|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{در دست ویرایش|کاربر=A.ahmadi }} | | {{در دست ویرایش|کاربر=A.ahmadi }} |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{سوال}} | | {{سوال}}منظور از «یَوْمُ الزِّینَة» در آیه ۵۹ سوره طه کدام روز است؟ |
| آیا می‌توان گفت که منظور از «یَوْمُ الزِّینَه» در آیه ۵۹ سوره طه «قالَ مَوْعِدُکُمْ یَوْمُ الزِّینَه وَ أَنْ یُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًی» عید نوروز ایران است نه عید مصریان؟
| |
| {{پایان سوال}} | | {{پایان سوال}} |
|
| |
|
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}}'''یَوْمُ الزِّینَة''' |
| به تصریح تاریخ اعم از باستان‌شناسی، تاریخ ادیان و …، فرعون در کشور مصر حکومت می‌کرد، از این‌رو «یَوْمُ الزِّینَه» هم مربوط به کشور مصر است و حتی اگر گفته شود منظور عید نوروز است یعنی عید نوروز مصر باستان نه عید نوروز ایرانیان.
| |
| | |
| «یوم الزینه» روز اول سال مصریان بود یا روز دهم ماه یا هر عنوان دیگر، چندان مهم نیست؛ زیرا آنچه قرآن دنبالش هست، هدف هدایتی داستان‌هاست نه مشخص کردن دقیق مراسم‌ها؛ و اگر هم کسی آن را روز نوروز بداند، باز به معنای این است که این عید و موعد آغاز سال جدید مصریان و در کشور مصر بود و نوروز آنها بود و ارتباطی با روز نووز ایرانیان که اول فروردین می‌باشد، ندارد.
| |
|
| |
|
| == آیه و ترجمه == | | == آیه و ترجمه == |
| {{قرآن بزرگ|كُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِأُولِي النُّهَىٰ | | {{قرآن بزرگ|قَالَ مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ الزِّينَةِ وَأَنْ يُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى |
| | 8 = | | | 8 = |
| | سوره = طه | | | سوره = طه |
| | آیه = ۵۴ | | | آیه = ۵۹ |
| | ترجمه = [خود از این نعمت‌های فراوان] بخورید و دام‌هایتان را بچرانید، یقیناً در این امور نشانه‌هایی [بر توحید، ربوبیّت و قدرت خدا] برای صاحبان خرد است. | | | ترجمه = موسی گفت: وعده گاه شما روز جشن است [روزی که] همه مردم را پیش از ظهر گرد هم می آورند. |
| }} | | }} |
| خداوند متعال تمام آیات و نشانه‌های خود را توسط حضرت موسی و برادرش هارون (سلام الله علیهما) به فرعون (که بر مصر باستان حکومت می‌کرد و راه بت‌پرستی را در پیش گرفته بود) و اطرافیانش نشان داد؛ اما فرعون زیر بار حق نرفت و نشانه‌ها را تکذیب کرده و حضرت موسی (سلام الله علیه) را به سحر متهم کرد و گفت: ای موسی! آیا آمده‌ای که با سحر خود، ما را از سرزمین‌مان بیرون کنی؟! قطعاً ما هم سحری همانند آن برای تو خواهیم آورد! هم‌اکنون تاریخش را تعیین کن و موعدی میان ما و خودت قرار ده که نه ما و نه تو، از آن تخلّف نکنیم؛ آن هم در مکانی که نسبت به همه یکسان باشد! حضرت موسی (سلام الله علیه) گفت: میعاد ما و شما روز زینت است؛ به شرط اینکه همه مردم، هنگامی که روز بالا می‌آید، جمع شوند! فرعون آن مجلس را ترک کرد و تمام مکر و فریب خود را جمع کرد و سپس همه را (در روز موعود) آورد.<ref>برداشت از آیات ۶۰–۵۶ سوره طه.</ref>
| | |
| | == تعیین وعده‌گاه توسط حضرت موسی و فرعون == |
| | بر اساس [[قرآن]]، [[حضرت موسی(ع)]] به دستور خدا نزد [[فرعون]] رفت و او را با [[معجزه|معجزاتی]] که خدا به او داده بود به پرستش خداوند دعوت کرد. فرعون معجزات موسی(ع) را نپذیرفته و آنها را [[سحر]] دانست. او از موسی خواست تاریخ و مکانی تعیین کند تا در آن، فرعون نیز ساحران خود را بیاورد. موسی «یَوْمُ الزّینَة؛ روز زینت» را برای این منظور تعیین کرد.<ref>برداشت از آیات ۶۰–۵۶ سوره طه.</ref> |
|
| |
|
| == روز عید مصریان == | | == روز عید مصریان == |
| برخی از مفسران می‌گویند: «یَوْمُ الزِّینَه» روز عید برای مصریان بود که خود را زینت می‌کردند یا روز نو و جدید آنها بود یا روز بازارشان بود که همه جمع می‌شدند یا روز دهم ماه‌شان بود و در آن روز مردم در یک مکانی جمع می‌شدند.<ref>رک: فخر رازی، محمد، مفاتیح الغیب، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۲۰ ق، ج۲۲، ص۶۴؛ ماوردی، علی، النکت و العیون، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ اول، ج۳، ص۴۰۹؛ بیضاوی، عبد الله، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۳۱؛ طبری، ابو جعفر محمد، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار المعرفه، چاپ اول، ۱۴۱۲ ق، ج۱۶، ص۱۳۵.