شیخ عبدالکریم حائری و رضاشاه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Haeri 1.png|بندانگشتی|225x225پیکسل]]شیخ عبدالکریم حائری یزدی را از عالمانی دانسته‌اند که هیچگاه در مسائل سیاسی فعال نبود اما شرایط به گونه‌ای پیش رفت که در اواخر عمر، ناچار شد به خاطر جایگاه اجتماعی‌اش، در امور سیاسی دخالت کند. مهم‌ترین چالش حائری در آن سال‌ها، نحوه تعامل و مناسباتش با [[رضاشاه]] بود.  

شیخ عبدالکریم معتقد بود گفتار او بر شاه اثر ندارد و تنها سبب می‌شود که شاه کار را شدیدتر کند. با این حال اندک دخالت‌هایی در امور سیاسی داشت که برخی از آن‌ها به اصرار دیگران بوده که حتی نقل شده، برخی به شیخ بی‌احترامی نیز کردند

شیخ عبدالکریم که حاج شیخ نیز خوانده می‌شد، حفظ [[حوزه علمیه قم]] را مهم‌ترین اولویت خود می‌دانست و همین مسئله دلیل اجتناب او از ورود در رویدادهای سیاسی، بود. او در مسئله با اصرار شاگردان و برخی مردم، به شاه تلگراف زد و «اوضاع حاضره که بر خلاف قوانین شرع مقدس و مذهب جعفری(ع) است، موجب نگرانی داعی و عموم مسلمین است».