سیر تاریخی حرم پیامبر(ص) و ائمه(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳۹ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
بناي گنبد پيامبران و امامان را چه سالي و توسط چه كساني به صورت گنبد طلايي با نقش هاي زيبا و نوراني در آمده است؟
بنای گنبد پیامبران و امامان را چه سالی و توسط چه کسانی به صورت گنبد طلایی با نقش‌های زیبا و نورانی درآمده است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
بناي مقابر و گنبدهاي پيامبر و اهل بيت پاك ايشان از هنگام وفات هر يك از آنان توسط حكومتها و گروههاي مختلف از مردم عادي ساخته شده است. هر كس و هر خاندان يا هر حكومتي به فراخور علاقه، هنر و امكاناتي كه داشت در بناي اوّليه، بازسازي، گسترش، ترميم و تزئين اين بناها در دوران مختلف شركت داشته است. اين بناها در دوران مختلف با هنر و معماري مخصوص هر عصر و با بهترين مصالح قابل دسترس همان دوره ساخته شده اند.  
'''تاریخچه بقاع متبرک پیامبر(ص) و ائمه(ع)''' عموماً مقارن با [[شهادت]] هر یک از آنان با ساخت بنا توسط حکومت‌ها و گروه‌های مختلف از مردم آغاز می‌شود. اشخاص، خاندان‌ها و حکومت‌ها به فراخور علاقه، هنر و امکاناتی که داشتند در بنای اولیه، بازسازی، گسترش، ترمیم و تزئین این بناها در دوران مختلف شرکت داشته‌اند.
 
اولین بنای قابل‌توجه بر [[حرم پیامبر(ص)|قبر پیامبر(ص)]] در سال ۸۱ق تا ۹۱ق توسط ولید بن عبدالملک اموی انجام شد. حرم رسول خدا(ص) در سال ۸۸۷ق توسط حکومت ممالیک بحری تجدید بنا شد. در سال ۱۲۵۳ق، سلطان عبداالحمید عثمانی دستور داد گنبد حرم رسول خدا(ص) را به رنگ سبز درآورند.
 
بعد از روی کار آمدن [[بنی‌عباس]]، قبر امام علی(ع) توسط [[امام صادق(ع)]] برای اولین بار آشکار شد. داود بن علی عباسی اولین کسی است که صندوقی بر قبر امام علی(ع) نصب کرد. هارون الرشید، بین سال‌های ۱۷۰ تا ۱۷۵ق، [[حرم امام علی(ع)]] را بازسازی و برای آن گنبدی ساخت. حرم امام علی(ع) در دوره‌های آل‌بویه، ایلخانان، [[صفویه]]، عثمانیان‌ بازسازی و توسعه یافت.
 
قبر امامان مدفون در بقیع، توسط سفاح عباسی (۱۳۲–۱۳۶ق) برای زیارت بازسازی و توسعه یافت. خلفای عباسی و عثمانی نیز برای بازسازی و تزئین آن کوشیدند. در قرن چهاردهم، خاندان سعودی با اتکا به عقاید [[وهابیت]] درباره زیارت اموات ساختمان قبور امامان بقیع(ع) را خراب کردند.
 
اولین بنای بر قبر امام حسین(ع) توسط [[مختار ثقفی]] ساخته شد. متوکل عباسی حرم امام(ع) را تخریب کرد. منتصر عباسی، در سال ۲۴۷ق، سومین بنا بر روی قبر امام حسین(ع) را ساخت. در سال ۲۷۳ق، بنای ساخته‌شده توسط منتصر فرو ریخت و قبر امام حسین(ع) به‌مدت ده سال بدون سقف بود. در سال ۲۸۳ق، حاکم علویان طبرستان آن را تجدید بنا کرد. عضدالدوله دیلمی پنجمین بنای [[حرم امام حسین(ع)|مرقد امام حسین(ع)]] را ساخت که بعداً بارها توسط حاکمان دیگر بازسازی و توسعه یافت. شاه اسماعیل صفوی اصلاحات، تزیینات و تعمیراتی در حرم امام حسین(ع) انجام داد و شاه عباس اول برای صندوق قبر امام(ع) ضریحی ساخت. حکومت افشاریان در مرمت، نگهداری و تزیین حرم بسیار کوشیدند. برای اولین بار، در حکومت قاجاریه گنبد حرم طلاکاری شد.
 
اولین بنای قابل توجه بر قبور امام کاظم(ع) و امام جواد(ع)، در سال ۳۳۶ق، توسط عزالدوله از آل‌بویه ساخته شد. در سال ۴۴۳ق، [[حرم کاظمین]] غارت و به آتش کشیده شد. در سال ۴۴۴ق، ارسلان بساسیری اقدام به بازسازی و تجدید بنای آن کرد. در سال ۹۱۴ق، شاه اسماعیل صفوی دستور تخریب ساختمان قبلی حرم و تجدید بنای دوباره آن را صادر کرد. ساختمان امروزی حرم از آثار دوران صفویه است.
 
قریب به چهارصدسال، بر قبر امام رضا(ع) عمارتی قابل توجه ساخته نشده بود تا در دوران حکومت سلجوقیان، بنای جدیدی بر روی مرقد امام رضا(ع) ساخته شد. گنبد حرم امام رضا(ع) تا سال ۹۳۳ق کاشی‌کاری بوده است. در این سال، شاه طهماسب اول، دستور داد تا کاشی‌های گنبد را تبدیل به خشت‌های طلا کنند. [[حرم امام رضا(ع)]] در دوره‌های بعدی توسعه یافت و بارها قسمت‌های مختلف آن تعمیر و اصلاح شد.
 
در سال ۳۳۳ق دولت آل‌حمدان گنبدی بر قبر عسکریین(ع) بنا کرد. در سال ۳۳۷ق، عمارت جدیدی برای [[حرم عسکریین(ع)]] توسط معزالدوله احمد، سومین سلطان آل‌بویه، بنا شد. در سال ۶۰۶ق ناصر عباسی گنبد و گلدسته‌های حرم را تعمیر و روضه را تزیین کرد. در سال ۱۱۰۶ق، پس از تخریب حرم به‌علت آتش‌سوزی، به دستور سلطان حسین حرم تجدید بنا شد و ضریح مشبکی برای قبر عسکریین(ع) ساخته شد. در  اسفند ۱۳۸۴ش، تروریست‌های وابسته به القاعده حرم عسکریین را منفجر کردند. پس از تخریب، دولت عراق مسئولیت بازسازی حرم را به ستاد بازسازی عتبات عالیات ایران واگذار كرد که در سال ۱۳۹۴ش کار بازسازی به پایان رسید.


