زیارت اهل قبور در سیره پیامبر اسلام(ص): تفاوت میان نسخه‌ها

در مواجه با اهل سنت اولين سؤالي که مطرح است زيارت اهل قبور است علي الخصوص امامان و... در سيره نبوي که مورد تاييد اهل سنت نيز باشد يافت مي شود؟

==۱. دليل قرآني==

خداوند در سوره توبه آيه ۸۴ مي فرمايد: {{قرآن|و لا تصلّ علي احدٍ منهم مات ابداً و لا تقم علي قبره...}}؛ «هرگز بر هيچ يک از آنها (منافقان) که بميرد نماز مخوان! و بر قبرش (طلب مغفرت و رحمت را) نه ايست، چرا آنها به خدا و رسولش کافر شدند و در حال فسق (و بيرون از طاعت خدا) مردند».

از اين آيه استفاده مي شود که پيامبر اسلام(ص) بر جنازه مردگان نماز مي خواند و به زيارت آنها مي رفت و براي آنها طلب مغفرت مي نمود. امّا بعداً از چنين اعمال نسبت به منافقان نهي شد.

اکثر مفسران با استدلال به اين آيه، ايستادن بر قبر و دعا کردن را عبادتي مشروع مي دانند، اگر چنين نبود خداي سبحان نهي از اين عمل را مخصوص کافر نمي کرد.<ref>طبرسي، فضل بن حسن، مجمع البيان، قم، انتشارات اسماعيليان، ذيل آيه ۸۴، سوره توبه؛ طباطبايي، سيد محمد حسين، تفسير الميزان، قم، انتشارات اسراء، ذيل آيه فوق؛ مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الاسلاميه، ذيل آيه فوق.</ref>

==۲. دليل روايي==

در اين باره روايات زيادي از پيامبر به طريق اهل سنت و شيعه رسيده که به برخي از آنها اشاره مي گردد:

۱ـ۲. «هيچ کس نيست که بر من سلام بکند، مگر اين که خداوند روحم را بر من باز مي گرداند و من پاسخ او را مي گويم».<ref>سجستاني، سليمان بن اشعث، سنن ابي داود، بيروت، دارالفکر، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۴۵۳.</ref> «بر من درود بفرستيد زيرا درود و سلام شما بر من مي رسد».<ref>ثعالبي، عبدالرحمان، تفسير ثعالبي، بيروت، داراحياء التراث العربي، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۳۵۸.</ref>

۲ـ۲. «هر کس به قصد زيارت و ديدار من به سوي من آيد، شايسته است بر من که در روز قيامت شفيع او باشم».<ref>شيخ طوسي، تهذيب الاحکام، تهران، دارالکتب الاسلاميه، ۱۳۶۵ش، ج۶، ص۲۱.</ref>

در جاي ديگر مي فرمايند:

۳ـ۲. «هر کس براي حج به مکه برود سپس در مسجد من به ديدار من بيايد، براي او دو حج پذيرفته شده، نوشته مي شود».<ref>متقي هندي، کنزل العمال، بيروت، موسسه الرساله، بي تا، ج۵، ص۱۳۵.</ref>

۴ـ۲. در بيان ديگر حضرت رسول اکرم(ص) مي فرمايند: «هر کس در حال حيات و پس از وفاتم مرا زيارت کند، روز قيامت، در همسايگي (و پناه) من خواهد بود».<ref>شيخ طوسي، همان، ج۶، ص۳.</ref>

۵ـ۲. باز مي فرمايند: «کسي که به خاطر خدا براي زيارت من به مدينه بيايد، روز قيامت در همسايگي (و پناه) من خواهد بود».<ref>متقي هندي، همان، ج۱۲، ص۲۷۲.</ref>

۶ـ۲. در اين باره حضرت رسول خدا(ص) به علي(ع) نيز مي فرمايند: «اي علي! هر کس مرا در حال حيات يا پس از مرگم زيارت کند، يا تو را در حال حياتت يا پس از وفاتت زيارت کند يا دو پسرت را در حال حياتشان يا پس از وفاتشان زيارت کند، ضمانت مي کنم که روز قيامت، او را از هول و هراس ها و سختي هاي قيامت، برهانم و در رتبه خودم و با خودم قرارش دهم».<ref>مجلسي، محمد باقر، بحارالأنوار، بيروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۰، ص۱۲۳.</ref> البته درباره زيارت قبور اهل بيت، روايات زيادي وارد شده که با مراجعه به کتاب جامع الزيارات ابن قولويه مي توان از آنها مطلع شد.

۷ـ۲. انس بن مالک از پيامبر اسلام(ص) نقل مي کند که پيامبر فرمودند: «شما را از زيارت قبور نهي مي کردم (امّا امروز مي گويم) قبور را زيارت کنيد که شما را به ياد مرگ مي اندازد».<ref>اميني، الغدير، ج۵، ص۱۶۶، به نقل از حاكم در المستدرك، ج۱، ص۳۷۵.</ref>

۸ـ۲. عايشه روايت مي کند که حضرت رسول(ص) فرمودند: «جبرئيل نزدم آمد و گفت: پروردگارت به تو امر مي کند که در قبرستان اهل بقيع حاضر شوي و برايشان طلب آمرزش کني...».<ref>همان.</ref>

۹ـ۲. حضرت علي(ع) هنگام زيارت قبور در کوفه فرمود: «السلام عليکم يا اهل الدّيار من المؤمنين و المسلمين و...».<ref>همان.</ref>

 

 

 

 

 

 

 

 

 

۳ـ۵. پيامبر(ص) نه تنها بقيع را زيارت مي کرد بلکه آخر هر شب به زيارت آنها مي رفت و چنين مي فرمود: «السلام عليکم... اللهم اغفر لاهل بقيع...»<ref>نسائي، سنن، چاپ بيروت، دارالكتاب العربي، ج۴، ص۹۱ ـ ۹۴.</ref> و نقل شده که پيامبر وقتي در کنار قبرها مي رفت چنين مي فرمود: السلام عليکم اهل الديار من المؤمنين والمسلمين... .<ref>همان، ص۹۴.</ref>

۳ـ تاريخ خلفا، سيوطي.

 

۴ـ الصحيح من سيره النبي الاعظم، سيد جعفر مرتضي.

==منابع==

  | شاخه اصلی =  

|شاخه فرعی۱ =  

|شاخه فرعی۲ =  

|شاخه فرعی۳ =  

  | شناسه =  

  | تیترها =  

  | ویرایش =  

  | لینک‌دهی =  

  | ناوبری =  

  | نمایه =  

  | تغییر مسیر =  

  | ارجاعات =  

  | بازبینی =  

  | تکمیل =  

  | اولویت =  

  | کیفیت =