «بابتی، عزیزه فوال، المعجم المفصل فی النحو العربی، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، بی‌تا، ج۲، ص۹۲۳.»
  2. مونث مجازی به لفظی گفته می‌شود که نه علامت تأنیث دارد و نه لفظ آن در ظاهر مذکر است. «بابتی، عزیزه فوال، المعجم المفصل فی النحو العربی، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، بی‌تا، ج۲، ص۹۲۳.»