== مرقد رسول خدا(ص) ==
== مرقد رسول خدا(ص) ==
پيامبر اكرم(ص) در خانه خويش مدفون گرديد كه در شرق مسجد نبوي واقع شده بود و دري از آن خانه به مسجد باز مي شد. در سال ۱۷ هجري عمر بن خطّاب مسجد شريف را توسعه داد و ديوارهاي چوبي و برگي مسجد و روضه شريف نبوي را به ديوار سنگي و گلي تبديل كرد. عايشه همسر رسول خدا(ص) تا آخر عمر خويش از آن خانه استفاده مي‌كرد. بعد از مدفون شدن عمر بن خطاب در كنار پيامبر و ابوبكر، عايشه خانه را با پرده دو قسمت كرد و در قسمت شمالي آن زندگي مي كرد.  
[[پرونده:مسجد النبی حرم رسول خدا(ص).jpg|بندانگشتی|مسجد النبی حرم رسول خدا(ص)]]
بر اساس منابع، [[پیامبر اکرم(ص)]] در خانه خود مدفون شده که در شرق [[مسجد نبوی]] واقع شده بود و دری از آن خانه به مسجد باز می‌شد.<ref>ابن‌سعد، محمد بن سعد، الطبقات ‏الکبرى، بیروت، دارصادر، بیروت، ۱۹۶۸م، ج ‏۲، ص۲۲۳-۲۲۴.</ref> در سال ۱۷ق، عمر بن خطاب، خلیفه دوم، مسجد النبی را توسعه داد و دیوارهای چوبی و برگی آنجا و روضه نبوی(ص) را به دیوار سنگی و گلی تبدیل کرد. عایشه، همسر [[رسول خدا(ص)]]، تا آخر عمر خود از آن خانه استفاده می‌کرد. بعد از مدفون‌شدن عمر بن خطاب در کنار پیامبر و ابوبکر، عایشه خانه را با پرده‌ای به دو قسمت کرد و در قسمت شمالی آن زندگی می‌کرد.<ref>جعفریان، رسول، آثار اسلامی مکه و مدینه، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۲ش، ص۲۱۸.</ref>
 
در سال ۸۱ تا ۹۱ق، ولید بن عبدالملک، ششمین خلیفه اموی، مسجد النبی را توسعه داد و عامل او در مدینه، عمر بن عبدالعزیز، روضه پیامبر(ص) را به همان اندازه خانه رسول خدا(ص) بنا کرد و در اطراف آن دیواری پنج ضلعی کشید. در سال ۶۶۸ق، حفاظی از چوب، توسط حکومت ممالیک بحری برای قبر پیامبر(ص) ساخته شد که سه در داشت. در سال ۶۷۸ گنبدی، توسط حکومت ممالیک بحری بالای روضه پیامبر(ص) ساخته شد که از پایین مربع از بالا هشت ضلعی بود و با الواح سربی پوشیده شده بود.<ref>عبدالقادر الانصاری، محمدحسن، تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی(ص)، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران، نشر مشعر، ۱۳۷۸ش، ص۶۸–۷۱.</ref>


در سال ۸۱ ـ ۹۱ هجري قمري وليد بن عبد الملك مرواني مسجد مدينه را توسعه داد و عامل او عمر بن عبدالعزيز روضه شريف را به همان مساحت خانه رسول خدا(ص) بنا كرد و در اطراف آن ديوار پنج ضلعي كشيد. در سال ۶۶۸ حفاظي از چوب، توسط حكومت مماليك بحري براي قبر شريف ساخته شد كه سه در داشت. در سال ۶۷۸ گنبدي توسط حكومت مماليك بحري بالاي حجره شريف پيامبر ساخته شد كه از پايين مربع بود از بالا هشت ضلعي و با الواح سرب پوشيده شده بود. در سال ۸۸۷ گنبد نبوي تجديد بنا شد كه دوره حكومت مماليك چركسي بود و آنها براي حفاظ قبر شريف پنجره هايي از مس و آهن ساختند. در سال ۸۹۲ توسط مماليك چركسي گنبد نبوي با گچ سفيد تجديد بنا شد. در سال ۱۲۳۳، در عهد سلطان محمود عثماني بناي گنبد براي آخرين بار تجديد بنا شد. در سال ۱۲۵۳، سلطان عبداالحميد عثماني دستور داد گنبد را به رنگ سبز رنگ كنند.<ref>ناجي، محمّد حسن عبد القادر الانصاري، تعمير و توسعه مسجد شريف نبوي، عبد المحمّد آيتي، تهران، نشر مشعر، بهار ۱۳۷۸ ه‍ ش، صص ۶۸ ـ ۷۱.</ref> كه همچنان به همين شكل باقي است.
در سال ۸۸۷ق، گنبد [[حرم نبوی(ص)]] تجدید بنا شد. این اقدام در زمان حکومت ممالیک بری بود. این حکام همچنین برای حفاظ قبر رسول خدا(ص) پنجره‌هایی از مس و آهن ساختند. در سال ۸۹۲ق، همین حکومت گنبد حرم نبوی(ص) را با گچ سفید تجدید بنا کرد. در سال ۱۲۳۳ق، و در عهد سلطان محمود عثمانی، بنای گنبد برای آخرین بار تجدید شد. در سال ۱۲۵۳ق، سلطان عبداالحمید عثمانی دستور داد گنبد را به رنگ سبز درآورند.<ref>عبدالقادر الانصاری، تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی(ص)، ۱۳۷۸ش، ص۶۸–۷۱.</ref>


== حرم امام علی(ع) ==
== حرم امام علی(ع) ==
امير المؤمنين علی(ع) در سال ۴۰ هجري قمري به شهادت رسيد. مرقد شريف ايشان تا پايان دولت بني اميّه مخفي بود تا از جسارت بني اميّه و خوارج در امان بماند.  
[[پرونده:تصویری قدیمی از حرم امام علی(ع).jpg|بندانگشتی|تصویری قدیمی از حرم امام علی(ع)]]
[[امام علی(ع)]] در سال ۴۰ قمری به [[شهادت]] رسید. مدفن او تا پایان دوره [[بنی‌امیه|امویان]] مخفی بود تا از تخریب به دست بنی‌امیه و خوارج در امان بماند.<ref>بلاذری، أحمد بن یحیی بن جابر، انساب الأشراف، تحقیق سهیل زكار و ریاض زركلی، بیروت، دار الفكر، ۱۴۱۷ق. ج۲، ص ۴۹۷.</ref>


