سازگاری مراسم عزاداری با عبادت در مسجد: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
:: {{قرآن|وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا|ترجمه=و مساجد ویژه خداست، پس هیچ کس را با خدا مپرستید،|سوره=جن|آیه=۱۸}}
:: {{قرآن|وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا|ترجمه=و مساجد ویژه خداست، پس هیچ کس را با خدا مپرستید،|سوره=جن|آیه=۱۸}}


فخر رازی در تفسیر کبیر می‌گوید در اینکه مراد از مساجد در این آیه شریفه چیست بین مفسرین اختلاف وجود دارد: اکثریت می‌گویند که مراد از آن جاهایی است که برای نماز و ذکر خدا بنا می‌شوند که بنا بر این قول مساجد کنایس و بیع (معبدهای یهود و نصاری) را هم شامل می‌شود. قول دوم این است که مراد از آن تمام سطح زمین است به دلیل اینکه پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) فرمود: «جعلت لی الأرض مسجداً» پس گویا خداوند می‌فرماید که تمام زمین را برای خودش خلق کرده پس بر روی زمین برای غیر خالق آن سجده نکنید. قول سوم می‌گوید که مراد از مساجد نمازها است بنابراین مساجد در این قول جمع مسجَد (به فتح جیم) می‌باشد ومسجَد به معنای سجود است. پس معنای آیه این می‌شود که سجده‌ها فقط برای خداست و برای غیر خدا سجده نکنید. قول چهارم اینست که مراد از مساجد در این آیه اعضای بدن انسان است که در هنگام سجده بر زمین قرار می‌گیرند و آن هفت موضع می‌باشد که عبارت اند از دو انگشت پا، دو زانو، کف دو دست و پیشانی. گوینده این قول سعید بن جبیر می‌باشد که ابن الانباری نیز آن را اختیار کرده است و در تعلیل آن می‌گوید این اعضایی که سجده بر آنها می‌شود از برای خدای متعال خلق شده و نباید هیچ عاقلی برای غیر خدا بر آنها سجده کند. پس بنا بر این قول مراد از مساجد در آیه شریفه مواضع سجود است. قول پنجم که از عطا و ابن عباس نقل شده مراد از مساجد مکه و تمام مساجدی که در آن است می‌باشد.<ref>فخررازی، فخر الدین محمد بن عمر، التفسیر الکبیر أو مفاتیح الغیب، ج۳۰ ص۱۴۳، بیروت، دار الکتب العلمیه، چ۱، ۱۴۲۱ق/ ۲۰۰۰م.</ref>
به گفته فخر رازی در تفسیر کبیر، در اینکه مراد از مساجد در این آیه شریفه چیست بین مفسرین اختلاف نظر وجود دارد:
* بیشتر مفسرین برآنند که مراد از مساجد در این آیه، جاهایی است که برای نماز و ذکر خدا بنا می‌شوند. بنا بر این قول مساجد، کنایس و بیع (معبدهای یهود و نصاری) را هم شامل می‌شود.
* مراد از مساجد، تمام سطح زمین است به دلیل اینکه پیامبر(ص) فرمود: {{عربی|جُعِلَتْ لِيَ اَلْأَرْضُ مَسْجِداً وَ طَهُوراً|ترجمه=زمین سجده گاه و پاک کننده برای من مقرر شده است}} پس گویا خداوند می‌فرماید که تمام زمین را برای خودش خلق کرده پس بر روی زمین برای غیر خالق آن سجده نکنید.
* مراد از مساجد، نمازها است. بنابراین مساجد در این قول جمع مسجَد (به فتح جیم) می‌باشد و مسجَد به معنای سجود است. پس معنای آیه این می‌شود که سجده‌ها فقط برای خداست و برای غیر خدا سجده نکنید. قول چهارم اینست که مراد از مساجد در این آیه اعضای بدن انسان است که در هنگام سجده بر زمین قرار می‌گیرند و آن هفت موضع می‌باشد که عبارت اند از دو انگشت پا، دو زانو، کف دو دست و پیشانی. گوینده این قول سعید بن جبیر می‌باشد که ابن الانباری نیز آن را اختیار کرده است و در تعلیل آن می‌گوید این اعضایی که سجده بر آنها می‌شود از برای خدای متعال خلق شده و نباید هیچ عاقلی برای غیر خدا بر آنها سجده کند. پس بنا بر این قول مراد از مساجد در آیه شریفه مواضع سجود است. قول پنجم که از عطا و ابن عباس نقل شده مراد از مساجد مکه و تمام مساجدی که در آن است می‌باشد.<ref>فخررازی، فخر الدین محمد بن عمر، التفسیر الکبیر أو مفاتیح الغیب، ج۳۰ ص۱۴۳، بیروت، دار الکتب العلمیه، چ۱، ۱۴۲۱ق/ ۲۰۰۰م.</ref>


علامه طباطبایی نیز به این اختلاف اشاره نموده و می‌گوید بعضی گفته‌اند که مراد از مساجد در این آیه کعبه و بعضی گفته‌اند که مسجدالحرام است و برخی دیگر گفته‌اند که مراد از آن مسجد الاقصی است. اشکالی که بر این سه قول وارد است این است که کلمه «مساجد» جمع است و با یک مسجد و دو مسجد منطبق نمی‌شود.
علامه طباطبایی نیز به این اختلاف اشاره نموده و می‌گوید بعضی گفته‌اند که مراد از مساجد در این آیه کعبه و بعضی گفته‌اند که مسجدالحرام است و برخی دیگر گفته‌اند که مراد از آن مسجد الاقصی است. اشکالی که بر این سه قول وارد است این است که کلمه «مساجد» جمع است و با یک مسجد و دو مسجد منطبق نمی‌شود.
۷٬۲۲۸

ویرایش