سعد و نحس بودن ایام: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
۲. در میان مردم رایج است که بعضی از روزها را روز سعد و مبارک و بعضی را روز شوم و نحس می‌شمارند، هرچند در تعیین آن اختلاف بسیار است، امّا سخن اینجا است که این اعتقاد عمومی تا چه حد در اسلام و قرآن کریم پذیرفته شده است یا ردّ شده است؟
۲. در میان مردم رایج است که بعضی از روزها را روز سعد و مبارک و بعضی را روز شوم و نحس می‌شمارند، هرچند در تعیین آن اختلاف بسیار است، امّا سخن اینجا است که این اعتقاد عمومی تا چه حد در اسلام و قرآن کریم پذیرفته شده است یا ردّ شده است؟


جواب سؤال در دو بخش بیان می‌شود.
== سعد و نحس ایّام از دیدگاه قرآن کریم و روایات ==
 
== بخش اوّل: سعد و نحس ایّام از دیدگاه قرآن کریم و روایات ==
الف: قرآن کریم: در قرآن کریم، تنها در دو مورد اشاره به «نحس بودن ایّام» شده است:
الف: قرآن کریم: در قرآن کریم، تنها در دو مورد اشاره به «نحس بودن ایّام» شده است:


خط ۵۰: خط ۴۸:
۴. توجّه به این نکته که غالباً حوادث جنبه کفاره اعمال نادرست خود انسان است و ایام تأثیر مستقیم ندارد بلکه ایام را می‌توان با توبه، و استغفار به روزهای مبارک و سعد تبدیل نمود.
۴. توجّه به این نکته که غالباً حوادث جنبه کفاره اعمال نادرست خود انسان است و ایام تأثیر مستقیم ندارد بلکه ایام را می‌توان با توبه، و استغفار به روزهای مبارک و سعد تبدیل نمود.


یکی از یاران امام دهم، علی الهادی ـ علیه‌السّلام ـ می‌گوید: «خدمت حضرت رسیدم در حالی که در مسیر، انگشتم مجروح شده بود. سواری از کنارم گذشت و به شانهٔ من صدمه زد و در وسط جمعیّت گرفتار شدم و لباسم را پاره کردند، گفتم: خدا مرا از شر تو ای روز حفظ کند، عجب روز شومی هستی! امام فرمود: با ما ارتباط داری و چنین می‌گوئی؟ و روز را که گناهی ندارد، گناهکار می‌شماری؟ آن مرد می‌گوید: از شنیدن این سخن به هوش آمدم و به خطای خود پی بردم، عرض کردم ای مولای من، استغفار می‌کنم و از خدا آمرزش می‌طلبم، حضرت افزود: روزها چه گناهی دارد که شما آنها را شوم می‌دانید؟ در حالی که کیفر اعمال شما در این روزها دامانتان را گرفته است؟ شوم دانستن ایّام برای تو فایده‌ای ندارد، آیا نمی‌دانی که خداوند ثواب و عقاب می‌دهد، و جزای اعمال را در این سرا و سرای دیگر خواهد داد، سپس افزود: دیگر این عمل را تکرار مکن …<ref>بحارالانوار، همان، ج۵۶، ص۲، روایت ۵ و ۶.</ref>
یکی از یاران امام دهم، علی الهادی ع می‌گوید: «خدمت حضرت رسیدم در حالی که در مسیر، انگشتم مجروح شده بود. سواری از کنارم گذشت و به شانهٔ من صدمه زد و در وسط جمعیّت گرفتار شدم و لباسم را پاره کردند، گفتم: خدا مرا از شر تو ای روز حفظ کند، عجب روز شومی هستی! امام فرمود: با ما ارتباط داری و چنین می‌گوئی؟ و روز را که گناهی ندارد، گناهکار می‌شماری؟ آن مرد می‌گوید: از شنیدن این سخن به هوش آمدم و به خطای خود پی بردم، عرض کردم ای مولای من، استغفار می‌کنم و از خدا آمرزش می‌طلبم، حضرت افزود: روزها چه گناهی دارد که شما آنها را شوم می‌دانید؟ در حالی که کیفر اعمال شما در این روزها دامانتان را گرفته است؟ شوم دانستن ایّام برای تو فایده‌ای ندارد، آیا نمی‌دانی که خداوند ثواب و عقاب می‌دهد، و جزای اعمال را در این سرا و سرای دیگر خواهد داد، سپس افزود: دیگر این عمل را تکرار مکن …<ref>بحارالانوار، همان، ج۵۶، ص۲، روایت ۵ و ۶.</ref>


نتیجه این شد که در اسلام سعد و نحس بعضی ایّام پذیرفته شده است. بخاطر وقایعی که در آن اتّفاق افتاده و به این وسیله مردم به وقایع گذشته توجّه کنند و درس‌ها و عبرت‌ها از آن بگیرند، و برای دفع آن به خدا توسل جسته و از او مدد جویند، و از مجازات و مکافات اعمال خویش غافل نباشد.
نتیجه این شد که در اسلام سعد و نحس بعضی ایّام پذیرفته شده است. بخاطر وقایعی که در آن اتّفاق افتاده و به این وسیله مردم به وقایع گذشته توجّه کنند و درس‌ها و عبرت‌ها از آن بگیرند، و برای دفع آن به خدا توسل جسته و از او مدد جویند، و از مجازات و مکافات اعمال خویش غافل نباشد.
۱۵٬۱۶۱

ویرایش