بعد از روي كار آمدن بني عبّاس آن مرقد نوراني توسط امام صادق(ع) آشكار گرديد. داوود بن علي عبّاسي متوفاي ۱۳۳ اوّلين كسي است كه صندوقي براي قبر پاك امام نصب كرد. وقتي حكومت عبّاسيان تثبيت شد و شيعيان از جسارت آنها به قبر امام هراسيدند از زيارت آن خودداري كردند تا اينكه باز مكان آن مخفي بماند. در زمان هارون الرشيد در اثر كرامتي كه از اين مرقد آشكار شد باز اين مكان نمايان شد. هارون براي مرقد شريف احترام گذاشت و قبر پاك علي(ع) را عمارت نمود و براي آن قبّه اي از گل سرخ ساخت كه چهار در داشت. اين عمارت را منسوب به سالهاي ۱۷۰ يا ۱۷۵ مي دانند. در سال ۲۸۰ محمّد بن زيد الداعي از حاكمان حكومت خود مختار علويان طبرستان براي قبر شريف گنبد و ديوار و صحن ساخت چرا كه ساختمان هارون الرشيد توسط متوكل خليفه ديگر عباسي خراب شده بود. در سال ۳۶۹ عضد الدوله ديلمي از سلاطين آل بويه حرم شريف را باز سازي و ساختمان حرم را از نو بنيان نهاد. اين عمارت در دوران سلاطين ديگر آل بويه و بني عبّاس و ايلخانان،‌ تعميرات و اصلاحات زيادي به خود ديد. در سال ۷۵۵ عمارت عضد الدوله در حادثه آتش سوزي خراب شد. لذا در سال ۷۶۰ توسط ايلخانان بناي جديدي ايجاد شد. در دوره صفوي شاه عبّاس اوّل عمارت ايلخانان را اصلاح و روضه منوره و گنبد مطهره و صحن شريف را تعمير نمود. در سال ۱۰۴۲ تا ۱۰۴۵ عمارت پنجمي بر روي قبر شريف از نو بنيان نهاده شد و همين عمارت تا كنون پايدار مانده است. اين بازسازي توسط شاه صفي پسر شاه عبّاس اوّل صورت گرفت چرا كه در اثر گذشت روزگار شكافهايي در گنبد به وجود آمده بود و صحن حرم تنگ بود. در سال ۱۳۱۵ نيز توسط سلطان عبد الحميد عثماني اصلاحاتي در حرم علوي ايجاد شد. در دوران عثماني توسط دولت عثماني و دولتهاي افشاريه و قاجاريه ايران چندين بار اصلاحات متعددي در حرم ايجاد شده است. بعد از تجزيه عثماني و تشكيل كشور جديد عراق بيشتر تعميرات توسط ثروتمندان مؤمن صورت گرفته است نه دولتها.<ref>محقق ورسي، نجف اشرف در ادوار زمان، مشهد مقدس، انتشارات محبّ، ۱۳۵۷، صص ۲۳ ـ ۳۵.</ref>
بعد از روی کار آمدن [[بنی‌عباس]]، قبر امام علی(ع) توسط [[امام صادق(ع)]] آشکار شد. داود بن علی عباسی (درگذشته ۱۳۳ق) اولین کسی است که صندوقی بر قبر امام علی(ع) نصب کرد. وقتی حکومت عباسیان تثبیت شد و شیعیان از اهانت آنان به قبر امام(ع) نگران شدند از زیارت آن خودداری کردند. این موضوع موجب شد تا باز مکان قبر مخفی بماند.<ref>محقق ورسی، رجبعلی، نجف اشرف در ادوار زمان، مشهد مقدس، انتشارات محبّ، ۱۳۵۷ش، ص۲۳–۳۵.</ref> در زمان هارون الرشید، در اثر کرامتی که از مرقد امام علی(ع) آشکار شد، مکان آن دوباره مشخص شد. هارون، بین سال‌های ۱۷۰ تا ۱۷۵ق، به این مرقد احترام گذاشت و آن را بازسازی و برای آن گنبدی ساخت که چهار در داشت.<ref>محقق ورسی، نجف اشرف در ادوار زمان، ۱۳۵۷ش، ص۲۳–۳۵.</ref>
 
در سال ۲۸۰ق، محمد بن زید الداعی، از حاکمان علوی طبرستان، برای قبر امام علی(ع) گنبد، دیوار و صحن ساخت؛ زیرا ساختمان دوران هارون الرشید توسط متوکل عباسی خراب شده بود.<ref>آل‌محبوبه، جعفر الشیخ باقر، ماضی النجف وحاضرها، بیروت:‌ دار الاضواء، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۴۲-۴۳</ref> در سال ۳۶۹ق، عضدالدوله دیلمی، از سلاطین آل‌بویه، ساختمان حرم را از نو بنیان نهاد. در سال ۷۵۵ق، عمارت عضدالدوله در حادثه آتش‌سوزی خراب شد؛ به همین دلیل در سال ۷۶۰ق ایلخانان مغول بنای جدیدی برای آن ایجاد کردند.<ref>فرطوسی، صلاح‌مهدی، تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)، ترجمه حسین طه‌نیا، تهران، مشعر، ۱۳۹۳ش، ص۳۳۲.</ref>
 
در [[صفویه|دوره صفویه]]، شاه عباس اول عمارت ایلخانان را اصلاح و روضه و گنبد و صحن حرم را تعمیر کرد.<ref>آل‌محبوبه، ماضی النجف وحاضرها، ج۱، ص۴۶-۴۸.</ref> حرم علوی در دوره شاه صفی، جانشین شاه عباس اول، دوباره تعمیر شد؛ زیرا در اثر گذشت روزگار شکاف‌هایی در گنبد به وجود آمده بود و صحن حرم تنگ شده بود.<ref>آل‌محبوبه، ماضی النجف وحاضرها، ج۱، ص۴۸.</ref> در سال ۱۳۱۵ق، سلطان عبدالحمید عثمانی اصلاحاتی در حرم علوی(ع) ایجاد کرد. دولت‌های افشاریه و قاجاریه نیز چندین بار اصلاحاتی در حرم ایجاد کردند. بعد از تجزیه عثمانی و تشکیل کشور جدید عراق، بیشتر تعمیرات حرم علوی(ع) توسط ثروتمندان مؤمن صورت گرفته است.<ref>محقق ورسی، نجف اشرف در ادوار زمان، ص۳۴-۳۵.</ref>


== مرقد ائمهٔ بقیع(ع) ==
== مرقد ائمهٔ بقیع(ع) ==
قبر شريف امامان بقيع خانه اي بوده متعلّق به عقيل بن ابي طالب. تبديل خانه عقيل به حرم و زيارتگاه عمومي در دوران خلافت سفّاح عبّاسي ۱۳۲ ـ ۱۳۶ و يا در اوائل خلافت منصور ۱۳۷ ـ ۱۵۸ به وسيله يكي از اين دو خليفه و يا به وسيله بني الحسن و شيعيان مدينه و يا هماهنگي هر دو جناح با اهداف مختلف صورت گرفته است. در سالهاي ۱۷۰ ـ ۱۹۳ هارون الرشيد به اين حرم توجّه و در تعمير آن نقش داشته است. در قرن پنجم به دستور مجد الملك قبّه اي براي حرم امامان بقيع ساخته مي شود. كه توجّه مورخان و جهانگردان را به خود جلب مي نمود. مجد الملك ابو الفضل اسعد بن محمّد بن موسي البراوستاني القمي وزير بركيارق از سلاطين سلجوقي است. اوّلين تعمير حرم بقيع در سال ۱۵۱۹ ه‍ مستر شد به دستور مسترشد بالله خليفه عبّاسي انجام گرفت. دوّمين تعمير در سالهاي ۶۲۳ و ۶۴۰ به وسيله مستنصر بالله خليفه ديگر عبّاسي صورت گرفت. تعمير سوّم در اوائل قرن سيزدهم هجري به دستور سلطان محمود عثماني صورت گرفته است.  
[[پرونده:تصویری از قبرستان بقیع پیش از تخریب.jpg|بندانگشتی|تصویری از قبرستان بقیع پیش از تخریب]]
قبر امامان مدفون در بقیع ـ [[امام حسن(ع)]]، امام سجاد(ع)، [[امام باقر(ع)]]، امام صادق(ع)- خانه‌ای متعلق به عقیل بن ابی‌طالب بوده است.<ref>نجمی، محمدصادق، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش، ص۶۶-۶۸.</ref> گفته شده که [[امام سجاد(ع)]] این خانه را در سال ۶۵ق تعمیر کرده است.<ref>مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة، بیروت،‌ دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۳۴۴-۳۴۵.</ref> تبدیل خانه عقیل به حرم و زیارتگاه عمومی در دوران خلافت سفاح عباسی (۱۳۲–۱۳۶ق) یا در اوائل خلافت منصور عباسی (۱۳۷–۱۵۸ق) به‌وسیله یکی از این دو خلیفه یا به‌وسیله بنی‌الحسن و شیعیان مدینه یا با هماهنگی هر دو گروه با اهداف مختلف صورت گرفته است.<ref>نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۸۷.</ref> در سال‌های ۱۷۰ق تا ۱۹۳ق هارون الرشید به این حرم توجه کرد و برای تعمیر آن کوشید.<ref>نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۸۸.</ref>
 
