automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۲۲۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (←تیتر) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
شاه‌ولی‌اللّه دهلوی نیز با آنكه تشیع را قاطعانه رد كرده، در ملفوظاتش برای حضرت علی و اهل‌بیت علیهم‌السلام، بخصوص امام جعفرصادق علیه‌السلام، مقام و عظمت بسیار قائل شده است.<ref>گروه فلسفه و عرفان، «تصوف و آیین هندو»، جوانی، حجت‌اللّه، «تصوف در شبه‌قاره هند»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۷، ذیل مدخل.</ref> | شاه‌ولی‌اللّه دهلوی نیز با آنكه تشیع را قاطعانه رد كرده، در ملفوظاتش برای حضرت علی و اهل‌بیت علیهم‌السلام، بخصوص امام جعفرصادق علیه‌السلام، مقام و عظمت بسیار قائل شده است.<ref>گروه فلسفه و عرفان، «تصوف و آیین هندو»، جوانی، حجت‌اللّه، «تصوف در شبه‌قاره هند»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۷، ذیل مدخل.</ref> | ||
== تیتر == | |||
شاه ولي‌الله داراي گرايش صوفيانه بود، و براي جلوگيري از فروپاشي جامعه‌ي مسلمانان هند، قيام كرد. اكثر محققان معتقدند شاه ولي‌الله، حنفي‌مذهب بود و انديشه‌ي تصوف را ترويج و تبليغ مي‌كرد. بررسي انديشه‌هاي او حاكي از شباهت دستگاه فكري‌اش با آرا و نظرات محمدبن عبدالوهاب است. شاه ولي‌الله قويا به ضرورت و لزوم احياي نظريه‌ي «خلافت جهاني» باورداشت و به رغم ديدگاه‌هاي صوفيانه‌اش، نسبت به شيعيان موضعي خصمانه اتخاذ كرد. | |||
طالبان، فرزندان روحانياني هستند كه پدرانشان در مدرسه‌ي ديوبند درس خوانده و شيوه و روش ديوبندي را در كشور خود تبليغ نموده‌اند. ديوبند، روستايي در ايالت «اتراپراديش» هندوستان است. | |||
حوزه‌ي علميّه‌ي ديوبند در محرم سال 1283ه··. ق توسط مولانا محمد قاسم نانوتوي داير شد. دكتر قاسم صافي در اين خصوص گفته است: «اهداف بنيان گذاران مدرسه‌ي ديوبند عبارت‌اند از: 1. آزادي وجدان و احياي كلمه‌ي حق؛ 2. سعي در برقراري ارتباط ميان مسلمين در يك نظام مردمي جمهوري؛ 3. حفاظت و اشاعه‌ي مكتب شاه ولي اللّه دهلوي؛ 4. خاتمه‌ي استبداد و خودخواهي در جامعه‌ي هند؛ 5. احياي علوم ديني؛ 6. تربيت صحيح علوم عقليه؛ 7. تربيت علمايي كه با داشتن مهارت در دين از علوم جديد نيز آگاه باشند». | |||
بر اين اساس، طالبان در واقع دست پروردگان مكتب شاه ولي‌اللّه دهلوي به شمار مي‌آيند.<ref>کاظمی جمال، «موج سوم بنيادگرايي اسلامي»، پگاه حوزه، شماره ۲۳.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}}{{مطالعه بیشتر}} | {{پایان پاسخ}}{{مطالعه بیشتر}} | ||