راه‌های درمان فحاشی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}

یکی از راه‌های درمان فحاشی غفلت‌زدای است؛ زیرا فحاشی از گناهان و صفات نکوهیده اخلاقی است و گناه وقتی رخ می‌دهد که انسان ارزش خود و رابطه‌اش با خدا را فراموش کند.<ref name=":0" /> برای غفلت‌زدایی راه‌هایی سفارش شده که چنین است:  

* انس با [[ذکر]]، [[دعا]] و [[نماز]]؛

* گوش دادن به [[موعظه]] و سخنرانی یا خواندن کتاب‌های اخلاقی.<ref name=":0">. حسنی، سید مجتبی، گناه و ناهنجاری، قم، دارالغدیر، ۱۳۷۹، ص۳۷ و ۴۷ و ۱۴۰.</ref>

خود تربیتی دارای سه مرحله است که طی آن فرد به رفتارهای جزئی خود دقت کرده، با الگوی‌های ایده‌آل مقایسه کرده، برای رفتارهای خوب [[پاداش]] و برای رفتارهای بد [[مجازات]] در نظر می‌گیرد.

فرد که دچار فحاشی است، هر گاه توانست در موقعیت‌های تحریک‌زا و فشارآور خودش را کنترل کند، به خود پاداش دهد و هرگاه مرتکب بددهنی شد، خوپد را جریمه کند. برای نمونه خود را از تماشای فیلمی که به آن علاقه‌مند است محروم کند یا از طرف مقابل عذرخواهی کند.

 

فرد فحاش با خود عهد کند اگر مرتکب بددهنی شد، طرف مقابل را تکریم کند، برای نمونه به او هدیه بدهد.

یکی از راه‌های درمان فحاشی تنش‌زادیی است؛ زیرا فحش دادن تخلیه کردن خود از فشار عصبی است که به فرد وارد شده است. فرد فحاش برای تخلیه خود از این فشار موقتی الگوهای نادرستی آموخته است. تقویت صفت صبر و ترک مکان تنش‌زا در درمان فرد تأثیرگذار است.  

ورزش، دوش آب ملایم، توجه به نکات مثبت اطرافیان و دقت در اعمال عبادی، برای انتخاب عکس‌العمل مناسب هنگام تنش مؤثر دانسته شده است.  

فردی که دچار فحاشی می‌شود، با تحلیل رفتار خود متوجه می‌شود فحاشی به ضرر او است؛ زیرا یا حق با او بوده یا با طرف مقابل؛ اگر حق با او است، به زبان آوردن کلمات زشت خود او را بد جلوه می‌دهد و در نهایت نیز، نمی‌تواند به هدف خود برسد. اگر حق با طرف مقابل است، این عمل باعث رسوایی و خجالت و پشیمانی او شده و باعث به هم خوردن روابط می‌شود.<ref>برخی از گناهان رابطه قلبی ما را با دیگران به هم می‌زند (فحش، غیبت …) از طرفی پیوند عاطفی یک نیاز روانی است که باید ارضاء شود و این گناه باعث می‌شود انسان مشغول تعارض‌های درونی ناشی از تنش و برخورد با دیگران شود.</ref>

یکی از عوامل فحاشی خشم است، که با کنترل آن، فحاشی نیز درمان می‌شود.  

برای کنترل خشم، باید [[عوامل خشم|عوامل آن]] را که شامل عوامل درونی و بیرونی است از میان برد. عوامل درونی خشم، مانند [[کبر]]، [[خودبینی]] و [[حسد]] با [[خودسازی]] از بین می‌رود.<ref name=":02">آداب معاشرت اسلامی، قم، مرکز تحقیقات اسلامی سپاه، چ سوّم، ۱۳۷۹، ص۱۷۹–۱۸۰.</ref> عوامل بیرونی خشم، به دلیل گستردگی و بی‌اختیار بودن [[انسان]] در ایجاد آن، قابل کنترل نیست؛ ولی انسان با تقویت [[اراده]] می‌تواند خشم را در موقعیت‌های مختلف کنترل کند.<ref name=":03">آداب معاشرت اسلامی، قم، مرکز تحقیقات اسلامی سپاه، چ سوّم، ۱۳۷۹، ص۱۷۹–۱۸۰.</ref>

نکته‌هایی نیز برای کنترل خشم، زمانی که فرد دچار خشم شد، گفته شده است؛ مانند اینکه [[سکوت]] کند،<ref>آمدی، غرر الحکم، حدیث ۵۱۵۵.</ref> با آب سرد [[وضو]] بگیرد،<ref>القمی، شیخ عباس، سفینه البحار، ج۲، ص۳۱۹؛ میزان الحکمه، ج۹، ص۴۳۴۰، حدیث ۱۵۰۶۱.</ref> یا صحنه را ترک کند.

== خود را به برد باری زدن ==

 

 

 

 

{{مطالعه بیشتر}}

== معرفی منبع جهت مطالعه بیشتر ==

* مجموعه کتابچه‌های مهارت‌های زندگی: مهارت کنترل خشم، محمود دهقانی، علیرضا جزایری، تهران، ناشر دانژه - ۱۳۸۷

|شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی

|شاخه فرعی۲ = فحاشی

|شاخه فرعی۳ =

  | شناسه =

  | تیترها =

  | ویرایش =

  | لینک‌دهی =

  | تغییر مسیر =

  | اولویت =

  | کیفیت =