در قرن پنجم، به دستور مجدالملک قبه‌ای برای حرم امامان بقیع ساخته شد که توجه مورخان و جهانگردان را به خود جلب می‌نمود. مجدالملک ابوالفضل اسعد بن محمد بن موسی البراوستانی القمی وزیر برکیارق از سلاطین سلجوقی است.<ref>نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۸۸-۹۰.</ref> اولین تعمیر حرم بقیع، در سال ۵۱۹ق به‌دستور المسترشد بالله، بیست و نهمین خلیفه [[بنی‌عباس|عباسی]]، انجام گرفت.<ref>سمهودی، علی بن عبدالله، وفاء الوفاء بأخبار دار المصطفی، تحقیق خالد عبدالغنی محفوظ، بیروت، دار الکتب العلمية، ۲۰۰۶م، ج۳، ص۱۰۰.</ref> دومین تعمیر، در سال‌های ۶۲۳ق و ۶۴۰ق به‌وسیله المستنصر بالله، خلیفه دیگر عباسی، صورت گرفت.<ref>سمهودی، وفاء الوفاء، ج۳، ص۱۰۰.</ref> تعمیر سوم در اوائل قرن سیزدهم هجری به‌دستور سلطان محمود عثمانی صورت گرفته است.<ref>نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۹۶-۹۷.</ref>


در قرن چهاردهم (۱۳۴۴ ه‍.ق) خاندان سعودي با پشتوانه عقايد وهّابيّت ساختمان قبور امامان بقيع و ديگر آثار باقي مانده از اهل بيت و مرقد حضرت حمزه و بيت الاحزان حضرت فاطمه را خراب كردند.<ref>نجمي، محمد صادق، تاريخ حرم ائمه بقيع، تهران، مشعر، ۱۳۸۰، صص ۸۱ ـ ۹۶.</ref>  
در قرن چهاردهم (۱۳۴۴ق)، خاندان سعودی با اتکا به عقاید [[وهابیت]] درباره زیارت اموات ساختمان قبور امامان بقیع(ع) و دیگر آثار باقی‌مانده از [[اهل‌بیت(ع)]] و مرقد حضرت حمزه و [[بیت الاحزان]] متعلق به [[حضرت فاطمه(س)]] را خراب کردند.<ref>نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۵۱.</ref>


== حرم امام حسین(ع) ==
== حرم امام حسین(ع) ==
پس از واقعه عاشورا قبيله بني اسد بدن مبارک امام حسين(ع) را به خاك سپردند و مسجدي نيز در كنار قبر بنا كردند. بعد از مدّتي مختار بن ابو عبيده ثقفي بنايي بر روي قبر بر پا نمود. اين مسجد تا زمان هارون الرشيد وجود داشت و هارون آن را خراب كرد و آثار قبر را محو كرد. دوّمين بار در سال ۱۹۳ به دستور هارون و به گمان عدّه اي به دست مأمون بعد از اين تاريخ بناي جديدي احداث شد. در زمان مأمون براي مرقد شريف بناي بلندي بر پا گرديد كه تا سال ۲۳۲ باقي بود. از سال ۲۳۲ تا ۲۴۷ در مدّت پانزده سال، چهار مرتبه بناي حرم به دستور متوكل عبّاسي تخريب و روي آن كشاورزي كردند. پس از به خلافت رسيدن منتصر عبّاسي در سال ۲۴۷ سوّمين بنا روي قبر ساخته شد. در ذي حجّه ۲۷۳ بناي ساخته شده توسط منتصر فرو ريخت. قبر شريف امام حسين ) در ظاهر به مدّت ده سال بدون سقف بود. در سال ۲۸۳ محمد بن زيد بن حسن ملقب به داعي صغير ـ حاكم علويان طبرستان در زمان معتضد عبّاسي ـ آن را تجديد بنا كرد.  
[[پرونده:تصویری قدیمی از حرم امام حسین(ع).jpg|بندانگشتی|تصویری قدیمی از حرم امام حسین(ع)]]
پس از واقعه عاشورا، قبیله بنی‌اسد بدن [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] را به خاک سپردند و مسجدی در کنار قبر امام(ع) بنا کردند. بعد از مدتی مختار بن ابوعبیده ثقفی بنایی بر روی قبر بر پا نمود.<ref>کلیددار، عبدالجواد، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ترجمه مسلم صاحبی، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۳ش، ص۲۰۹.</ref> این مسجد و قبر امام حسین(ع) تا زمان هارون الرشید برپا بود، ولی هارون آن را خراب کرد و آثار قبر را محو کرد.<ref>کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۲۱۱.</ref>


در سال ۳۶۹ در زمان طائع خليفه عبّاسي توسط سلطان عضد الدوله پنجمين بناي مرقد مقدس ساخته شد. در سال ۴۰۷ حريق وحشتناكي نيمه شب ماه ربيع الاوّل حرم را فرا گرفت. ابن سهلان رامهرمزي وزير سلطان آل بويه در ماه ربيع الثاني به وزارت رسيد و ديوار خارجي را تجديد بنا كرد و بناي تازه اي بهتر از پيش بر روي قبر مطهر ساخت. بناي آل بويه بيش از سيصد و شصت سال عمر كرد و شاهد سقوط دولت عبّاسي و تشكيل دولت مغولي ايلخاني و آل جلاير در عراق بود. بناي عمارت موجود فعلي در زمان سلطان اويس پسر شيخ حسن جلايري اتمام يافته است و بعد از او پسرانش امور باقي مانده را تكميل كردند. يعني بناي فعلي از سال ۷۶۷ تا ۷۶۸ ساخته و تكميل شده است.  
دومین بار، در سال ۱۹۳ق به دستور هارون، و به گمان عده‌ای به دست مأمون، بنای جدیدی بر قبر امام(ع) احداث شد. در زمان مأمون برای مرقد امام(ع) بنای بلندی بر پا شد که تا سال ۲۳۲ق باقی بود. از سال ۲۳۲ق تا ۲۴۷ق، در مدت پانزده سال، چهار مرتبه بنای حرم به دستور متوکل عباسی تخریب و روی زمین آن کشاورزی کردند.<ref>کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۲۱۳-۲۱۵.</ref>


