روایت شیرخوردن پیامبر از سینه ابوطالب: تفاوت میان نسخه‌ها

آیا حدیث شیر خوردن پیامبر (ص) از سینه ابوطالب، جعلی است یا صحت دارد؟

روایت مورد سوال در [[کتاب کافی]] از [[امام صادق(ع)]] نقل شده است که {{متن عربی|لما ولد النبی(ص) مکث أیاما لیس له لبن فألقاه ابوطالب علی ثدی نفسه فأنزل الله فیه لبنا فیضع منه أیاما حتی وقع ابوطالب علی حلیمه السعدیه فدفعه الیها|ترجمه=هنگامی که رسول خدا(ص) متولد شد مادرش شیر نداشت و چند روز بی شیر ماند و خداوند از طریق ابوطالب او را به سینه می‌چسبانید و خداوند از این طریق به آن حضرت شیر می‌داد تا این که ابوطالب آن حضرت را به حلیمه سعدیه سپرد.}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ پنجم، ۱۳۶۳ش، کتاب الحجه، باب مولد النبی و وفاته، ص۴۴۸.</ref>

[[علامه محمد باقر مجلسی]] در شرح این حدیث، گرچه آن را از نظر مبنای متأخرین ضعیف دانسته، امّا در مورد این حدیث می‌نویسد این عمل نوعی اعجاز است و با این رابطه اخوت و برادری که در میان [[رسول خدا(ص)]] و [[امیر المؤمنین علی(ع)]] وجود دارد بیشتر می‌گردد.<ref>مجلسی، محمد باقر، مرآه العقول فی شرح اخبار آل الرسول، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۷۹ش، ج۵، ص۲۵۲.</ref>

[[ملا صالح مازندرانی]] نیز در شرح اصول کافی این حدیث را رد نکرده است، بلکه روایتی را نیز از منابع [[اهل سنت]] به عنوان شاهد این روایت آورده است که آن حضرت فرمودند «کنت عجیا» و از قول زمخشری می‌نویسد: عجی کسی است که یا مادرش شیر ندارد یا مادرش مرده باشد.<ref>مازندرانی، مولا محمد صالح، شرح اصول کافی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۲۰۰۰م، ج۷، ص۱۸۱.</ref>

 

در کتاب «النقود اللطیفه علی الکتاب المسمی بالاخبار الدخیله» آمده است: اگر در مورد حدیثی که مربوط به [[احکام عملیه]] (فقهی) نباشد به دلیل عدم وجود قرائن و شواهد مؤید آن، قطعیت صدور از [[معصوم]] حاصل نشود، رد آن حدیث و حکم به دروغ و جعلی بودن آن جایز نیست، حتی در مواردی که حدیث، [[خبر مرسل]] یا مجهول الاسناد باشد؛ بنابراین اگر نتوان اعتبار حدیثی را ثابت کرد نمی‌توان آن را با استدلال‌ها و شبهات ضعیف رد نمود. بنابراین نمی‌توان بر آن حدیث اثر شرعی عملی مترتب نمود زیرا به احکام عملیه ارتباط ندارد.<ref>صافی گلپایگانی، لطف الله، النقود اللطیفه علی الکتاب المسمی بالاخبار الدخیله، ضمیمه منتخب الاثر سه جلدی، قم، انتشارات دفتر آیت الله صافی گلپایگانی، چاپ اول، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۴۲۹–۴۳۰.</ref>

  | بازبینی =