شأن نزول آیه ۱ سوره تحریم: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}آیه یک [[سوره تحریم]] ناظر بر موضوعی است که پیامبر حلالی را بر خود حرام کرد تا خشنودی همسرانش را به دست آورد و خداوند او را در عتابی از این کار نهی می‌کند.

پیامبر(ص) قسم می‌خورد که فعل مباحی را ترک کند. این تحریم ، تحریم شرعی نبوده است و با عصمت رسول خدا(ص) ناسازگار نیست.

{{قرآن بزرگ|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ ۖ تَبْتَغِي مَرْضَاتَ أَزْوَاجِكَ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ

| ترجمه = اى پيامبر، چرا براى خشنودى همسرانت، آنچه را خدا براى تو حلال گردانيده حرام مى‌كنى؟ خدا[ست كه‌] آمرزنده مهربان است.

در باره اینکه رسول خدا چرا کاری رای برای بدست آوردن رضایت همسرانش بر خود حرام کرد و چه رازی در میان زنان حضرت وجود داشت که فاش شد، دیدگاه‌هایی وجود دارد که نمی‌توان بدان‌ها استناد کرد. به نظر می‌رسد مفسران به جای توجه به هدف اصلی آیات که نقش هدایتی دارد، به مطالبی پرداخته‌اند که روشن شدن‌شان اهمیت چندانی ندارد و برای همین قرآن کریم بدان نپرداخته است.

برخی گفته‌اند که رسول خدا در روزی که نوبت [[حفصه]] با کنیز خود [[ماريه قبطيه]] خلوت كرد، حفصه چون اين را بدانست ناراحت شد، رسول خدا(ص) فرمود من ماريه را براى رضاى تو بر خود حرام كردم. <ref>مدرسى، محمدتقى، من هدى القرآن، تهران، دار محبي الحسين، چاپ اول، 1419ق، ج‏16، ص102 . فخر رازى، محمد، التفسير الكبير (مفاتيح الغيب)، بیروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ سوم، 1420ق، ج‏10، ص 568 .</ref>  اين را به [[عائشه]] خبر نده، اما حفصه عائشه را از آن مطلع كرد. <ref>طوسى، محمد، التبيان في تفسير القرآن، بیروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ اول، ج‏10، ص 44. مقاتل بن سليمان، تفسير مقاتل بن سليمان، بیروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ اول، 1423ق، ج‏4، ص 375.</ref>

 

 

خلوت کردن با کنیز در نوبت زنان آزاد حرام نیست به خصوص در صدر اسلام که چند همسری و نیز خلوت با کنیز امری عادی تلقی می‌شد.

پیامبر در نوبت عایشه با کنیز خود خلوت نمود و حفصه این را فهمید و حضرت ماریه را بر خود حرام کرد، حفصه  راز را آشکار کرد و به عایشه گفت.<ref>طبرى، محمد، ترجمه تفسير طبرى، تهران، توس، چاپ دوم، 1356ش، ج‏7، ص 1896. فخر رازى، محمد، التفسير الكبير (مفاتيح الغيب)، بیروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ سوم، 1420ق، ج‏10، ص 568 .</ref>

 

 

*خلوت کردن با کنیز در نوبت زنان آزاد حرام نیست به خصوص در صدر اسلام که چند همسری و نیز خلوت با کنیز امری عادی تلقی می‌شد.

===دوست داشتن رسول خدا(ص) از خوردن نوعی نوشیدنی===

طبق نقل ابن عباس، پیامبر شربتی خورد و از آن بیش از حد خوشش آمد و قسم خورد که دیگر از آن نخورد و خدا مورد عتابش قرار داد که چرا چنین کردی. <ref>طوسى، محمد، التبيان في تفسير القرآن، بیروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ اول، ج‏10، ص 45.</ref>

 

 

*این تفسیر با خود آیه ناسازگار است، چون آیه می‌گوید پیامبر بخاطر دلخوشی زنانش این کار را کرد نه بخاطر خوش آمدن از شربت.

*خوش آمدن از خوردنی و نوشیدنی ایرادی ندارد تا حضرت قسم بخورد که دیگر از آن نخورد.

برخی بر این باورند که پیامبر در خانه [[زینب بنت جحش]] شربت عسل خورد و مدتی پیش همسرش ماند و عائشه و حفصه حسودی‌ کرده و نقشه کشیدند و به پیامبر گفتند چه چیزی خورده‌‌ای که دهانت بوی بدی می‌دهد؟ او گفت شربت عسل خورده‌ام؛ آنها گفتند زنبورها از گیاهی خورده‌اند که بوی بد می‌دهد، حضرت بر خودش حرام کرد که در خانه  زینب شربت بخورد. <ref>طوسى، محمد، التبيان في تفسير القرآن، بیروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ اول، ج‏10، ص 45. فخر رازى، محمد، التفسير الكبير (مفاتيح الغيب)، بیروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ سوم، 1420ق، ج‏10، ص 568 .</ref>

 

 

*آیه می‌رساند که رازی توسط همسران رسول خدا فاش شده است در این داستان رازی وجود ندارد تا فاش شود و خداوند فاش کننده را ملامت کند.

*این نقل با دیگر نقل‌هایی که می‌گوید رسول خدا(ص) در خانه حفصه شربت خورد<ref>ابوالفتوح رازى، حسين، روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، مشهد، بنياد پژوهشهاى اسلامى، چاپ اول، 1408ق، ج‏19، ص287. قمى مشهدى، محمد، تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب، تهران، سازمان چاپ و انتشارات، چاپ اول، 1368ش، ج‏13، ص 324.</ref> یا در خانه [[ام سلمه]] بود<ref>كاشانى، فتح‏الله، زبدة التفاسير، قم، مؤسسة المعارف الإسلامية، چاپ اول، 1423ق، ج‏7، ص 107.</ref> یا حضرت از خوردن عسل خوشش آمده بود و زنان نقشی نداشتند، در تناقض می‌باشد.

عده‌ای گفته‌اند پیامبر مخفیانه با زنی ازدواج کرد و زنانش فهمیدند قسم خورد که دیگر با آن زن همبستر نشود. <ref>صادقى تهرانى، محمد، الفرقان فى تفسير القرآن بالقرآن و السنه، قم، فرهنگ اسلامى، چاپ دوم، 1406ق، ج‏28، ص 427.</ref>

 

 

برخی می‌گویند پیامبر چیزی را بر خود حرام نکرد، بلکه برای خشنودی همسرش وعده به ترک انجام کاری داد<ref>ترجمه تفسیر کاشف، مغنیه، ج۷، ص۶۰۵</ref>. مفسران گفته‌اند خطاب اول آیه عتاب و سرزنش نیست بلکه یک نوع دلسوزی و شفقت است.<ref>تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۲۴، ص۲۷۲</ref> برخی هم گفته‌اند اصل عتاب به همسران پیامبر برمی‌گردد.{{پایان پاسخ}}

۱. علامه طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، (تهران، دارالکتب الاسلامیه)، ج۱۹، ص۳۸۲.

 

 

۳. طبرسی، ابوعلی‌الفضل بن الحسن، مجمع‌البیان، (بیروت، دارمکتبه الحیاه)، ج۶، ص۱۱۹.

 

۴. عروسی هویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نورالثقلین، ج۵.

{{پانویس}}