از سال ۹۱۴ ـ ۹۳۲ عراق به سلطه حكومت صفوي در آمد لذا به دستور شاه اسماعيل اصلاحات و تزيينات و تعميراتي در حرم مقدس امام حسين(ع) انجام شد. در سال ۹۴۱ عراق دوباره به دست عثماني ها افتاد و سلطان سليمان قانوني در رقابت با پادشاهان صفوي به عتبات عاليات خدمت هاي زيادي كرد و با ايجاد سدّي شهر كربلا را از خطر سيل نجات داد كه اين سدّ تا امروز هم به نام سدّ سليمانيّه معروف است. از سال ۹۳۰ ـ ۹۸۴ شاه طهماسب صفوي چندين بار تعميراتي را در حرم امام حسين(ع) انجام داد. از سال ۹۹۶ ـ ۱۰۳۸ شاه عبّاس كبير براي صندوق قبر شريف شبكه ساخت. بعد از صفويه حكومت افشاريان خصوصاً نادرشاه با دست يابي به غنايم هندوستان در مرمّت و نگهداري و تزيين حرم بسيار كوشيد. براي اوّلين بار در حكومت قاجاريّه گنبد حرم طلا كاري شد چنانكه در عرض شصت و پنج سال اوّل حكومت قاجاريان گنبد حرم سه مرتبه طلا كاري شد. بعد از فروپاشي عثماني و تشكيل عراق در سال ۱۳۵۸ هجري قمري سلطان سيّد طاهر سيف الدين گنبد و دو مناره حرم را با طلاي هندوستان دوباره طلاكاري كرد.<ref>كليد دار، دكتر محمّد جواد، تاريخ كربلا و حاير حسين، ترجمه صدر هاشمي، محمّد اصفهان، بي نا، ۱۳۳۷ ش، صص ۱۰۹ ـ ۱۹۸.</ref>  
پس از به خلافت رسیدن منتصر عباسی در سال ۲۴۷ق، سومین بنا بر روی [[حرم امام حسین(ع)|قبر امام حسین(ع)]] ساخته شد. در ذی‌الحجّه ۲۷۳ق بنای ساخته‌شده توسط منتصر فرو ریخت و قبر امام حسین(ع) به‌مدت ده سال بدون سقف بود. در سال ۲۸۳ق محمد بن زید بن حسن، ملقب به داعی صغیر  حاکم علویان طبرستان، مقارن با دوره خلافت معتضد عباسی آن را تجدید بنا کرد.<ref>کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۲۱۷-۲۲۱.</ref>


== حرم امام کاظم(ع) و امام جواد(ع) ==
در سال ۳۶۹ق در زمان طائع خلیفه عباسی، سلطان عضدالدوله دیلمی پنجمین بنای مرقد امام حسین(ع) ساخت. در سال ۴۰۷ق آتش سوزی بزرگی نیمه شبی از ماه ربیع الاول حرم امام حسین(ع) را فرا گرفت که باعث تخریب قسمت‌های زیادی از حرم شد. ابن‌سهلان رامهرمزی، وزیر سلطان آل‌بویه، در ماه ربیع الثانی به وزارت رسید و دستور داد دیوار خارجی حرم تجدید بنا شود و بنای تازه‌ای بهتر از بنای پیشین بر روی قبر امام(ع) ساخته شود. این بیش از سیصد و شصت سال عمر کرد.<ref>کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۲۲۵-۲۳۸.</ref> بنای عمارت موجود در زمان سلطان اویس پسر شیخ حسن جلایری اتمام یافته است و بعد از او پسرانش امور باقی مانده را تکمیل کردند؛ یعنی بنای فعلی از سال ۷۶۷ق تا ۷۶۸ق ساخته و تکمیل شده است.<ref>کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۳۳۳.</ref>
در ۲۵ رجب سال ۱۸۳ هجري قمري امام موسي الكاظم(ع) به شهادت رسيد و پيكر پاكش به مقابر قريش در حاشيه بغداد حمل و در آنجا دفن گرديد. در آخر ذي القعده سال ۲۲۰ امام جواد(ع) نیز به شهادت رسيد و در كنار تربت جدّش موسي بن جعفر(ع) دفن گرديد. بعد از دفن امام جواد(ع) به مرور زمان بنايي بر قبر شريف آن دو امام ساخته شد و از اطراف به زيارت آن مي رفتند به گونه اي كه تا سال ۲۸۶ حرم كاظمين بنايي مخصوص داشته است. در كتب تاريخي مربوط به دوران قبل از آل بويه عبارت «تربت ابن ابراهيم موسي» به چشم مي خورد و از اين عبارت چنين استفاده مي شود كه در آنجا گنبدي بوده كه شامل هر دو قبر شريف بوده است، چون تربت بر قبري گفته مي شود كه گنبد داشته باشد. در سال ۳۳۴ مغز الدوله آل بويه بغداد را به تصرف خود در مي آورد و در سال ۳۳۶ دستور مي دهد حرم كاظمين را تجديد بنا كنند. وي ساختمان تازه اي ساخت و ضريح و دو گنبد از چوب ساج روي آن دو قبر بنا كرد. در سال ۴۴۳ حرم كاظمين غارت و به آتش كشيده شد و ضريح و گنبدهاي حرم در آتش سوخت. در سال ۴۴۴ بساسيري و ملك رحيم به كمك هم اقدام به بازسازي و تجديد بناي آن كردند. در سال ۴۹۰ مجد الملك ابوالفضل براوستاني قمي دستور تعمير و باز سازي حرم را صادر كرد و دو گلدسته براي آن ساخته شد و همچنين گنبد حرم كاشي كاري و خاتم كاري گرديد. در سال ۵۷۵ الناصر دين الله عبّاسي گلدسته هاي متعددي را براي حرم كاظمين ساخت. در سال ۶۲۳ مستنصر عبّاسي تالار حرم را توسعه داد. در محرم سال ۶۵۶ بغداد توسط مغول اشغال شد در اثر اين اشغال حرم كاظمين در آتش سوخت. امير قراتاي به بغداد وارد شد و عماد الدين عمر بن محمّد قزويني را به قائم مقامي انتخاب كرد، وي نيز شهاب الدين علي بن عبدالله را به سمت رياست اوقاف تعيين نموده و دستور بازسازي مسجد جامع و حرم امام كاظم و امام جواد(ع) را به وي داد.  


