سپردن توشه آخرت به مستمند: تفاوت میان نسخه‌ها

منظور از این جمله امام علی (ع) در نامه ۳۱ نهج البلاغه که می‌فرماید: «اگر مستمندی را دیدی که توشه‌ات را تا قیامت می‌برد و فردا که به آن نیاز داری به تو بازمی‌گرداند، کمک او را غنیمت شمار» چیست؟

'''زاد و توشه سفر آخرت''' در نامه [[امام علی(ع)]] به [[امام حسن(ع)]] بیان شده است. امام در این نامه اشاره به کمک گرفتن در حمل توشه [[آخرت]] نموده است. مراد از این کمک گرفتن، [[صدقه دادن]] و [[انفاق در راه خدا]] است که می‌تواند کمکی در حمل کردن زاد و توشه در آخرت باشد.

==نامه ۳۱ نهج‌البلاغه==

برای به دست آوردن پاسخ، بهتر است فرازهای کوتاهی از قبل و بعد جمله‌ای که در سؤال مطرح شده از سخنان امام علی(ع) در نامه ۳۱ [[نهج‌البلاغه]] بیان شود.

 

امام خطاب به امام حسن(ع) می‌فرماید: «بدان! راهی پرمشقت و بس طولانی در پیش داری، و در این راه بدون کوشش بایسته، و تلاش فراوان، و اندازه‌گیری زاد و توشه و سبک کردن بار گناه، موفق نخواهی بود. بیش از تحمل خود بار مسئولیت‌ها را بر دوش منه، که سنگینی آن بر تو عذاب‌آور است. اگر مستمندی را دیدی که توشه‌ات را تا قیامت می‌برد و فردا که به آن نیاز داری به تو بازمی‌گرداند، کمک او را غنیمت بشمار، و زاد و توشه را بر دوش او بگذار، و اگر قدرت مالی داری بیشتر انفاق کن و همراه او بفرست؛ زیرا ممکن است روزی در رستاخیز در جستجوی چنین فردی باشی و او را نیابی … بدان که در پیش روی تو، گردنه‌های صعب‌العبوری وجود دارد که حال سبک‌باران به مراتب بهتر از سنگین‌باران است و آن که کُند روَد، حالش بدتر از شتاب گیرنده است و سرانجام حرکت، بهشت یا دوزخ خواهد بود. پس برای خویش قبل از رسیدن به آخرت وسایلی مهیا ساز و جایگاه خود را پیش از آمدنت آماده کن، زیرا پس از مرگ، عذری پذیرفته نمی‌شود و راه بازگشتی وجود ندارد.»<ref>نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی، ن۳۱.</ref>

 

 

 

مقصود از تعابیر به کار رفته در سخنان امام این است که انفاق در راه خدا و کمک به نیازمندان در دنیا در حقیقت پس‌اندازی است که به هنگام نیازمندی انسان در روز قیامت، به وی بازخواهد گشت و کفاره گناهان او خواهد شد و سختی‌های راه رسیدن به [[بهشت]] را بر وی آسان خواهد ساخت؛ بنابراین باید فرصت‌های موجود را مغتنم شمرد و برای تهیه توشه سفر آخرت کوشش نمود.

 

== برای مطالعه بیشتر ==

 

 

  | بازبینی =

  | کیفیت =ج