سن بلوغ: تفاوت میان نسخه‌ها

در قرآن سن خاصی به عنوان اماره و علامت بلوغ بیان نگشته است. [[علامه طباطبائی]] و غالب مفسران در تفسیر آیه ۵۷ [[سوره نور]]، بلوغ را رشد عقلانی دانسته‌اند که توأم با رسایی حالات جنسی و جسمی باشد و این که کودک بتواند حسن و قبح فعل خود را درک نماید.<ref>فاضل میبدی، محمدتقی، «بلوغ از دیدگاه فقهی و کارشناسی»، صفیر حیات، شماره ۲۶، ص۲۸.</ref>

روایاتی که از ائمه اطهار در این باب به دست ما رسیده است، چند دسته‌ است: برخی از روایات سن را تنها علامت بلوغ دانسته‌است. پاره ای سن را به همراه قاعدگی در دختران و احتلام در پسران بیان داشته است. و دسته سوم تنها احتلام در پسران و قاعدگی در دختران را نشانه بلوغ ذکر کرده است و هیچ اشاره ای به سن ندارد.<ref>فاضل میبدی، محمدتقی، «بلوغ از دیدگاه فقهی و کارشناسی»، صفیر حیات، شماره ۲۶، ص۲۸.

برخی بیان داشته اند: هر پژوهنده‌ای که هر سه دسته از روایات را بنگرد و آیات قرآن را ملاحظه کند، نیک در می‌یابد که بلوغ به سن بستگی ندارد، زیاده براین بلوغ یک امری شرعی و دینی نیست، بلکه پدیده‌ای و جسمی و جنسی است و شارع مقدس اگر در گفتار خود علائم بلوغ را لحاظ کرده، ارشاد به حکم عقل نموده و سن را به عنوان یک قانون ثابت در امر بلوغ لحاظ نداشته است. چون پدیده بلوغ درهمه افراد در یک سن خاص به ثمر نمی‌رسد. ممکن است در دختری نه سالگی و در دیگری پانزده سالگی باشد؛ بنابراین روایاتی که سن را به‌طور مطلق شرط بلوغ دانسته، باید حمل بر روایاتی کرد که سن را مقید به رشد جنسی و عقلی دانسته است و حمل مطلق بر مقید یک قاعده عقلایی و مورد اتفاق فقهاست؛ بنابراین فتوای غالب، که نه سالگی را شرط بلوغ می‌داند، پایه محکم قرآنی و حدیثی ندارد. و در صورت شک و تردید اجرای اصل برائت وعدم تکلیف، مسئله را روشن می‌سازد.<ref>فاضل میبدی، محمدتقی، «بلوغ از دیدگاه فقهی و کارشناسی»، صفیر حیات، شماره ۲۶، ص۲۸.

با این وجود فتوای غالب فقها این است که دختران در نه سالگی و پسران در پانزده سالگی پا به دایره تکلیف می‌گذارند و باید واجبات شرعی را انجام داده و خود را از محرمات پرهیز دارند؛ ولی این مسئله از دیر زمان مورد اختلاف علمای شیعه و سنت بوده است.<ref>فاضل میبدی، محمدتقی، «بلوغ از دیدگاه فقهی و کارشناسی»، صفیر حیات، شماره ۲۶، ص۲۹.</ref>