در سال ۷۶۹ سلطان اويس جلايري اقدام به تعمير حرم نمود و دو گنبد و دو مناره ساخت. در سال ۹۱۴ شاه اسماعيل وارد بغداد شد و دوران تركمن ها پايان يافت. شاه اسماعيل دستور تخريب ساختمان و بناي قبلي حرم و تجديد دوباره آن را صادر كرد. اسكلت امروزين حرم و روضه منوره و رواقها و دو گنبد و دو صندوق و گلدسته هاي امروزين حرم كاظمين از آثار دوران صفويه است.<ref>آل ياسين، شيخ محمّد، تاريخ حرم كاظمين، ترجمه اكبري، غلامرضا، مشهد، كنگره جهاني امام رضا، ۱۳۷۱، صص ۱۹ ـ ۶۳.</ref>  
از سال ۹۱۴ق تا ۹۳۲ق عراق زیر سلطه [[صفویه|حکومت صفوی]] درآمد. در این دوران، به دستور شاه اسماعیل صفوی اصلاحات، تزیینات و تعمیراتی در حرم امام حسین(ع) انجام شد. از سال ۹۳۰ق تا ۹۸۴ق شاه طهماسب صفوی چندین بار تعمیراتی در [[حرم امام حسین(ع)]] انجام داد. از سال ۹۹۶ق تا ۱۰۳۸ق، شاه عباس  اول برای صندوق قبر امام(ع) ضریحی ساخت. بعد از صفویه، حکومت افشاریان خصوصاً نادرشاه در مرمت، نگهداری و تزیین حرم بسیار کوشید. برای اولین بار، در حکومت قاجاریه گنبد حرم طلاکاری شد. بعد از فروپاشی عثمانی و تشکیل عراق جدید، در سال ۱۳۵۸ق سلطان سیّد طاهر سیف‌الدین گنبد و دو مناره حرم را با طلای هندوستان دوباره طلاکاری کرد.<ref>کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۳۳۳-۳۵۷.</ref>


== حرم امام رضا(ع) ==
== حرم امام کاظم(ع) و امام جواد(ع) ==
قريب به چهار صد سال بر قبر حضرت امام رضا(ع) عمارتي لايق نبود و اندك بنايي كه بود از ساخته‌هاي حُميد بن قحطبه طائي حاكم توس در زمان هارون الرشيد بود. وقتي هارون مُرد او را در همان خانه حُميد دفن كردند و بعد از آن حضرت رضا(ع) را در آن مدفون ساختند. تا چهار صد سال مرقد امام در خارج از شهر توس در اراضي سناباد بدون خانه و مكان و اجتماع و زائر و بدون خادم و فراش و دربان بود. در سال ۵۱۲ يا ۵۱۵ و در دوران حكومت سلجوقيان بناي جديد و گنبدي بر روي مرقد امام رضا(ع) ساخته مي شود كه به امر سلطان سنجر سلجوقي و به سرپرستي شريف الدّين ابو طاهر قمي و به مباشرت ابوالقاسم احمد بن علي بن احمد علوي از نقيبان ناحيه توس انجام گرفته است.  
[[پرونده:تصویری قدیمی از حرم کاظمین(ع).jpg|بندانگشتی|تصویری قدیمی از حرم کاظمین(ع)]]
در ۲۵ رجب سال ۱۸۳ق، [[امام کاظم(ع)]] به شهادت رسید و پیکرش در مقابر قریش، در حاشیه [[بغداد]]، دفن گردید. در آخر ذی‌القعده سال ۲۲۰ق، [[امام جواد(ع)]] نیز به شهادت رسید و در کنار تربت جدش دفن گردید.<ref>حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م، ج۵، ص۱۶۳.</ref> بعد از دفن امام جواد(ع)، به مرور زمان بنایی بر قبر آن دو امام(ع) ساخته شد و مردم از اطراف به زیارت آن می‌رفتند به‌گونه‌ای که تا سال ۲۸۶ق [[حرم کاظمین(ع)]] بنایی مخصوص داشته است.<ref>آل یاسین، محمدحسن، تاریخ المشهد الکاظمی، الامانه العامه للعتبة الکاظمیة المقدسه، ۱۴۳۵ق، ص۲۴.</ref>


بعد از حمله مغول خساراتي به حرم رضوي وارد مي شود كه اندك بوده است. خرابيهاي حمله مغول در دوران حكومت سلطان محمّد خدابنده (الجاتيو) از سلاطين ايلخاني مرمّت شد. گنبد امام رضا(ع) تا سال ۹۳۳ كاشي كاري بوده است و در اين سال شاه طهماسب اوّل بدون آنكه تغييري در قسمتهاي اصلي بنا ايجاد شود دستور داد تا كاشيهاي گنبد را تبديل به خشتهاي طلا نمايند. خشتهاي طلا در هجوم عبد المؤمن خان ازبك به يغما برده شد، لذا براي بار دوّم در سال ۱۰۱۰ ه‍.ق به دستور شاه عبّاس كبير با خشت زر تزيين شد. در سال ۱۰۶۸ در اثر زلزله شديدي، شكاف در گنبد پيدا شد كه به دستور شاه سليمان صفوي، مرمّت و طلاكاري شد.<ref>قصّابيان، محمّد رضا ، تاريخ مشهد، مشهد، انصار، ۱۳۷۷، صص ۲۴۲ ـ ۲۴۴.</ref>  
در سال ۳۳۴ق، عزالدوله آل‌بویه بغداد را به تصرف خود در آورد و در سال ۳۳۶ق دستور داد تا حرم کاظمین(ع) را تجدید بنا کنند. او ساختمان تازه‌ای برای حرم ساخت و ضریح و دو گنبد از چوب ساج روی آن دو قبر بنا کرد.<ref>ایزدی، حسین، «تاریخچه حرم کاظمین» مجموعه مقالات همایش سیره و زمانه حضرت امام موسی کاظم(ع)، قم، انجمن تاریخ‌پژوهان حوزه علمیه قم، ۱۳۹۲ش، ص۵۴۸.</ref>  


==حرم امام هادی(ع) و امام عسکری(ع) ==
در سال ۴۴۳ق، حرم کاظمین غارت و به آتش کشیده شد و ضریح و گنبدهای حرم در آتش سوخت. در سال ۴۴۴ق، ارسلان بساسیری اقدام به بازسازی و تجدید بنای آن کرد.<ref>آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۲۹-۳۹.</ref> در سال ۴۹۰ق، مجدالملک ابوالفضل براوستانی قمی، وزیر برکیارق سلجوقی، دستور تعمیر و باز سازی حرم را صادر کرد و دو گلدسته برای آن ساخت و گنبد حرم کاشی‌کاری و خاتم‌کاری کرد.<ref>آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۳۰.</ref> در سال ۵۷۵ق، ناصر عباسی گلدسته‌های متعددی برای حرم کاظمین ساخت.<ref>آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۳۹.</ref>


