زبان وحی به پیامبران: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
براساس آیات قرآن، پیامبران به زبان قوم خودشان با مردم صحبت کرده و دین را تبلیغ می‌کردند: «ما هیچ رسولی را نفرستادیم، مگر به زبان همان قوم که برای آنها فرستاده شده بود».<ref>ابراهیم / ۴.</ref> این سنت الهی، یعنی همزبانی پیامبر با قومش، حتی در مورد آن پیامبرانی که دعوت جهانی داشتند نیز وجود داشت.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۴ش. ج۱۰، ص۲۶۹.</ref>
براساس آیات قرآن، پیامبران به زبان قوم خودشان با مردم صحبت کرده و دین را تبلیغ می‌کردند: «ما هیچ رسولی را نفرستادیم، مگر به زبان همان قوم که برای آنها فرستاده شده بود».<ref>ابراهیم / ۴.</ref> این سنت الهی، یعنی همزبانی پیامبر با قومش، حتی در مورد آن پیامبرانی که دعوت جهانی داشتند نیز وجود داشت.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۴ش. ج۱۰، ص۲۶۹.</ref>


اما در مورد زبان [[وحی]] پیامبران، در روایات آمده که وحی در گوش انبیاء هم به زبان قوم‌شان واقع می‌شد.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۱۱، ص۴۲ و ج۱۶، ص۱۳۴، ج۱۸، ص۲۶۳، چاپ بیروت، مؤسسه دارالوفاء.</ref>
اما در مورد زبان [[وحی]] پیامبران، در روایات آمده که وحی به انبیاء هم به زبان قوم‌شان واقع می‌شد.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۱۱، ص۴۲ و ج۱۶، ص۱۳۴، ج۱۸، ص۲۶۳، چاپ بیروت، مؤسسه دارالوفاء.</ref>


در مورد [[قرآن]]، علامه طباطبائی می‌فرماید: قرآن هم الفاظ آن و هم عربی بودن آن در وحی دریافت شده است؛ و همین عربی بودن باعث حفظ اسرار آن شده است.<ref>ترجمه المیزان، ج۱۱، ص۱۰۲.</ref>
در مورد [[قرآن]]، علامه طباطبائی می‌فرماید: قرآن هم الفاظ آن و هم عربی بودن آن در وحی دریافت شده است؛ و همین عربی بودن باعث حفظ اسرار آن شده است.<ref>ترجمه المیزان، ج۱۱، ص۱۰۲.</ref>
۱۱٬۸۷۷

ویرایش