سپردن توشه آخرت به مستمند: تفاوت میان نسخه‌ها

برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
خط ۹: خط ۹:
امام علی(ع) خطاب به امام حسن(ع):  
امام علی(ع) خطاب به امام حسن(ع):  
{{عربی بزرگ|«اگر مستمندی را دیدی که توشه‌ات را تا قیامت می‌برد و فردا که به آن نیاز داری به تو بازمی‌گرداند، کمک او را غنیمت بشمار، و زاد و توشه را بر دوش او بگذار، و اگر قدرت مالی داری بیشتر انفاق کن و همراه او بفرست؛ زیرا ممکن است روزی در رستاخیز در جستجوی چنین فردی باشی و او را نیابی».<ref>نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی، ن۳۱.</ref>}}
{{عربی بزرگ|«اگر مستمندی را دیدی که توشه‌ات را تا قیامت می‌برد و فردا که به آن نیاز داری به تو بازمی‌گرداند، کمک او را غنیمت بشمار، و زاد و توشه را بر دوش او بگذار، و اگر قدرت مالی داری بیشتر انفاق کن و همراه او بفرست؛ زیرا ممکن است روزی در رستاخیز در جستجوی چنین فردی باشی و او را نیابی».<ref>نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی، ن۳۱.</ref>}}
==توصیف سفر آخرت==
سفر مرگ، با کلماتی شیوا و کلماتی زیبا در سخنان امام علی(ع) توصیف شده‌ است. سفر پرمشقتی که ارتکاب گناهان، بار سنگین به دوش انسان گذارده و عبور از گردنه‌های صعب العبور آن را بسیار سخت می‌کند.
برای مسافرت در راهی پرمشقت و طولانی و دارای گردنه‌های صعب العبور، باید توشه و امکانات لازم را فراهم آورد. در چنین سفری از همراه بردن بار سنگین باید پرهیز نمود؛ چرا که بار سنگین علاوه بر این که برای مسافر عذاب‌آور خواهد بود، مانع شتاب وی شده و ممکن است او را از رسیدن به مقصد بازدارد؛ بنابراین تهیه توشه و سبک‌بار بودن شرط لازم برای چنین سفری به شمار می‌رود.
امام زاد و توشه این سفر را کارهای نیک و اعمال پسندیده می‌داند که انسان در دنیا برای خود تدارک دیده‌ است. اعمالی که هنگام نیاز، احتیاج انسان را برطرف نموده و بار سنگین [[گناهان گناه|گناهان]] را سبک می‌نماید. انفاق و صدقه از مهمترین توشه این سفر به شمار آمده و مطابق آیات قرآن<ref>تغابن/۱۷.</ref> و روایات معصومین، موجب آمرزش گناهان می‌شود.


==کمک گرفتن در حمل توشه قیامت==
==کمک گرفتن در حمل توشه قیامت==
خط ۲۲: خط ۱۵:
نکته دیگری که از جملات فوق استفاده می‌شود این است که انسان هر آنچه در راه خدا به فقرا و بیچارگان کمک می‌کند در واقع برای خود ذخیره و پس‌انداز کرده‌ است و فقرا فقط واسطه در حمل آن کمک‌ها هستند، و این نکته، نکته ظریفی است که انسان بداند هیچ‌گاه با انجام خیر به خود ضرر نزده‌ است.
نکته دیگری که از جملات فوق استفاده می‌شود این است که انسان هر آنچه در راه خدا به فقرا و بیچارگان کمک می‌کند در واقع برای خود ذخیره و پس‌انداز کرده‌ است و فقرا فقط واسطه در حمل آن کمک‌ها هستند، و این نکته، نکته ظریفی است که انسان بداند هیچ‌گاه با انجام خیر به خود ضرر نزده‌ است.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
== برای مطالعه بیشتر ==
۱ـ شرح نامه ۳۱ نهج البلاغه، آیت الله فاضل لنکرانی.
۲ـ سیری در نهج البلاغه، مرتضی مطهری.
{{پایان مطالعه بیشتر}}


== منابع ==
== منابع ==
۱۱٬۸۷۷

ویرایش