زبان وحی به پیامبران: تفاوت میان نسخه‌ها

(ذکر روایت و تصحیح منابع)
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
آیا وحی خداوند به همه پیامبران به زبان عربی بوده است؟
آیا وحی خداوند به همه پیامبران به زبان عربی بوده است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
براساس آیات قرآن، پیامبران به زبان قوم خودشان با مردم صحبت کرده و دین را تبلیغ می‌کردند: «ما هیچ رسولی را نفرستادیم، مگر به زبان همان قوم که برای آنها فرستاده شده بود».<ref>ابراهیم / ۴.</ref> این سنت الهی، یعنی همزبانی پیامبر با قومش، حتی در مورد آن پیامبرانی که دعوت جهانی داشتند نیز وجود داشت.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۴ش. ج۱۰، ص۲۶۹.</ref>
خداوند پیام خود را توسط فرشته وحی، به زبان مردم به پیامبر می‌رسانید، و بعد هم پیامبر عین همان کلمات را برای مردم بیان می‌کرد. براساس آیات قرآن، پیامبران به زبان قوم خودشان با مردم صحبت کرده و دین را تبلیغ می‌کردند: {{قرآن|ترجمه=ما هیچ رسولی را نفرستادیم، مگر به زبان همان قوم که برای آنها فرستاده شده بود.|سوره=ابراهیم |آیه= ۴}} هم‌زبانی پیامبر با قومش، حتی در مورد پیامبرانی که دعوت جهانی داشتند نیز وجود داشت.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش،  ج۱۰، ص۲۶۹.</ref>


اما در مورد زبان [[وحی]] پیامبران، در روایات آمده که وحی در گوش انبیاء هم به زبان قوم‌شان واقع می‌شد.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۱۱، ص۴۲ و ج۱۶، ص۱۳۴، ج۱۸، ص۲۶۳، چاپ بیروت، مؤسسه دارالوفاء.</ref>
در روایات در مورد زبان [[وحی]] پیامبران آمده که وحی به انبیاء به زبان قوم‌شان بوده است. از امام باقر(ع) روایت شده است که حضرت فرموده‌اند خداوند وحی را فقط به زبان عربی نازل نموده‌‌است و هر پیامبری آن وحی را به زبان قوم خودش می‌شنید.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسه دارالوفاء، ج۱۱، ص۴۲ و ج۱۶، ص۱۳۴، ج۱۸، ص۲۶۳،</ref>


در مورد [[قرآن]]، علامه طباطبائی می‌فرماید: قرآن هم الفاظ آن و هم عربی بودن آن در وحی دریافت شده است؛ و همین عربی بودن باعث حفظ اسرار آن شده است.<ref>ترجمه المیزان، ج۱۱، ص۱۰۲.</ref>
علامه طباطبائی در مورد [[قرآن]] معتقد است، قرآن هم الفاظ آن و هم عربی بودن آن در وحی دریافت شده است.<ref>طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1360ش، ج 11، ص101</ref>
 
بنابراین، خداوند در مرحله اول، پیام الهی را توسط فرشته وحی، به همان زبان مردم به پیامبر می‌رسانید، و بعد هم پیامبر عین همان کلمات و الفاظ را به همان زبان مردم، برایشان بیان می‌کرد.


{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
خط ۱۸: خط ۱۶:
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
  |شاخه فرعی۱ = نبوت
  | شاخه فرعی۱ = نبوت
  |شاخه فرعی۲ = وحی
  | شاخه فرعی۲ = وحی
  |شاخه فرعی۳ =
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =-
  | تیترها =
  | تیترها =-
  | ویرایش =
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | بازبینی =
  | بازبینی = شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۶


سؤال

آیا وحی خداوند به همه پیامبران به زبان عربی بوده است؟

خداوند پیام خود را توسط فرشته وحی، به زبان مردم به پیامبر می‌رسانید، و بعد هم پیامبر عین همان کلمات را برای مردم بیان می‌کرد. براساس آیات قرآن، پیامبران به زبان قوم خودشان با مردم صحبت کرده و دین را تبلیغ می‌کردند: ﴿ما هیچ رسولی را نفرستادیم، مگر به زبان همان قوم که برای آنها فرستاده شده بود.(ابراهیم:۴) هم‌زبانی پیامبر با قومش، حتی در مورد پیامبرانی که دعوت جهانی داشتند نیز وجود داشت.[۱]

در روایات در مورد زبان وحی پیامبران آمده که وحی به انبیاء به زبان قوم‌شان بوده است. از امام باقر(ع) روایت شده است که حضرت فرموده‌اند خداوند وحی را فقط به زبان عربی نازل نموده‌‌است و هر پیامبری آن وحی را به زبان قوم خودش می‌شنید.[۲]

علامه طباطبائی در مورد قرآن معتقد است، قرآن هم الفاظ آن و هم عربی بودن آن در وحی دریافت شده است.[۳]


منابع

  1. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۲۶۹.
  2. مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسه دارالوفاء، ج۱۱، ص۴۲ و ج۱۶، ص۱۳۴، ج۱۸، ص۲۶۳،
  3. طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1360ش، ج 11، ص101