صفات ثبوتی و سلبی: تفاوت میان نسخه‌ها

صفات ثبوتی خداوند صفاتی هستند که ذات خداوند به آن متصف است، مانند علم و قدرت و صفات سلبی خداوند، صفاتی هستند که یک نوع نقص را از خداوند سلب و منع می‌کند، مانند جاهل بودن. این دو صفات، نشان از کمال خداوند است؛ یکی از جهت ثابت کردن کمال برای خداوند و دیگری نفی کردن نقصان از خداوند.

صفات الهی از چند جهت تقسیم‌بندی شده که یکی از آنها، تقسیم صفات الهی به صفات ثبوتیه (جمالیه) و سلبیه (جلالیه) است. [[اسماء الهی|اسماء]] و صفات زیادی برای خداوند در [[قرآن]] ذکر شده است.<ref>سبحانی، جعفر، الألهیات، قم، مرکز جهانی، چاپ قدس، ج۱، ص۱۸۳.</ref> در [[سوره الرحمن]]، دو صفت ثبوتی و سلبی به خداوند نسبت داده شده است {{قرآن|تَبارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ|ترجمه=بزرگ و مبارک نام پروردگار تو است که صاحب شکوه و جلال و کرامت است.|سوره=الرحمن|آیه=۷۸}} مفسران صفت جلال را چنین معنا کرده‌اند که خداوند از مشابهت و دیگر صفات نقص، پاک و منزه است و صفت اکرام به این معنا است که خداوند به صفات عالی متصف و متجمل است.<ref>صدر الدین محمد شیرازی، اسفار، بیروت، احیاء التراث، چاپ چهارم، ج۶، ص۱۱۸.</ref>

| شناسه =شد

| تیترها =شد

| ویرایش =شد

| لینک‌دهی =شد

| ناوبری =

| نمایه =

| تغییر مسیر = شد

| ارجاعات =

| بازبینی نویسنده =  

| بازبینی = شد

| تکمیل =

| اولویت =ب

| کیفیت =ب