زیبایی مساجد در نگاه اسلام
زیبا بودن مسجد، از نظر روایات چگونه است؟
تعمیر و توسعه مساجد؛ پاکیزه نگه داشتن مسجد از گرد و خاک وآلودگی‌ها؛ پوشیدن لباس تمیز و استفاده از عطر، باعث زیبایی ظاهری مساجد می‌شود. نوشتن آیات قرآن و نام‌های الهی در دیوارهای سمت قبله مسجد؛ گچ‌کاری و رنگ‌آمیزی مسجد می‌تواند بر زیبایی ظاهری مساجد بیفزاید.
پرهیز از سخنان ناروا در مساجد؛ دوری از توجه به دنیا و دنیاخواهی؛ جایگاه ذکر الهی کردن مساجد و عبادت بی‌ریا در مساجد باعث زیبایی معنوی مساجد می‌شود.
زیبایی ظاهری
نوشتن قرآن و ذکر الهی در سمت قبله؛[۱] کچ‌کاری و رنگ‌آمیزی سمت قبله مسجد؛[۲] در روایات اسلامی جایز شمرده است که این کارهای تزیینی بر زیبایی مساجد می‌افزاید.
پاکیزه کردن مساجد از آلودگی و گرد و خاک؛[۳] پوشیدن لباس تمیز، استعمال عطر و آلوده نکردن مساجد؛[۴] اصلاح و توسعه مسجد با خراب کردن مسجد قدیمی و ساخت آن متناسب با نیاز روز.[۵] از جمله توصیه‌های روایات اسلامی برای مومنان است که در زیبا نگه‌داشتن مساجد نقش برجسته‌ای دارد.
زیبایی معنوی مسجد
برنامه مسجد باید در مسیر تربیت انسان باشد:﴿در آن مسجد مردانی هستند که دوست می‌دارند پاکیزه باشند و خداوند پاکیزگان را دوست دارد.﴾(توبه:۱۰۸) از همین‌رو روایات اسلامی تأکید دارد در مساجد سخنان بی‌فایده کنار گذاشته شود.[۶] از گفت و گوهایی که بوی دنیاپرستی و دنیاخواهی می‌دهد، پرهیز شود.[۷] مسجد جایگاه یاد خداوند و به زبان آوردن اسمای حسنای او می‌باسد.[۸] نمازگذار باید با طهارت وارد مسجد شود و در هنگام ورود و خروج از مسجد دعا بخواند[۹] و بعد از داخل شدن دو رکعت نماز تحیت گذارد.[۱۰] مسجد محل زیارت خداوند است:
| « | امام صادق(ع):خداوند به بندگان خود فرمود: مساجد، خانه‌های من در روی زمین هستند ... خوشا بر آن بنده‌ای که در خانه خود وضو بسازد و مرا در خانه خودم (مسجد) زیارت کند که گرامی داشتن میهمان بر صاحب خانه لازم است... .[۱۱] | » |
زیبایی ظاهر مسجد باعث می‌شود انسان بیشتر در آن بماند و استفاده معنوی بیشتری ببرد و هنگام بیرون رفتن از مسجد عجله نکند و خود ماندن و عجله نکردن، زمینة حضور قلب بیشتری را برای انسان فراهم می‌کند و نقش بسیار مهمی در بهره‌برداری معنوی از مساجد دارد و روح نشاط ظاهری و باطنی را در افراد جامعه تقویت می‌کند.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ عریضی، علی بن جعفر، مسائل علیّ بن جعفر و مستدرکاتها، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ص۲۲۹.
- ↑ حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الإسناد، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ص۲۹۰، حدیث۱۱۴۹
- ↑ شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۲۰۹، باب۱۱و ص۲۳۸، باب۳۲
- ↑ حر عاملی، محمد، وسائل الشیعه، بیروت، داراحیا التراث العربی، ج۵، ص ۲۲۸، باب۲۳ و باب ۲۴.
- ↑ شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۲۰۵، باب۹
- ↑ شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۲۲۳، باب۲۷
- ↑ شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۲۱۳، باب۱۴
- ↑ سوره حج، آیه۴۰
- ↑ شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق، ج۵، ص۲۴۴، باب۳۹ و باب۴۱.
- ↑ شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۲۴۷، باب۴۲.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، پاداش نیکیها و کیفر گناهان (ترجمه ثواب الأعمال)، مترجم: محمد علی مجاهدی، قم، انتشارات سرور، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ص۹۲.