ضمیر مذکر برای خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

اضافه کردن پاورقی
جز (ویرایش کلمات برای روان شدن جملات)
(اضافه کردن پاورقی)
 
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش|Fabbasi}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۹: خط ۸:
طبق این قاعده عربی [[فهرست اسماء الهی|نام‌های خدا]] در [[قرآن]] چون نشانه‌های مؤنث را ندارند، مذکر به‌شمار می‌آیند و ضمیرهایی هم که در قرآن به خدا برمی‌گردد مطابق دستور زبان عربی مذکر آورده می‌شود.
طبق این قاعده عربی [[فهرست اسماء الهی|نام‌های خدا]] در [[قرآن]] چون نشانه‌های مؤنث را ندارند، مذکر به‌شمار می‌آیند و ضمیرهایی هم که در قرآن به خدا برمی‌گردد مطابق دستور زبان عربی مذکر آورده می‌شود.


استفاده کردن قرآن از دستور زبان عربی هم به این معنی نخواهد شد که خدا بین زن و مرد فرق گذاشته و خود را با لفظ یا ضمیر مذکر آورده است تا برتری جنس مذکر را بر مؤنث ثابت کند.
استفاده کردن قرآن از دستور زبان عربی هم به این معنی نخواهد شد که خدا بین زن و مرد فرق گذاشته و خود را با لفظ یا ضمیر مذکر آورده است تا برتری جنس مذکر را بر مؤنث ثابت کند. در منطق قرآن معیار برتری تقوای الهی است نه مذکر و مؤنث بودن و نه قوم و نژاد: {{قرآن|یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثی وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ|ترجمه= ای مردم، ما همهٔ شما را از زن و مرد آفریدیم و آنگاه شعبه‌های بسیار و فرقه‌های مختلف گردانیدیم، تا بدانید که اصل و نژاد، مایهٔ افتخار نیست و بزرگوارترین شما نزد خدا کسی است که با تقواتر است، خداوند به کار نیک و بد مردم آگاه است.|سوره=حجرات|آیه=۱۳}}


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
۲٬۱۵۱

ویرایش