زیارت اهل قبور از دیدگاه قرآن و روایات: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از عللی که مسلمین را برای زیارت اهل قبور سوق می‌دهد، اعتقاد به زنده بودن آنها است.

 

تمام ادیان و شرایع الهی، انسان را برای بقا می‌دانند نه برای فنا، لذا با آمدن مرگ، جسم خاکی انسان در زیر خاک نهفته می‌شود، امّا روح او زنده و به جایگاه متعالی اوج می‌کند.

خداوند در سوره توبه آیه ۸۴ می‌فرماید: {{قرآن|وَ لا تُصَلِّ عَلی أَحَدٍ مِنْهُمْ ماتَ أَبَداً وَ لا تَقُمْ عَلی قَبْرِهِ…}} هرگز بر هیچ‌یک از آنها (منافقان) که بمیرد نماز مخوان! و بر قبرش (طلب مغفرت و رحمت را) مایست، چرا آنها به خدا و رسولش کافر شدند و در حال فسق (و بیرون از طاعت خدا) مردند.

از این آیه استفاده می‌شود که پیامبر اسلام(ص) بر جنازه مردگان نماز می‌خواند و به زیارت آنها می‌رفت و برای آنها طلب مغفرت می‌نمود. امّا بعداً از چنین اعمال نسبت به منافقان نهی شد.

ب. عایشه روایت می‌کند که حضرت رسول(ص) فرمودند: جبرئیل نزدم آمد و گفت: پروردگارت به تو امر می‌کند که در قبرستان اهل بقیع حاضر شوی و برایشان طلب آمرزش کنی…».<ref>همان.</ref>

ج. حضرت علی(ع) هنگام زیارت قبور در کوفه فرمود: «السلام علیکم یا اهل الدّیار من المؤمنین و المسلمین و…».<ref>همان.</ref>

د. استحباب زیارت امام حسین(ع) و امام رضا(ع) و اهل بیت(ع) و پیامبر اسلام(ص) از منابع شیعه از حد تواتر گذشته است.

ج. درباره حضرت علی(ع) نوشته‌اند که ایشان به قصد زیارت حضرت فاطمه(س) بیرون می‌رفت و بر سر مزار آن حضرت گریه می‌کرد و برای آن حضرت دعا می‌کرد.<ref>میبدی، رشید الدین، کشف الاسرار وعده الابرار، ج۱، ص۶۲۶.</ref>

د. تاریخ به ما نشان می‌دهد که زیارت امام حسین(ع) از شور انگیزترین زیارت‌ها بود و مورد تأکید و تشویق امامان بوده است و از سال ۶۱ هجری تا سال ۱۳۲ هجری (که انقراض بنی امیه بوده) شیعیان تحت فشار حکومت نتوانسته‌اند زیارت کنند باز هم به عشق آن آقا و از راه مخفیانه به زیارت آن شهید می‌رفته‌اند؛ و کاروان زیارت آن حضرت در طول تاریخ تشیع از حرکت بازنایستاد.<ref>ر. ک. کامل الزیارات، ص۱۲۶؛ و ر.ک. شوشتری، خصائص الحسینیه، قم، انتشارات نبی الزهرا.</ref>