امام هادي(ع) خانه اي از دليل بن يعقوب نصراني خريد و وقتي امام به شهادت رسيد در وسط همان خانه دفن گرديد. بعد از شهادت امام حسن عسكري(ع) ايشان نيز در كنار پدر بزرگوارش دفن گرديد. اين خانه آباد و بزرگ بود و تا دوره خلافت المعتضد عبّاسي بر جاي بود. در اين دوره بر ديوار خانه پنجره اي نصب كردند كه بر خيابان اشراف داشت و مردم امام هادي و امام حسن عسكري(ع) را از پنجره زيارت مي كردند. اين اوضاع تا سال ۳۲۸ ادامه داشت تا اينكه سامرا و محله عسكر خالي از سكنه شد چرا كه دوباره بغداد به پايتختي انتخاب شده بود. در سال ۳۳۳ توسط دولت آل حمدان اوّلين قبّه بر قبر شريف عسكريين بنا شد.  
در محرم سال ۶۵۶، بغداد توسط سپاه مغول اشغال شد و در اثر این اشغال حرم کاظمین در آتش سوخت.<ref>آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۴۵.</ref> با تسلط سپاه مغول، امیر قراتای به بغداد وارد شد و عماد‌الدین عمر بن محمد قزوینی را به قائم مقامی انتخاب کرد و او دستور بازسازی مسجد جامع و حرم امام کاظم و امام جواد(ع) را صادر کرد.<ref>آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۴۵-۴۶.</ref>


در سال ۳۳۷ عمارت جديدي توسط سلطان احمد معز الدوله سوّمين سلطان آل بويه بنا شد و سامراء دوباره مسكوني گرديد. معز الدوله ضريحي از چوب براي قبر امام هادي و امام عسكري(ع) ساخت و براي حرم هداياي زيادي بخشيده و خادم و صاحب براي آن تعيين كرد.  
در سال ۷۶۹ق، سلطان اویس جلایری اقدام به تعمیر حرم نمود و دو گنبد و دو مناره برای آن ساخت.<ref>ایزدی، «تاریخچه حرم کاظمین» ص۵۵۱.</ref> در سال ۹۱۴ق، شاه اسماعیل دستور تخریب ساختمان قبلی حرم و تجدید دوباره آن را صادر کرد. ساختمان امروزی حرم شامل روضه، رواق‌ها، دو گنبد، دو صندوق و گلدسته‌ها از آثار [[صفویه|دوران صفویه]] است.<ref>آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۵۰-۵۳.</ref> دیگر شاهان صفوی و برخی شاهان قاجار در تعمیر و توسعه حرم کاظمین کوشیدند.<ref>ایزدی، «تاریخچه حرم کاظمین»، ص۵۵۵.</ref>


در سال ۳۶۸ امير عضد الدوله دستور به بازسازي روضه مباركه با چوبهاي محكم از ساج داد و صحن شريف را توسعه داد. در سال ۳۴۵ براي پنجمين بار امير ارسلان بساسيري امر به باز سازي حرم عسكريين داد و دو ضريح براي بارگاه آنها ساخت. در سال ۳۹۵ حرم مبارك توسط سلطان بركيارق سلجوقي تعمير شد و درهايي با چوب گرانقيمت براي حرم درست شد و صحن حرم و رواقها توسعه يافتند.  
== حرم امام رضا(ع) ==
 
[[پرونده:تصویری قدیمی از حرم امام رضا(ع).jpg|بندانگشتی|تصویری قدیمی از حرم امام رضا(ع)]]
در سال ۶۰۶ ناصر عبّاسي قبّه و مأذنه هاي حرم را تعمير و روضه شريف را تزيين كرد. در سال ۶۴۰ در دوره مستنصر عبّاسي و سرپرستي احمد بن طاووس بر حرم شريف آتشي در افتاد و ضريح امام هادي و امام حسن عسكري(ع) در آتش سوخت. خليفه اقدام به بازسازي مشهد مقدس و ضريح شريف دو امام كرد. در سال ۷۵۰ ابو اويس حسن جلايري ضريح امامان حرم سامرا را تزيين و گنبدي براي حرم قرار داد.
قریب به چهارصدسال بر قبر امام رضا(ع) عمارتی قابل توجه ساخته نشده بود و بنای ساده‌ای که ساخته شده بود حاصل کار حُمید بن قحطبه طائی، حاکم توس در زمان هارون الرشید، بود. وقتی هارون مُرد او را در همان خانه حُمید دفن کردند و بعد از شهادت [[امام رضا(ع)]] او نیز در آن خانه مدفون شد. تا چهارصد سال مرقد امام در خارج از شهر توس در اراضی سناباد بدون ساختمان قابل توجه و مکان اجتماع و بدون خادم، فراش و دربان بود. در سال ۵۱۲ق یا ۵۱۵ق و در دوران حکومت سلجوقیان، بنای جدیدی شامل گنبد بر روی [[حرم امام رضا(ع)|مرقد امام رضا(ع)]] ساخته شد. این ساختمان به امر سلطان سنجر سلجوقی و به سرپرستی شریف‌الدین ابوطاهر قمی و به مباشرت نقیب سادات ناحیه توس انجام گرفته است.<ref>قصابیان، محمدرضا، تاریخ مشهد، مشهد، انتشارات انصار، ۱۳۷۷ش، ص ۲۴۲–۲۴۴.</ref>
 
در سال ۱۱۰۶ حريق ديگري در حرم سامرا افتاد و به دستور سلطان حسين آخرين پادشاه صفوي حرم تجديد بنا شد و ضريح مشبكي را به همراه صندوقهايي براي قبرهاي مبارك ساختند كه اين آثار تاكنون باقي مانده اند. در سال ۱۲۰۰ احمد خان دنبلي از حاكمان آذربايجان روضه شريف و سرداب را تعمير كرد و صحن‌ها و رواقهاي جديدي ساخت. احمد خان دستور داد كه روضه و سرداب و ايوان و رواقها و صحن حرم به شيوه و ترتيب بناء نجف اشرف ساخته شوند. لذا بهترين اساتيد و مهندسين و بنّاها را از ايران به عراق فرا خواند. در سال ۱۲۲۵ امير حسين قلي خان پسر احمد خان كارهاي ناقص پدر را تكميل كرد.<ref>محلاّتي، ذبيح الله، تاريخ سامرّا، تهران، اسلاميّه، ۱۳۸۸ ه‍.ق، ج۱، صص ۲۵۳ ـ ۳۲۵.</ref> در قضيه اخير (۱۳۷۵ ش) حرم شريف توسط تروريستهايي كه از سوي (آمريكا و انگليس) اشغالگران حمايت مي‌شدند بوسيله بمب گذاري تخريب شده و گنبد و بارگاههاي اين حرم شريف منهدم گرديده كه توسط شيعيان بزودي بهتر و باشكوه‌تر از دوره‌هاي قبل تعمير خواهد شد به ياري خداوند متعال در اين عمليات تخريبي دست سه گروه بيشتر نمايان است كه عبارت از صهيونيستها و وهابيان و بعثي‌هاي باقي مانده از حكومت صدام هستند به يقين اين بارگاه دوباره سر به آسمان برخواهد افراشت و نام ائمه هميشه جاويد است ولي نام سيه رويان تبهكار به ننگي و خيانت شناخته شده و عذات الهي آنها را فراخواهد گرفت.


