صفت مجید و کریم برای قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
خداوند  از قرآن به جهت این‌که دارای معارف فراوان است، با صفت مجید یاد کرده است. همچنین به جهت دارا بودن شرافت و عزت، صفت کریم نیز برای قرآن استفاده شده است.


== صفت مجید ==
== صفت مجید ==
خط ۲۱: خط ۲۴:
«کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت که به عنوان صفتی برای خداوند نیز استفاده شده است: {{قرآن| … فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ|ترجمه=همانا پروردگارم بی‌نیاز و سخاوتمند است|سوره=نمل|آیه=۴۰}}
«کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت که به عنوان صفتی برای خداوند نیز استفاده شده است: {{قرآن| … فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ|ترجمه=همانا پروردگارم بی‌نیاز و سخاوتمند است|سوره=نمل|آیه=۴۰}}


اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر می‌شود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار می‌رود و قرآن را که با وصف کریم می‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری اوست: {{قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ
اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر می‌شود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار می‌رود و قرآن را که با وصف کریم می‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری او است<ref>ر. ک. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ذیل ماده «کرم».</ref>:
| ترجمه = که آن‏، قرآن کریمی است
| سوره = واقعه
| آیه = ۷۷
}}<ref>ر. ک. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ذیل ماده «کرم».</ref>


بنابراین چون معارف قرآن فراوان است، خداوند متعال به این کتاب مجید گفته و چون دارای شرافت و عزت می‌باشد، کریم نامیده شده است.
{{قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ|ترجمه=که آن‏، قرآن کریمی است|سوره=واقعه|آیه=۷۷}}


== منابع ==
== منابع ==
۱۱٬۸۷۷

ویرایش