automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
[[شیخ حر عاملی]] در کتاب حدیثی [[وسائل الشیعه (کتاب)|وسائل الشیعه]]، بابی را با نام «مؤکّد بودن استحبابِ نگهداری کبوتر راعبی در منزل» نامگذاری کرده و روایتهای مربوط به آن را ذکر کرده است.<ref>شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱، ص۵۱۸، قم، مؤسسة آلالبیت(ع)، ۱۴۰۱ق.</ref> همچنین علامه مجلسی بر اساس روایتی، غذا دادن به کبوتر راعبی را مستحب دانسته است.<ref>علامه مجلسی، محمدباق، بحار الانوار، ج۶۲، ص۲۰، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.</ref> | [[شیخ حر عاملی]] در کتاب حدیثی [[وسائل الشیعه (کتاب)|وسائل الشیعه]]، بابی را با نام «مؤکّد بودن استحبابِ نگهداری کبوتر راعبی در منزل» نامگذاری کرده و روایتهای مربوط به آن را ذکر کرده است.<ref>شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱، ص۵۱۸، قم، مؤسسة آلالبیت(ع)، ۱۴۰۱ق.</ref> همچنین علامه مجلسی بر اساس روایتی، غذا دادن به کبوتر راعبی را مستحب دانسته است.<ref>علامه مجلسی، محمدباق، بحار الانوار، ج۶۲، ص۲۰، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.</ref> | ||
== | ==احادیث مشابه== | ||
طبق روایتی، امام صادق(ع) از بین سه پرنده از جمله [[نحوست فاخته|فاخته]]، که برای او هدیه آوردند، فقط کبوتر راعبی را در خانه نگه داشت؛ با این استدلال که دیدن او باعث شادی و سرور میشود.<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ج۱، ص۳۴۳، به تحقیق و تصحیح محسن بن عباسعلی کوچهباغی، قم، کتابخانه آیتالله مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق.</ref> بر اساس روایتی دیگر، امام صادق(ع) درخواست کرد کبوتری راعبی که برای فرزندش هدیه آورده بودند، در خانه قرار دهند تا آن کبوتر با امام(ع) انس بگیرد.<ref>شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱، ص۵۱۹، قم، مؤسسة آلالبیت(ع)، ۱۴۰۱ق.</ref> | طبق روایتی، امام صادق(ع) از بین سه پرنده از جمله [[نحوست فاخته|فاخته]]، که برای او هدیه آوردند، فقط کبوتر راعبی را در خانه نگه داشت؛ با این استدلال که دیدن او باعث شادی و سرور میشود.<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ج۱، ص۳۴۳، به تحقیق و تصحیح محسن بن عباسعلی کوچهباغی، قم، کتابخانه آیتالله مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق.</ref> بر اساس روایتی دیگر، امام صادق(ع) درخواست کرد کبوتری راعبی که برای فرزندش هدیه آورده بودند، در خانه قرار دهند تا آن کبوتر با امام(ع) انس بگیرد.<ref>شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱، ص۵۱۹، قم، مؤسسة آلالبیت(ع)، ۱۴۰۱ق.</ref> | ||