</ref> | | به اعتقاد برخی [[مفسران]]، «یَوْمُ الزِّینَة؛ روز زینت» در آیه ۵۹ [[سوره طه]]، روز عید برای [[مصر|مصریان]] بوده است. در اینکه مناسبت این روز چه بوده یا مردم در آن چه کاری انجام می‌دادند اختلاف‌نظر است. زینت کردن مردم در این روز، روز نو سال، روز بازار و روز دهم ماه، برخی از احتمالات است. مردم در روز زینت، در یک مکانی جمع می‌شدند.<ref>نگاه کنید به فخر رازی، محمد، مفاتیح الغیب، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۲۰ ق، ج۲۲، ص۶۴؛ ماوردی، علی، النکت و العیون، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ اول، ج۳، ص۴۰۹؛ بیضاوی، عبد الله، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۳۱؛ طبری، ابو جعفر محمد، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار المعرفه، چاپ اول، ۱۴۱۲ ق، ج۱۶، ص۱۳۵.</ref> بر اساس [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]]، مردم کسب و کار خود را در این روز تعطیل می‌کردند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه ، چاپ اول، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۲۳۱.</ref> |
| | |
| از دیگر کتاب‌های تفسیری هم استفاده می‌شود که این روز روزی بود که در میان مردم مصر مشهور بود.<ref>رک: قمی مشهدی محمد، تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، تهران، سازمان چاپ وانتشارات وزارت ارشاد اسلامی‌چاپ اول، ۱۳۶۸ ش، ج۸، ص۳۲۴؛ سیوطی، عبدالرحمن، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ ق، ج۴، ص۳۰۳؛ فیض کاشانی، محسن، تفسیر الصافی، تهران، انتشارات الصدر، چاپ دوم، ۱۴۱۵ ق، ج۳، ص۳۱۰؛ ثعلبی نیشابوری، ابو اسحاق احمد، الکشف و البیان عن تفسیر القرآن، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۲۲ ق، ج۶، ص۲۴۹.</ref> از سیاق آیه هم بر می‌آید که «روز زینت» در میان مصریان روزی بوده که همچون روز عید خود را زینت می‌کردند، و بازارها را آذین می‌بستند.<ref>رک: طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ ش، ج۱۴، ص۲۴۰؛ طبرسی، فضل، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه: گروهی مترجمان، تهران، انتشارات فراهانی، چاپ اول، ۱۳۶۰ ش، ج۱۶، ص۴۱؛ طوسی، محمد، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ج۷، ص۱۸۱.</ref>
| |
| | |
| در برخی از کتاب‌های تاریخی آمده است: در مصر باستان، عادت مصریان بر این بود که در ماه «توت» به زبان قبطی و «ایلول» به زبان عبری عید می‌گرفتند و این روز را روز آغازین و نو می‌دانستند و شروع تاریخ‌شان هم این ماه بود.<ref>ابن ایاس، محمد، نزهه الأمم فی العجائب و الحکم، قاهره، مکتبه المدبولی، چاپ اول، ۱۹۹۵م، ص۲۴۵.</ref> همانگونه که شروع آغاز سال نو در ایران، فروردین است و در تقویم‌های ماه محرم است.
| |
|
| |
|
| در تفسیر نمونه آمده است: تعبیر به «یَوْمُ الزِّینَه» (روز زینت) مسلماً اشاره به یک روز عید بوده که نمی‌توانیم دقیقاً آن را تعیین کنیم، ولی مهم آنست که مردم در آن روز کسب و کار خود را تعطیل می‌کردند و طبعاً آماده شرکت در چنین برنامه‌ای بودند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه ، چاپ اول، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۲۳۱.</ref>
| | روز زینت میان مردم مصر مشهور بوده<ref>قمی مشهدی محمد، تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، تهران، سازمان چاپ وانتشارات وزارت ارشاد اسلامی‌چاپ اول، ۱۳۶۸ ش، ج۸، ص۳۲۴؛ سیوطی، عبدالرحمن، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ ق، ج۴، ص۳۰۳؛ فیض کاشانی، محسن، تفسیر الصافی، تهران، انتشارات الصدر، چاپ دوم، ۱۴۱۵ ق، ج۳، ص۳۱۰؛ ثعلبی نیشابوری، ابو اسحاق احمد، الکشف و البیان عن تفسیر القرآن، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۲۲ ق، ج۶، ص۲۴۹.</ref> و از سیاق آیه استفاده شده مردم در آن روز خود را زینت کرده و بازارها را آذین می‌بستند.<ref>رک: طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ ش، ج۱۴، ص۲۴۰؛ طبرسی، فضل، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه: گروهی مترجمان، تهران، انتشارات فراهانی، چاپ اول، ۱۳۶۰ ش، ج۱۶، ص۴۱؛ طوسی، محمد، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ج۷، ص۱۸۱.</ref> به گفته ابن ایاس تاریخ‌نگار مصری (۸۵۲- ۹۰۸ ق)، عادت مصریان در مصر باستان بر این بود که در ماه «توت» به زبان قبطی و «ایلول» به زبان عبری عید می‌گرفتند. این ماه شروع تاریخ آنها بود و این روز، آغازین و نو شمرده می‌شد.<ref>ابن ایاس، محمد، نزهه الأمم فی العجائب و الحکم، قاهره، مکتبه المدبولی، چاپ اول، ۱۹۹۵م، ص۲۴۵.</ref> |
|
| |
|
| {{پایان پاسخ}} | | {{پایان پاسخ}} |