سخن گفتن حضرت فاطمه(س) پیش از تولد

نسخهٔ تاریخ ‏۸ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۳۱ توسط Rezvani (بحث | مشارکت‌ها) (جزئی)
سؤال

می گویند حضرت فاطمه در نوزادی صحبت می کرده است آیا صحت دارد؟

به دلایل مختلفی شأن و مقام فاطمه زهرا(س) و بسیاری از فضایل آن حضرت پوشیده است. چنان که فضایل همه اهلبیت به حدی پوشیده است که وقتی چنین مسائلی شنیده، درک آن مشکل به نظر می رسد یا ناممکن می نماید. اما باید اعتراف کرد که شناخت ناقص و استقراء ناقص، حجاب و مانع فهم و درک و معرفت درجه برتر است؛ از این روی مطالعه و آگاهی از فضایل اهلبیت و درک و شهود مقام آنان علاوه بر آنان که پاکی دل و آراستگی باطنی می خواهد، علم و معرفت به احوال و آثار آنان نیز لازم و ضروری و از مقدمات شناخت آنهاست.

وقتی معاویه نامه به امام علی(ع) نوشت و در آن از برتری های خود سخن گفت. امیرمؤمنان دستور داد به غلامش که در جواب او بنویس: فضایل فراوانی شمرد از جمله فرمود: نماز گذاردم با پیامبر در کودکی و اقرار به نبوت کردم در شکم مادر.[۱]

درباره حضرت زهرا(س) چنین مطالبی در منابع آمده است:

نویسنده فضایل الخمسه عن الصحاح السته که از منابع و صحاح شش گانه اهل سنت کتابش را جمع آوری کرده است در این باره نوشته، خدیجه خود گفته است: پس از آبستن شدن به زهرا فاطمه با من سخن می گفت[۲] و مرا سرگرم می کرد وقتی زنان قریش از او به خاطر ازدواج با پیامبر اسلام پرسیدند[۳] خدیجه انیسی جز زهرا نداشت و زهرا در شکم مادر با او سخن می گفت تا غصه را از دل او ببرد.[۴]

علاوه بر منابع اهل سنت و منابع دیگر منابع دست اول شیعه مانند امالی شیخ صدوق بیشتر از دیگران این فضیلت آن بانوی پاک را نقل کرده است. به گفته او وقتی فاطمه با خدیجه سخن می گفت، خدیجه آن را از پیامبر پنهان می داشت تا اینکه روزی پیامبر وارد خانه شد و گفتگوی خدیجه را با فردی شنید، فرمود ای خدیجه با چه کسی صحبت می کنی؟ خدیجه عرض کرد با کودکی که در شکم دارم. پیامبر فرمود ای خدیجه جبرئیل به من خبر می دهد که این کودک نسل پاک و مبارک و معصوم من است که خداوند نسل و نسب مرا در او قرار داده است و از نسل پاک او ائمه و خلفای من بعد از پایان وحی از زمین خواهند بود.[۵]

از این روی می توان گفت، درباره حضرت فاطمه زهرا(س) چنین گزارشاتی که راویان آن منابع اهل سنت هستند، نقل شده است.


مطالعه بیشتر

  • فضایل پنج تن در صحاح شش گانه، ساعدی خراسانی، انتشارات فیروزآبادی.


منابع

  1. طبرسی، احتجاج، ج۱، ص۱۸۰.
  2. ساعدی، محمدباقر، فضائل و پنج تن در صحاح ششگانه، ج۴، ص۴ و ۶.
  3. همان، ص۷ و ۸؛ راوند، قصص الانبیاء ص۷۱۳؛ دراوندی، الخرائج، ص۳۸۱.
  4. همان، راوندی، ص۱۱۳.
  5. شیخ صدوق، امالی، ص۵۹۳؛ طبری، دلائل الامامه، ص۸؛ رضی الدین علی بن یوسف حلی، العدد و القویه، ص۲۲۲؛ الموسوعه الکبری عن فاطمه زهرا، ج۴، ص۲۳۶.