automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
←معنای راعبی
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
==معنای راعبی== | ==معنای راعبی== | ||
لغت‌شناسان | بسیاری از لغت‌شناسان کبوتر راعبی را نوعی کبوتر دانسته‌اند که دارای صدایی قوی است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ذیل ماده رعب، ج۲، ص۱۳۰، قم، نشر هجرت، ۱۴۰۹ق؛ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ذیل ماده رعب، ج۱، ص۴۲۱، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۴ق.</ref> به گفته فخرالدین طریحی عالم و لغت‌شناس شیعه، مراد از کبوتر راعبی در این حدیث (الراعبیة) مادّه این نوع از کبوتر است.<ref>طریحی، فخرالدین بن محمد، مجمع البحرین، ذیل ماده رعب، ج۲، ص۷۱، تحقیق و تصحیح احمد حسینی اشکوری، تهران، مرتضوی، ۱۳۷۵ش.</ref> | ||
محمد فیروزآبادی، لغت‌شناس قرن نهم قمری، راعبی را کبوتری دانسته که به سرزمین راعب منسوب است<ref>فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، ذیل ماده رعب، ج۱، ص۹۸، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق.</ref> | |||
جاحظ | |||
[[ملا محسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] احتمال داده کبوتر راعبی به معنای کبوتری است که در پاهای او پر | و جاحظ نویسنده کتاب الحیوان، آن را کبوتری دانسته که از جفت‌گیری قمری و کبوتر دنیا آمده باشد.<ref>پاورقی، ج۱، ص۶۹</ref> | ||
[[ملا محسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]]، محدث شیعه، احتمال داده کبوتر راعبی به معنای کبوتری است که در پاهای او پر باشد (پاپری یا پرپا).<ref>فیض کاشانی، محمد بن مرتضی، [https://lib.eshia.ir/71660/20/462 الوافی]، ج۲۰، ص۸۵۶، اصفهان، کتابخانه امام امیرالمؤمنین علی(ع)، ۱۴۰۶ق.</ref> بنابراین کبوتر وحشی، چاهی و [[فاخته]] شامل آن نمی‌شود. | |||
برخی راعب را منطقه یا سرزمین خاصی دانسته‌اند که کبوتر راعبی مربوط به این سرزمین است. برخی دیگر آن را کبوتری می‌دانند که ترعیب صوت دارد یعنی به صورت موزون آواز می‌خواند. ممکن است کلمه راعب به معنی ترساندن و ترسیده نیز باشد، مثلا سیل راعب به سیلی گفته می‌شود که از شدت باعث ترس می‌شود.{{مدرک}} | برخی راعب را منطقه یا سرزمین خاصی دانسته‌اند که کبوتر راعبی مربوط به این سرزمین است. برخی دیگر آن را کبوتری می‌دانند که ترعیب صوت دارد یعنی به صورت موزون آواز می‌خواند. ممکن است کلمه راعب به معنی ترساندن و ترسیده نیز باشد، مثلا سیل راعب به سیلی گفته می‌شود که از شدت باعث ترس می‌شود.{{مدرک}} | ||