درباره تاريخ احداث و تعمير حرمهاي شريف پيامبر و اهل بيت به صورت جمعي كتابي وجود ندارد بلكه بايد به تاريخ شهرهايي كه اين پاكان در آن دفن شده اند مراجعه كرد.
بعد از حمله مغول خساراتی به حرم رضوی وارد شد که به نقل از منابع اندک بوده است. خرابی‌های حمله مغول در دوران حکومت سلطان محمد خدابنده (الجاتیو)، از سلاطین ایلخانی، مرمت شد. گنبد حرم امام رضا(ع) تا سال ۹۳۳ق کاشی‌کاری بوده است. در این سال، شاه طهماسب اول، دستور داد تا کاشی‌های گنبد را تبدیل به خشت‌های طلا کنند. خشت‌های طلا در هجوم عبدالمؤمن‌خان ازبک به‌یغما برده شد، به همین دلیل، برای بار دوم در سال ۱۰۱۰ق به دستور شاه عباس اول گنبد طلاکاری شد. در سال ۱۰۶۸ق در اثر زلزله‌ای شدید، شکافی در گنبد پیدا شد که به دستور شاه سلیمان صفوی، مرمّت و طلاکاری شد.<ref>قصابیان، تاریخ مشهد، ص ۲۴۲–۲۴۴.</ref>


== مطالعهٔ بیشتر ==
حرم امام رضا(ع) در دوره‌های بعدی توسعه یافت و بارها قسمت‌های مختلف آن تعمیر و اصلاح شد. از جمله به صحن‌ها، گلدسته‌ها و گنبدهای آن افزوده شد. طلاکاری گنبد اصلی و منارهای آن نیز چندین بار تجدید شد.<ref>سجادی، صادق، «آستان قدس رضوی» در دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۱، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۶۹ش. ج ۱، ص۳۴۳-۳۴۴.</ref>
۱. تعمير و توسعه مسجد شريف نبوي، ناجي محمّد حسن عبد القادر الانصاري


۲. نجف اشرف در ادوار زمان، محقق ورسي
== حرم امام هادی(ع) و امام عسکری(ع) ==
[[پرونده:تصویری قدیمی از حرم عسکریین(ع).jpg|بندانگشتی|تصویری قدیمی از حرم عسکریین(ع)]]
[[امام هادی(ع)]] پس از شهادت در وسط خانه خود دفن شد. بعد از شهادت [[امام حسن عسکری(ع)]]، او نیز در کنار پدرش دفن شد. این خانه آباد و بزرگ بود و تا دوره خلافت المعتضد عباسی بر جای بود. در این دوره بر دیوار خانه پنجره‌ای نصب کردند که بر خیابان اشراف داشت و مردم امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) را از طریق آن [[زیارت]] می‌کردند. این اوضاع تا سال ۳۲۸ق ادامه داشت تا اینکه سامرا و محله عسکر خالی از سکنه شد؛ زیرا دوباره بغداد به پایتختی انتخاب شده بود. در سال ۳۳۳ق دولت آل‌حمدان گنبدی بر قبر عسکریین بنا کرد.<ref>محلاتی، ذبیح‌الله، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، قم، المکتبة الحيدرية، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۱۳-۳۱۸.</ref>


۳. تاريخ حرم ائمه بقيع، محمد صادق نجمي
در سال ۳۳۷ق، عمارت جدیدی برای [[حرم عسکریین(ع)]] توسط معزالدوله احمد، سومین سلطان آل‌بویه، بنا شد. معزالدوله ضریحی از چوب برای قبر امام هادی و امام عسکری(ع) ساخت و به حرم هدایای زیادی بخشید و خادم و مسئول برای آن تعیین کرد. در سال ۳۶۸ق، عضدالدوله دیلمی دستور بازسازی روضه عسکریین را با چوب‌های محکم ساج داد. در دوره او، صحن حرم توسعه داده شد.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۲۱-۳۲۵.</ref> در سال ۳۴۵ق برای پنجمین‌بار ارسلان بساسیری امر به بازسازی حرم عسکریین را داد و دو ضریح برای آن ساخت.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۴۴-۳۴۵.</ref> در سال ۳۹۵ق، حرم توسط سلطان برکیارق سلجوقی تعمیر شد و درهایی با چوب گرانقیمت برای آن ساخته شد و صحن حرم و رواق‌ها توسعه یافتند.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۴۷-۳۴۹.</ref>


۴. تاريخ كربلا و حاير حسين، محمّد جواد كليد دار
در سال ۶۰۶ق ناصر عباسی گنبد و گلدسته‌های حرم را تعمیر و روضه را تزیین کرد.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۵۰.</ref> در سال ۶۴۰ در دوره مستنصر عباسی، حرم دچار آتش‌سوزی شد و ضریح عسکریین(ع) در آتش سوخت که خلیفه اقدام به بازسازی آن کرد.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۶۵-۳۶۶.</ref> در سال ۷۵۰ ابو اویس حسن جلایری ضریح عسکریین(ع) را تزیین و گنبدی برای حرم قرار داد.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۷۷.</ref>


۵. تاريخ حرم كاظمين، شيخ محمّد آل ياسين
در سال ۱۱۰۶ق، آتش‌سوزی دیگری در حرم سامرا رخ داد و به دستور سلطان حسین، آخرین پادشاه [[صفویه|صفوی]]، حرم تجدید بنا شد و ضریح مشبکی، به‌همراه صندوق‌هایی برای قبرهای عسکریین(ع) ساخته شد.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۷۹-۳۸۰.</ref> در سال ۱۲۰۰ق احمدخان دنبلی از حاکمان آذربایجان روضه و سرداب حرم را تعمیر کرد و صحن‌ها و رواق‌های جدیدی برای آن ساخت. در سال ۱۲۲۵ق امیر حسین‌قلی‌خان پسر احمدخان کارهای ناقص پدر را تکمیل کرد.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۸۶-۳۸۸.</ref> در ۲۳ محرم سال ۱۴۲۷ق مقارن با ۳ اسفند ۱۳۸۴ش، تروریست‌های وابسته به القاعده حرم عسکریین را منفجر کردند. پس از تخریب، دولت عراق مسئولیت بازسازی حرم را به ستاد بازسازی عتبات عالیات ایران واگذار كرد که در سال ۱۳۹۴ش کار بازسازی به پایان رسید.<ref>«[https://www.ilna.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C-5/300946-%D8%B9%D9%85%D9%84%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%B3%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%DA%AF%D9%86%D8%A8%D8%AF-%D8%AD%D8%B1%D9%85-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%B9%D8%B3%DA%A9%D8%B1%DB%8C%DB%8C%D9%86-%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%86-%DB%8C%D8%A7%D9%81%D8%AA عملیات بازسازی گنبد حرم امامین عسکریین پایان یافت]»، خبرگزاری ایلنا، تاریخ درج: ۷ شهریور ۱۳۹۴ش، تاریخ بازدید: ۲۹ مهر ۱۴۰۲ش.</ref>


۶. تاريخ مشهد، از محمّد رضا قصّابيان.
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی =تاریخ
  | شاخه فرعی۱ =  
  | شاخه فرعی۱ =تاریخ و سیره معصومان
  | شاخه فرعی۲ =  
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۳ =  
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =شد
  | تیترها =  
  | تیترها =شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =ج
  | کیفیت =  
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
۶٬۸۱۴

ویرایش